برجام و وابستگی بیشتر

بصیر، چند هفته پیش ظریف وزیر امور خارجه طی گزارشی به نمایندگان مجلس دهم از دستاوردهای برجام گفت «که صادرات نفت قبل از برجام در حال رسیدن به صفر بود و ما بعد از برجام به دو میلیون بشکه در روز رسیده‌ایم».
جدای از اینکه با وجود ادعای ظریف در خصوص سیر به سمت صفر در صادرات نفت با مقایسه آمار فروش نفت طی سال‌های 91 تا 93 به سقف نسبتا ثابت هفتصد هزار بشکه‌ای نفت در روز می‌رسیم، همچنین جدای از اینکه با فروش سه برابری نفت با قیمت حتی یک سوم قیمت دولت قبل و با یک محاسبه سرانگشتی به درآمد نفتی برابر با دولت قبل می‌رسیم حال چطور دولت از خالی بودن خزانه می‌گوید در حالی‌ که همین پول فروش نفت اگر به علت تحریم در دولت پیش وارد خزانه نمی‌شد امروز که بنابر مدعای دولت تحریم بانکی برداشته شده این پول‌ها وارد خزانه می‌شود.
به هر حال منظور نگارنده از بیان جمله ظریف در خصوص صادرات دو میلیون بشکه‌ای نفت هیچکدام از طرح‌های بالا نیست بلکه هدف پرداختن به این موضوع است که سال‌ها تمامی کارشناسان اقتصادی و سیاسی با هر نگاه حزبی و جناحی بر روی این جمله راهبردی مقام معظم رهبری اتفاق نظر دارند که باید از وابستگی بودجه به نفت و درآمدهای نفتی کاسته شود و درب چاه های نفت را بسته و بر روی آن بنشینیم اما متاسفانه دولت بر روی خام فروشی این طلای سیاه اصرار داشته و هر روز به دنبال افزایش صادرات نفت است.
البته طرف غربی و آمریکایی با یک برنامه ریزی دقیق و در حالیکه در بسیاری از تعهدات برجامی خود همچون سوئیفت و سرمایه گذاری خارجی، رفع تحریم و غیره همچنان بدعهد است اما در اموری که وابستگی ایجاد می‌کند همچون صادرات نفت و واردات بنزین به اصطلاح یورو 4 نه تنها در چهارچوب برجام بلکه فراتر از آن اقدام می‌کند تا در صورت لزوم و وضع تحریم‌های نفتی مجدد و کاهش درآمدها بتواند دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران را با بحران مالی مواجه کند.
امید است دولت و وزرا بیش از پیش در راستای سیاست اقتصاد مقاومتی ابلاغی مقام معظم رهبری گام برداشته و از نگاه خوشبینانه نسبت به دشمن دوری گزینند.
هادی وحدانی کارشناس ارشد علوم سیاسی