دروازه بان لاکرونیا و زندگی در ایران!

عقربه کیلومترشمار که به ۱۱۰ رسید مانوئل مضطرب که دستگیره کنار ماشین را چسبیده بود، با تعجب پرسید: «این راننده می خواهد پرواز کند؟ حس می کنم از زمین فاصله گرفته ایم و داریم پرواز می کنیم! حس می کنم من، ماشین ها و مردم وسط خیابان توی یک گیم (بازی) هستیم!»

یا اولین باری که کامیون قدیمی و کهنه ای را در خیابان دید که آرام مشغول حرکت است، با اشتیاق گفت: «اینجا دارند فیلمبرداری می کنند. از این کامیون ها فقط توی فیلم ها استفاده می شود.» دروازه بان سابق لاکرونیا اعتراف می کند برای دور شدن از روزمرگی راه ایران را در پیش گرفته است. ۴۸ ساعت بعد از ورود مانوئل فرناندز به ایران، او در نیمه های شب در اتاق هتلش روبروی ما نشست و اولین مصاحبه اش را در ایران انجام داد.

– برخلاف آنچه در برخی رسانه ها گفته می شود، ایران کشوری امن است و هیچ خطری شهروندانش را برای داشتن یک زندگی آرام تهدید نمی کند. حقیقتش به خاطر فضای ناامن خاورمیانه نگاه مثبتی در اروپا به کشورهای این منطقه وجود ندارد. اتفاقا فردای حضورم در ایران خواهرم این سوال را از من کرد که خیالش را راحت کردم و اطمینان دادم که ایران هم مثل دیگر کشورها یک کشور عادی و بدون خطر است و هیچ مورد خاصی برای نگرانی وجود ندارد. پیش از آمدنم به ایران صحبت های زیادی در خصوص جنگ و ناامنی در این کشور شنیده بودم. انگار باید ایران بیایی تا متوجه شوی همه این حرف ها شایعه و کذب است.

از فوتبال ایران چه چیزهایی شنیده بودی؟

– بعد از اینکه پیشنهاد ماشین سازی به من رسید، رفتم توی اینترنت و خواستم کمی درباره این باشگاه تحقیق کنم. یادم می آید که در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان توی خبرها خوانده بودم که یک بازیکن با بستن بازوبند کاپیتانی بازیکن تیم حریف مورد توجه رسانه ها قرار گرفته بود. وسط تحقیقاتم فهمیدم آن بازیکن رسول خطیبی بود که الان سرمربی تیمی است که من می خواهم عضو آن شوم. برایم جالب بود.

بازیکنی که از زمان جام جهانی ۲۰۰۶ توی ذهنم مانده بود، الان سرمربی تیمی است که به من پیشنهاد داده است. راستش را بخواهید خیلی ذوق زده شدم و برایم هیجان انگیز بود. پس از حضور در ایران با آقای خطیبی صحبت کرده و خیلی خوشحال شدم که می توانم زیر نظر او فوتبالم را ادامه دهم. از زمان ورود به ایران هم متوجه شدم که آقای خطیبی با وجود سن کمی که دارند عملکرد بسیار خوبی در زمینه مربیگری داشته اند.

تو از لاکرونیا به فوتبال ایران آمده ای؛ باشگاهی که زمانی به خاطر وجود بازیکنانی مثل به به تو و ریوالدو هواداران زیادی در ایران داشت؟

– بله، همان طور که خودتان هم گفتید، زمانی تیم لاکرونیا با حضور ستاره های مطرح فوتبال دنیا جزو تیم های شناخته شده و قدرتمند اسپانیا و حتی اروپا به شمار می رفت. مشکل دقیقا از زمانی شروع شد که این بازیکنان لاکرونیا را ترک کردند و به تیم های دیگر رفتند و این باشگاه هم از جذب نفراتی در حد و اندازه های بازیکنانی چون ریوالدو، ماکای و به به تو ناتوان بود. دلیل آن هم البته مشکلات مالی بود که سراغ لاکرونیا آمده بود و این مسئله طی سال های اخیر باعث شده لاکرونیا به تیمی متوسط در لالیگا تبدیل شود.

– فصل گذشته برخلاف دو فصل قبل که من دروازه بان اول بودم، سرمربی تیم، ژرمن داریو را به عنوان نفر اول دروازه تیم انتخاب کرده بود اما دلیل هشت هفته حضور پیاپی من در اواخر فصل هم مصدومیت ژرمن داریو بود. داریو در جریان یکی از بازی ها به شدت از ناحیه زانو مصدوم شد و فصل برای او زودتر از موعد به پایان رسید و پس از این اتفاق، سرمربی به من اعتماد کرد و در هشت هفته پایانی رسیدم به ترکیب اصلی تیم.

از تجربه های بازی روبروی بارسلونا و رئال مادرید بگو؟ دروازه بانی مقابل دوتا از بهترین باشگاه های دنیا چه حسی داری؟

– رئال مادرید و بارسلونا فراتر از فوتبال اسپانیا، اروپا و حتی جهان هستند. می دانید چرا به آنها کهکشانی ها می گویند؛ زمانی که مقابل شان قرار می گیری باید سکوت کنی و محو بازی شگفت انگیز بازیکنانی شوی که تک تک شان بهترین های تیم های ملی شان هستند.

زمانی که مقابل این دو تیم قرار می گرفتیم، از یک هفته قبل از بازی، جو خاصی بین بازیکنان، کادر فنی و هواداران به وجود می آمد و همه چیز تحت الشعاع شب سختی می شد که انتظارمان را می کشید. فقط تیم هایی که روبروی بارسا و رئال بازی کرده اند، می فهمند چه فشاری را باید در طول ۹۰ دقیقه تحمل کنند.

راستش باور کردن اینکه بازیکنی لالیگا را رها کند و بیاید به لیگ ایران، اصلا قابل باور نیست؟

– من ۱۰ سال در لالیگا بازی کرده بودم و نیاز به یک چالش جدید داشتم. می خواستم فوتبالم را در جایی ادامه دهم که سوای داخل زمین و خود فوتبال، جذابیت های خارج از فوتبال هم من را سر شوق بیاورد. انتخاب کشوری از قاره ای دیگر و با کیلومترها فاصله از اسپانیا با آداب و سنتی کاملا متفاوت یک اتفاق جدید در زندگی من است که حضورم در فوتبال ایران را قابل توجیه تر می کند. سفر به ایران مثل کشف ناشناخته هاست. همان گونه که گفتم شغل من فوتبال است و از آن لذت می برم ولی در همه شغل ها شما نیاز دارید که گاهی به زندگی و شغل تان تنوع بدهید. همیشه از روزمرگی در زندگی متنفر بوده ام.

محیط و زندگی یکنواختی و بدون تغییر در طول سال های طولانی شما را فرسوده و کم انگیزه می کند. فوتبال شغلی است که به واسطه آن می توان به کشورهای زیادی سفر کرد و چیزهای جدیدی آموخت که ارزش آن غیرقابل بیان است؛ من هم دقیقا همین کار را کردم و در آغاز دهه سوم عمرم تصمیمی گرفتم که می تواند خاطراتی فراموش نشدنی برایم بسازد.

به عنوان گلری که مقابل رونالدو و مسی بازی کرده ای، آنها را چطور توصیف می کنی؟

– من واقعا نمی توانم نظر بدهم که کدام شان بازیکن بهتری هستند، فقط می توانم بگویم که بازی کردن جلوی هر دوی شان برای هر دروازه بانی یک کابوس است. هر کدام در بعضی فاکتورها بر آن یکی برتری دارد. مسی بهترین بازیکن بارسلونا و رونالدو هم بهترین بازیکن رئال مادرید است. هر قدر سعی کنید من از بین این دو یکی را انتخاب نمی کنم و اصلا بگذارید این طوری جواب تان را بدهم: «هر دو!»

 هنوز برای قضاوت کردن زود است اما در همین چند روز، ایران را چطور کشوری دیدی؟

– برای پاسخ دادن به این سوال باید حداقل دو ماه از حضورم در ایران بگذرد تا بتوانم یک شناخت نسبی از مردم و محیط جدیدی که در آن قرار گرفته ام، پیدا کنم و نظرم را بگویم. فعلا چند روز از حضور من در ایران می گذرد و من در این چند روز فقط با چندتایی از هواداران و هم تیمی هایم ارتباط داشته ام. تا امروز حس خیلی خوبی از آدم های اطرافم گرفته ام و ایرانی ها را آدم هایی صمیمی و گرم دیده ام.

البته یکی از بهترین دوستانم در ایران که عامل اصلی حضورم در ایران هم بوده، وحید ادنان است که این روزها هم مدام کنارم بوده تا احساس غربت نکنم. وحید در اسپانیا با توجه به روابطی که با اهالی فوتبال داشت با من صحبت کرد و این اطمینان را داد که از حضور در ایران پشیمان نخواهم شد و من هم به حرف هایش اعتماد کردم و به ایران آمدم. الان اعتراف می کنم که حق با اوست.

(مانوئل مدام مشغول ور رفتن با صفحه گوشی اش است و متعجب از ما می پرسد چرا برنامه فیس بوکم باز نمی شود. وقتی با جواب ما درباره فیلتر بودن فیس بوک مواجه می شود، بیشتر تعجب می کند.) فیس بوک در ایران فیلتر است؟ قوانین ایران ورود به برنامه هایی مثل فیس بوک را ممنوع کرده است؟ البته در کنار اینها داستان سرعت پایین اینترنت هم چیزی است که در ایران باید با آن کنار بیایی.

– من در کشوری به دنیا آمده ام که این مسائل در آن وجود ندارد و شما در کشوری به دنیا آمده اید که این موارد جزو قوانین آن کشور است. پس اگر من در کشور شما زندگی می کنم، وظیفه دارم خودم را با این قوانین وفق دهم. من اسم این اتفاقات را مشکل نمی گذارم و آن را یک امر عادی می دانم چرا که هر کشوری قوانین خاص خودش را دارد. البته روز اولی که به ایران آمده بودم، سر چک کردن تلگرام کلی دردسر کشیدم. سرعت اینترنت آنقدر پایین بود که مجبور بودم برای باز شدن یک عکس همینطور منتظر بمانم. به انتظار کشیدن در اینترنت عادت ندارم.

کد مطلب: ۲۱۵۷۴۴