از اخلال سپاه در فعالیتهای وزارت خارجه سال 68 تا جمع آوری سازمانهای نظامی در سال 95

بصیر، طی چند ماه اخیر اظهارات برخی از فعالین سیاسی در خصوص فعالیت های نظامی و امنیتی ایران موجب شد تا رهبر انقلاب در چند سخنرانی نسبت به آن موضع گیرند که آخرین آن در دیدار اخیر با فرماندهان سپاه در آستانه هفته دفاع مقدس بود.

کارشناسانی که با نوع تحلیل و روش سیاسی رهبر انقلاب آشنایی دارند می دانند که معمولاً ایشان در برابر اظهارنظر های شخصی که چندان تاثیری نخواهد گذاشت و برگرفته از تحلیل ها و سلیقه های فردی است، موضع نمی گیرند و موضوعات اساسی و اثر گذار بر خط انقلاب و مسیر حکومت برای ایشان اهمیت دارد.

زمانی که در چند مورد ایشان بر روی یک مسئله تکیه می کنند احتمالاً باید پیش بینی کرد که مسئله مهمی و شاید پشت پرده ای در جریان است و از سطح اظهارات شخصی قدری بالاتر است.

ایشان در دیدار اخیر خود با اشاره به برخی اظهارنظرهای اخیر مبنی بر اینکه علت پیشرفت برخی کشورها، جمع‌آوری سازمان‌های نظامی آنها بوده است، فرمودند: باور این سخنان از کسانی که به آنها نسبت داده شده، بسیار سخت است، اما اگر چنین سخنانی واقعاً بیان شده باشد، حرف غلطی است، کشورهایی که گفته می‌شود سازمان نظامی خود را جمع‌آوری کردند، به اختیار خود این کار را نکردند بلکه آنها در جنگ جهانی نابود شده بودند و به آنها اجازه ندادند که سازمان نظامی داشته باشند، هیچ عاقلی نیروی دفاعی خود را کنار نمی‌گذارد، بنابراین باید قدرت دفاعی کشور را روزبه‌روز استحکام بخشید.

بر این اساس می توان ادعا کرد که جریانی در کشور به دنبال محدود کردن و یا حذف نیروهای انقلابی به خصوص نظامی هستند، که البته نمی توانند به صراحت و علنی این خواسته را بیان کنند اما از بین اظهارات و تحلیل ها هر از چند گاهی نکته ای را بیان می کنند که شاهد مثال فوق است.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام ابتدا در پیام توئیتری گفته بود” دنیای فردا، دنیای گفتمان هاست نه موشک ها”؛ که پس از اظهار نظر رهبر انقلاب این پیام به سرعت تکذیب شد، اما وی در دیدار مدیران آموزش و پرورش با اشاره به لزوم تعدیل نیروی نظامی تاکید کرده بود:” اگر می‌بینید آلمان و ژاپن این روزها محکم‌ترین اقتصاد دنیا را دارند، اینها بعد از جنگ جهانی دوم از اینکه نیروی نظامی داشته باشند، محروم شدند”

این اظهارات را باید در کنار مطالب دیگری با همین محتوا که در این وجیزه نمی گنجد گذاشت.

در تایید این تحلیل باید اشاره ای به گفت و گوی اکبر هاشمی رفسنجانی با جعفر شیرعلی نیا در کتاب “روایتی از زندگی و زمانه اکبر هاشمی رفسنجانی” در سال 1394 پیرامون بحث ادغام سپاه و ارتش که بعد از جنگ تحمیلی مطرح شد، داشته باشیم.

نویسنده در سوالی از هاشمی می پرسد اگر ادغام (سپاه و ارتش) انجام می شد اکنون نیروی با نفوذی مانند سپاه قدس در منطقه نداشتیم اما او (هاشمی) نظر دیگری دارد و معتقد است اگر چنین نیرویی نداشتیم وزارت خارجه فعال تر و موثر تر کار می کرد: الان آن یک اشکال واقعی دارد و اشکالش این است که وزارت خارجه را از اعمال مسئولیت خودش در حساس ترین نقاطی که به ما مربوط می شود محروم کرده است، در عراق، سوریه، لبنان، افغانستان، یمن و هر جایی که این گونه می شود ما حقیقتاً مشکل داریم، کسی نمی تواند در این کشور های سفیر بدون موافقت سپاه بگذارد.

این نظر هاشمی رفسنجانی تحلیل است که در سال 68 ارائه داده استو یعنی حدود 27 سال پیش و نشان دهنده آن است که وی از همان ابتدا نیز نظراتی مشابه اظهارات کنونی در خصوص محدود کردن قدرت نظامی و سپاه داشته است.

در پایان باید گفت قطعاً این حساسیت رهبر انقلاب بر پایه اظهارات شخصی و سلیقه یک نفر نبوده بلکه جریانی دامنه دار در کشور به دنبال اهدافی است که توان نظامی و دفاعی کشور را متاثر کند.

دانا