بررسی مشکلات اقتصادی دولت روحانی و تاثیر آن بر انتخابات سال آینده

بصیر، سال 1395 آخرین سال دوران ریاست جمهوری حسن روحانی است و سال آینده دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهدشد و احزاب و گروه‌های مختلف برای حضور در این عرصه خود را آماده می‌کنند.

برحسب تجربه، دولتهای گذشته معمولا موفق شدند در دو دوره صدارت ریاست جمهوری را برعهده داشته باشند. هر چند این امر برای دولت بنی صدر و شهید رجایی به یک دوره بیشتر ختم نشد و دولت حسن روحانی هم اگر بخواهد به سرنوشت دو دولت تک دوره‌ای مواجه نگردد باید بر بسیاری از مشکلات داخلی در زمینه اقتصادی فائق آید.
زمانی دولت کار را برعهده گرفت که مشکل رکود و تورم در اوج خود قرار داشت، همچنین بیکاری جوانان تحصیل کرده، اخراج کارگران از کارخانه‌ها و صنایع تولیدی دیگر مشکلات اقتصادی دولت در این زمینه بود.

با گذشت بیش از سه سال از دوران ریاست جمهوری روحانی متاسفانه هیچ کدام از این مشکلات نه تنها کم نشد بلکه مشکلات دیگری هم به آن اضافه شد و بسیاری از این مشکلات از سوی نور چشمی‌ها و افراد تاثیر گذار در دولت ایشان بود، حقوق‌های نجومی در زمانی که مردم کشور نهایت همکاری با دولت را به عمل آورده بودند و با سختی های بسیار امورات خود را می‌گذراندند شوک بسیار بزرگی به جامعه وارد نمود.
دریافتی‌های بی‌ضابطه و بی قانون و سوء استفاده از جایگاه حقوقی افراد موجب گردید تا بسیاری از فرصت طلبانی که در اطراف دولت حضور داشتند این برداشتها را حق قانونی خود دانسته و به آن افتخار هم کنند و عدم برخورد صحیح دولت در این زمینه موجب نارضایتی عمیق اجتماعی از عملکرد دولت در این زمینه است.
همچنین بی‌برنامه بودن دولت در زمینه اقتصادی و عدم هماهنگی بین بخش‌های کلان اقتصاد کشور موجب گردید تا هر مسئولی به صورت جزیره‌ای عمل نماید و عملا دولت در رسیدن به اهداف اقتصادی خود ناکام بماند. شاید برای نخستین بار سخنگوی دولت یازدهم در موضع گیری رسمی در فروردین ماه سال 93، این سال را موعد خروج اقتصاد کشور از وضعیت رکود دانست و کمتر از شش ماه بعد از آن، رئیس جمهور خبر خروج از رکود را رسماً اعلام نمود. اما درست چند روز بعد معاون اول رئیس جمهور مجدداً عدم خروج از رکود را اعلام کرد و ماه بعد نیز وزیر صنعت از مشکلات رکود اقتصادی در صنعت کشور سخن گفت و داستان تناقض گویی دولت راستگویان همچنان در زمینه‌های دیگر ادامه دارد.
شعار معروف آقای روحانی در مناظرات انتخاباتی سال 92 که همان چرخیدن چرخ سانترفیوژ هم‌زمان با چرخیدن چرخ اقتصاد بود که پس از گذشت سه سال ناکامی خود را نشان داد، در حال حاضر نه تنها چرخ سانترفیوژ نمی‌چرخد بلکه با برجام عملا ادامه فعالیت‌های هسته ای کشور دچار بحران شده و از سویی دیگر تعطیلی کارخانه های بزرگ کشور همچون ارج سبب گردیده چرخیدن چرخ اقتصاد کشور هم دچار مشکل گردد.
آقای روحانی در ابتدای دوره یازدهم ریاست جمهوری سعی نمود با وعده های 100 روزه و گزارش دهی در این زمینه امید را به خانه‌های ایرانیان آورد اما مردم با دیدن میزان درآمدها و کوچک شدن روز به روز سفره های خود به گزارشات دولتی اعتنایی نکند و خواستار اقدامی کاربردی‌تر در زمینه اصلاح امور اقتصادی باشند.
زنگ خطر برای دولت روحانی در انتخابات مجلس شورای اسلامی به صدا در آمد و این انتخابات اولین جایی که مردم توانستند نارضایتی خود را از سیاست های دولت روحانی نشان دهند که عملا حامیان دولت از دست‌یابی به اکثریت پارلمانی دور ماندند و روز به روز از تعداد نمایندگان دولت در مجلس کاسته می‌شود. آخرین جلسه فراکسیون امید در مجلس با حضور 70 نفر برگزار شد که حدود 25 درصد از نمایندگان مجلس می‌شود که خود شکست بزرگی پس از انتخاب آقای لاریجانی به عنوان ریاست مجلس برای حامیان دولت بود.
ادامه روند شکست‌های متعدد اقتصادی و بی برنامه بودن دولت در این زمینه موجب شکست‌های بزرگتری از سوی مردم برای انتخابات بعدی ریاست جمهوری می‌شود و  دولت اقای روحانی باید به خوبی پیام انتخابات مجلس را درک نماید.

گزارش: رضا سیفایی