گفتم سه دروغ بزرگِ پیاپی بگو، گفت: حقوق بشر آمریکایی!
بصیر، اندکی پس از کودتای سال 2004 آمریکا در هائیتی، «آیرا کورزبان» وکیل «ژان برتراند آریستاید» رئیس‌جمهور این کشور در میامی آمریکا طی سخنرانی خود یک سؤال و جواب جالب را مطرح کرده است. وی گفت: «چرا تا کنون در واشنگتن کودتا شکل نگرفته است؟ چون در واشنگتن “سفارت آمریکا” وجود ندارد.»
در حقیقت اشاره‌ی آیرا کورزبان به وجود سفارت آمریکا در یک کشور، به نقش کودتاگرانه‌ی آن در اقصی‌نقاط دنیا باز می‌گردد که آمریکا را قهرمان بلامنازع کمک به کودتاگران در کشورهای دیگر کرده است. تعداد کودتاهای انجام‌شده توسط آمریکا به عدد 70 نزدیک شده که فقط یکی از آنها کودتای 28 مرداد 1332 در ایران می‌باشد.
خوانندگان تاریخ معاصر می‌دانند که آمریکا نقشی محوری در تحریم‌ها، براندازی‌ها، کودتاها و جنگ‌های نظامی علیه کشورهای دیگر دنیا دارد. در یک نمونه به گفته‌ی برخی ناظران، آمریکا سالیانه 25 میلیارد دلار خرج جنگ ویتنام کرد و شش میلیون تن بمب بر فراز شهرها و جنگل‌های ویتنام فرو ریخت (تقریبا دو برابر همه‌ی بمب‌هایی که در جنگ دوم جهانی بر ژاپن و آلمان فرود آمد) که بیش از یک میلیون و پانصد هزار نفر کشته شدند. هم‌چنین بیش از هشتاد میلیون لیتر مواد شیمیایی، جنگل‌های ویتنام را خشکاند و از بین برد.
ناظران می‌گویند که مبارزات به سرکردگی آمریکا در کامبوج منجر به مرگ 600 تا 800 هزار نفر شده و تعداد کشته‌شدگان جنگ لائوس نیز به حدود یک میلیون نفر می‌رسد.
آمریکا تاکنون به عضویت کنوانسیون حقوق کودک، کنوانسیون حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، پروتکل اختیاری کنوانسیون منع شکنجه، کنوانسیون بین‌المللی حمایت از افراد در برابر ناپدید شدن اجباری، کنوانسیون رم در خصوص اساسنامه دیوان کیفر بین‌المللی، کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان و کنوانسیون حقوق بشر بین‌المللی درنیامده است.
هم‌چنین براساس اعلام کمیسیون حقوق بشر، آمریکا در هیچ‌کدام از اسناد حقوق بشری منطقه‌ای عضو نشده است. در مواردی هم که در کنوانسیونی وارد شده، قراردادهای حقوق بشری این کشور در کنگره (مجلس) تصویب نمی‌شود. شیوه‌ی سازماندهی دولت آمریکا به نحوی است که تعهدات بین‌المللی این کشور تنها توسط دولت فدرال اجرا می‌شود و دولت ایالات متحده مقاومتی سیستماتیک در برابر پذیرش تعهدات بین‌المللی در رعایت حقوق بشر دارد.
طبق آمار مراکز رسمی ایالات متحده، روزانه یک سیاه‌پوست آمریکایی به جرم «رنگین پوستی» کشته می‌شود. با گستردگی شبکه‌های اجتماعی به راحتی این موضوع آشکار شده که هر از گاهی فیلمی از درگیری پلیس آمریکا با سیاه‌پوستان و کتک‌زدن و حتی کشتن سیاهان منتشر می‌شود که هیچ دادگاهی آن را محکوم نکرده است.
اقدامات آمریکا در همراهی با رژیم پهلوی در سرکوب قیام مردم ایران نیز قابل بررسی و مطالعه است. حقوق بشر آمریکایی ایجاب کرده است که به هواپیمای مسافربری ایرانی با بیش از 270 سرنشین شلیک کند و همه‌ی آنها را به کام مرگ بکشاند و بعدها به فرمانده ناو وینسنس که این جنایت را انجام داد، مدال شجاعت اهدا نماید.
آمریکا پشتوانه‌ی اصلی جنایات صدام در 8 سال جنگ تحمیلی علیه ایران بوده است. در ترورهای داخلی نیز همواره رد پای آمریکا به چشم می‌خورده که به همراهی سرویس جاسوسی اسرائیل به اهداف خود نزدیک می‌شده است. هنوز نقش آمریکا در حوادث سال 88 و حمایت از جریان برانداز فراموش نشده و هر روز گزارش‌های تازه‌تری از حمایت‌های آمریکا در فتنه 88 منتشر می‌شود.
ایالات متحده با به راه انداختن جنگ‌های داخلی در منطقه و پرورش تروریست‌هایی چون داعش، القاعده، طالبان، النصره و … همه‌ی حواس‌ها را از جنایات رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی، به جنگ یمن و عراق و سوریه منحرف کرده است تا روند صعودیِ ایجاد ناامنی در اسرائیل، متوقف گردد.
جالب است که کشورهای مدعی حقوق بشر نیز هم‌چون آمریکا چشم خود را بر جنایات رژیم صهیونیستی در غزه بسته‌اند و آن را در مسیر رسیدن به صلح ارزیابی می‌کنند. همین خط فکری است که مناخیم بگین، اسحاق رابین و شیمون پرزِ صهیونیستی را به دریافت جایزه‌ی صلح نوبل نائل آورده است.
با این وجود رفتار برخی سیاست‌مداران، گروه‌ها و رسانه‌ها در بزک‌کردن چهره‌ی آمریکا و مخملی نشان دادن دست او جای تعجب دارد. افرادی که به هر بهانه‌ای می‌خواهند ارزش‌های انقلاب اسلامی را تحت عناوینی هم‌چون «مذاکره»، «برجام»، «تنش‌زدایی» و «صلح» به پای «دوستی با آمریکا» پاستوریزه کرده و ارزش‌های التقاطی هم‌چون «اسلام رحمانی» تولید نمایند.
به نظر می‌رسد که «حقوق بشر آمریکایی» بیشتر به یک شوخی می‌ماند تا حقیقتی عینی و واقعی. گفتم سه دروغ بزرگ پیاپی بگو، گفت: حقوق بشر آمریکایی!
دانا
