فقر مطبوعات در فریدونکنار /سفره پهن برخی ادارات و نهادها برای خبرنگاران خاص

بصیر، 14 اردیبهشت یکی از روزهایی است که در تقویم جهانی برای رسانه با نام روز جهانی مطبوعات اختصاص داده شده است تا علاه بر به یاد آوردن کسانی که در این مسیر پرتلاطم حرکت می‌کنند مشکلات این گروه از جامعه را نیز بررسی کنند اما به نظر می‌رسد کمتر کسی عنوان و اهمیت این روز را می‌داند و به راحتی از کنار آن می‌گذرند.
رسانه‌ها در شرایط کنونی یکی از مهم‌ترین دستاوردهای پیشرفت بشری و یکی از با ارزش‌ترین وسیله آگاهی‌رسانی همگانی هستند که پیوسته و با سرعت فراوانی به دلیل جایگاه و اهمیتی که دارند بر اساس نیاز متقاضیان در حال گسترش هستند.
اهمیت رسانه را از این منظر نیز می‌توان مورد تحلیل قرار داد که این فعالیت بسیار مهم دیگر محدود به زمان و مکان خاصی نیست و زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، علمی، فرهنگی، اخلاق و هرچیز دیگر قابل دسترسی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
در این میان نقش مطبوعات نیز بسیار مهم و تاثیرگذار است، چرا که یکی از 4 رسانه‌ای است که از زمان آغاز و شناخت انسان‌ها در عرصه اطلاع‌رسانی ورود پیدا کرده است و از تاثیرگذاری فراوانی در دنیای امروز به ویژه در کشورهای جهان سومی برخوردار است.
اما آنچه به عنوان رشد و تعالی یک رسانه مطبوعاتی شناخته می‌شود دو عنصر آزادی بیان و استقلال عمل است که اگر تحقق یابد دموکراسی به تمام کلمه می‌تواند معنی شود، چرا که شما زمانی می‌توانید به هدف دلخواه خود برسید که هیچ محدودیتی را در مقابل خود نبینید.
مطبوعات و رسانه‌ها برای انتقال مفاهیم به مخاطبان خود و برای اینکه صدای مردم باشند به شدت نیازمند آزادی بیان هستند و البته در ایران بر خلاف کشورهای دیگر این آزادی بیان به صورت محسوس وجود داشته و تا جایی که برخلاف قانون ‌اساسی یک ملت نباشد می‌توانند در راستای اطلاع‌رسانی اقدام شود.
در این میان رسانه‌هایی وجود دارند که وابسته به جریان‌ها و گروه‌های خاصی هستند و سعی در انتقال افکار جریان‌ها به مخاطبان خود را دارند و استقلال خود را زیر سوال می‌برند و در مقابل رسانه‌های ارزشی که هیچگاه حاضر نمی‌شوند به زیر سلطه این جریان‌ها رفته و با تلاش فراوان سعی در انتقال ارزش‌های کشور به مردم هستند.
با توجه به اهمیتی که رسانه دارد لازم است تا هر کشور، استان و شهرستانی برای خود گروه مطبوعاتی داشته باشد تا نیازهای مردم آن منطقه به گوش مسئولان برسد.
بر اساس این یادداشت، اگر بخواهیم در شهرستان فریدونکنار و در زمینه رسانه و پس از آن مطبوعات به عنوان یکی از 4 رسانه مدنظر بررسی کنیم، به راحتی در می‌یابیم که این شهرستان از فقر رسانه‌ای رنج می‌برد و وضعیت رسانه‌ها نیز مطلوب نیست.
در حالیکه وجود ظرفیت‌های فراوان رسانه‌ای در فریدونکنار، هر فردی را به سمت و سوی رسانه‌ای شدن و انتشار اخبار در قالب مطبوعات به پیش می‌برد اما تا به امروز جز تلاش‌های بدون پشتوانه افرادی محدود که در نهایت به شکست رسید، فرد یا گروهی برای انتشار یک نشریه، ماهنامه، گاهنامه و یا یک هفته‌نامه اقدام نکرده است.
این در حالی است که لازمه پیشرفت اینگونه شهرها دیده شدن است اما در سال‌های گذشته از فقر مطبوعاتی رنج برده و مشکلات بسیاری را به خود دیده است.
در حالی که نبود نشریه و هفته‌نامه و ماهنامه مناسب و قابل اتکا در فریدونکنار آزاردهنده است و فریدونکنار را به شهری غریب در مازندران تبدیل کرده، اندک خبرنگاری که در این شهر به این امر مهم مشغول هستند و سعی در معرفی شهرستان را دارد همیشه با کم‌لطفی از سوی مسئولان ادارات مواجه می‌شوند و تا نقدی از عملکرد این مسئولان صورت می‌گیرد با برخورد سلبی از حضور اهالی رسانه به جلسات خودداری می‌کنند، این امر علاوه بر آنکه شعار آزادی بیان که از تعاریف اصلی دموکراسی است را زیر سوال می‌برد بلکه استقلال رسانه‌ها را نیز مورد هدف قرار داده‌اند.
یکی دیگر از مشکلات عرصه رسانه که در فریدونکنار وجود دارد، ضعف مسئولان روابط عمومی ادارات این شهرستان که در بیان عملکرد آن اداره تعلل می‌کنند و وظیفه ذاتی خود را فراموش کرده و تنها به فکر تهیه آرشیوی از عکس‌های اداره مربوطه هستند.
هر چند این امر نمی‌توان در روند کار مطبوعاتی خبرنگاران تاثیر فراوانی بگذارد اما برخورد سلیقه‌ای و در برخی مواقع فامیلی بعضی از مسئولان این شهرستان با خبرنگارانی خاص، مورد انتقاد سایر خبرنگاران قرار گرفته است.
برخی از ادارات و نهادها برای خبرنکارانی خاص در فریدونکنار سفره پهن کرده‌اند و آن خبرنگاران نیز بدون انجام رسالت ذاتی خود، اصل خبرنگاری را به زیر سوال می‌برند.
قطعا رسانه‌ای که خود را به مسئولان وصل کند و به نوعی دولتی شود نمی‌تواند درد و دل مردم را به گوش مسئول برساند و یک مسیر تک بعدر در راه خبررسانی ایجاد می‌کند.

بر اساس این یادداشت این روز بهانه‌ای شده است برای تلنگر مسئولانی که با دیده بد به خبرنگاران می‌نگرند و آنها را دشمن خود می‌دانند، آن مسئولان باید بدانند که وظیفه ذاتی خبرنگار اطلاع‌رسانی درست با رعایت انصاف و بر اساس حق و حقیقت است و از انتقادها نیز استقبال کند.
همچنین روی دیگر این یادداشت با آن دست از خبرنگارانی است که حرف و درد مردم را برای از دست ندادن منافع خود به فراموشی می‌سپرند و تنها به خود فکر می‌کنند، آنها باید بدانند که مردم این نوع نگاه، از رسالت اصلی خبرنگاران به دور است و قطعا ماندنی نیست.