قورباغه‌ی عجیب که با دهان خود می‌شنود+عکس

یک تیم از دانشمندان فرانسوی از دانشگاه های مختلف این کشور، شروع به کار کردند تا معمای این قورباغه‌ی عجیب ریز نقش را حل کنند. روش شنیدن قورباغه‌ها مانند پستانداران نیست؛ آنها یک صفحه ی غضروفیِ خارجی به جای پرده‌ی گوش دارند که به طور مستقیم روی پوست قرار دارد. اما قورباغه ی گاردینر سیشل حتی آن را نیز ندارد.

در ابتدا، دانشمندان باید می‌فهمیدند که آیا این قورباغه‌ها اصولاً می‌توانند بشنوند یا خیر، بنابراین صداهایی را از قورباغه‌های دیگر ضبط کرده و آن‌ها را از طریق بلندگو پخش نمودند. پاسخ آزمایش حاکی از این بود که آنها واقعاً می‌توانند بشنوند. اما تصویر برداری های اشعه X نشان داد که استخوان‌های قورباغه‌ها و در واقع هیچ‌کدام از ماهیچه‌ها و اندام‌های بدن قورباغه قابلیت هدایت صدا را ندارند (آنطور که استخوان‌های فک ما می‌توانند). پس دانشمندان کامپیوترها را به راه انداخته و شروع به انجام یک شبیه‌سازی کردند: چه می‌شود اگر دهان قورباغه ها مستقیما صدا را به گوش داخلی انتقال دهد، حفره ای درون جمجه‌ی قورباغه که میزبان طنین صداهای مختلف است. این شبیه‌سازی جواب دارد! ریاضیات نشان داد این روش قطعاً می‌تواند به قورباغه توانایی شنیدن دهد.

این اولین قورباغه‌ای نیست که با چیزی غیر از پرده‌ی گوش می‌شنود. در سال ۲۰۰۱، تیمی از دانشمندان قورباغه‌هایی را یافتند که از طریق ریه‌های خود می شنیدند. اما این اولین گونه‌ای است که می بینیم از دهان خود برای این کار استفاده می‌کند (حداقل، ما اینطور فکر می کنیم).

فرگشت پرده‌ی گوش به تاریخ جدا شدن قاره‌ی گندوانا – ابر قاره‌ای باستانی – باز می‌گردد. دانشمندان گمان می کنند که این قورباغه‌ی عجیب موجودی است که از آن زمان تا به امروز بر جای مانده است، به طوری که به دلیل انزوا در چند جزیره در سیشل، در نزدیکی سواحل ماداگاسکار، بدون تغییر مانده است. با مطالعه‌ی قورباغه‌های گاردینر سیشل، دانشمندان امیدوارند اطلاعاتی را درباره‌ی شکل و ظاهر جانوران در قاره‌ی گندوانا به دست آورند و اینکه چه چیزی آن‌ها را از حیوانات اخیراً فرگشت یافته متمایز می‌کند.