حادثه ای که نباید فراموش شود/بقیع یک گورستان نیست بلکه یک گنجینه است

بصیر، یکی از مهم‌ترین حوادث سرزمین عربستان در طول یک‌صد سال گذشته تخریب بقاع متبرکه در بقیع است. این حادثه در 8 شوال 1344 هجری قمری توسط وهابیون اتفاق افتاد. اهمیت بقیع در میان کشورهای اسلامی بدان خاطر است که بقیع تنها یک گورستان نیست، بلکه گنجینه‌ی تاریخ اسلام است. در کمتر کشوری به اندازه سرزمین حجاز، آثار مربوط به قرون نخستین اسلام وجود داشته است؛ چرا که زادگاه اصلی اسلام آن‌جاست و آثار گرانبهایی از پیشوایان اسلام در جای جای این سرزمین دیده می‌شود.
تا پیش از تخریب و ویرانی قبور مطهر بقیع توسط وهابیت متعصب که براساس معتقدات خود، به تخریب بسیاری از آثار تاریخی پرداختند، بر روی قبور پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. ائمه بقیع در بقعه بزرگی که به‏ طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابیون بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور، آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند. در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمدباقر (ع) و امام جعفر صادق(ع) ویران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین (ع)، دیگر قبور را هم تخریب کردند که عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا (س)، عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنت‌اسد (ع) مادر امیرالمومنین (ع)، قبر مطهر حضرت ام‌البنین (ع)، قبرعباس عموی پیامبر، ابراهیم پسر پیامبر ، قبر اسماعیل فرزند امام صادق (ع)، قبر دختر خواندگان پیامبر ، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبرو قبور شهدای زمان پیامبر .
بقیع، قبرستان مردم مدینه، پیش و پس از اسلام بوده است و نباید آن را قبرستان شیعیان پنداشت. قبل از ورود اسلام به مدینه، مردگان در دو قبرستان ((بنی سلمه)) و ((بنی حرام))دفن می‌شدند.
پس از دفن شدن ابراهیم – فرزند رسول الله (ص)- در بقیع، مردم مدینه علاقه‌مند شدند پیکر اقوام و عشیره خود را در آنجا دفن کنند و هر یک از قبایل مدینه، درختان و ریشه‌های بخشی از بقیع را قطع و زمین آن را برای همین منظور آماده کردند و تدریجاً آن دو مدفن قدیمی مدینه متروک شد. بنا به گزارش‌ها در حال حاضر هم بقیع، تنها قبرستان مدینه است و مراسم دفن در آن برگزار می‌شود.
در طول تاریخ سه بار بقیع توسط حکام وقت که عبارتند ازمسترشدبالله، المستنصر و سلطان محمود عثمانی بازسازی شده است. همچنین در طول تاریخ نیز دو بار توسط وهابیون تخریب شده است. یکی در ۱۲۲۰ و دیگری در ۱۳۴۴ قمری با بدعت شمردن بنای بر قبور و زیارت، به تخریب اماکن و بقعه‌های بقیع پرداختند. تخریب بقیع اعتراضات شدیدی را در کشورهای مسلمان از جمله ایران برانگیخت. بسیاری از شیعیان، هر سال در هشتم شوال که با عنوان یوم الهدم شهرت یافته، مجالسی برگزار می‌کنند و به مرثیه‌خوانی و یادآوری حادثه تخریب بقیع می‌پردازند.
اگر بقیع را یک قبرستان سیاسی بدانیم اصلا اشتباه نکرده‌ایم. در طول اعصار مختلف، حوادث مختلف سیاسی در این قبرستان اتفاق افتاده است. از دفن احتمالی حضرت فاطمه زهرا(س) به عنوان نماد اعتراض به حکمرانان پس از پیامبر(ص) در این قبرستان تا دفن پر حادثه امام حسن(ع) و همچنین اقدام معاویه برای افزایش مساحت قبرستان به این هدف که قبر خلیفه سوم در قبرستان قرار گیرد. در حال حاضر هم قبرستان بقیع و کنار قبور ائمه معمولا محل بحث‌های اعتقادی زائران سیاسی و نیروهای امر به معروف و نهی از منکر سعودی است، بحث‌هایی که برخی اوقات به زندانی ‌شدن زائران ایرانی هم می‌انجامد.
جریان وهابیت که همیشه در میان جوامع اسلامی منفور بوده و برای نشان دادن خود دست به اقدامات وحشیانه و ضد اسلامی می زند. شروع حرکت این جریان با تخریب اماکن مقدس اسلامی که همان بقیع بوده آغاز شده و تا به امروز با روشهای دیگر ادامه دارد. حمایت از جریانهای سلفی و کشتار مردم مظلوم منطقه از دیگر اقدامات وحشیانه جریان وهابیت در میان کشورهای اسلامی است.
همچنین بی کفایتی جریان وهابیت در طول سال گذشته موجب ایجاد حوادث متعدد و خونباری شد که نتیجه آن شهادت بسیاری از زائرین حرم امن الهی بوده است. جا دارد رهبران کشورهای اسلامی با وحدت و همدلی خود از گسترش این تفکر در جوامع اسلامی جلوگیری کرده و با تشکیل کمیته ای اداره این اماکن مقدس را به سازمان کشورهای اسلامی بسپارد تا بیشتر از این جریان وهابیت به دین مقدس اسلام صدمه وارد ننماید.