برخورد حزبی یا ترس از انعکاس ناتوانی/ عدم دعوت از خبرنگاران به جلسات در فریدونکنار به یک «اپیدمی» تبدیل شد

بصیر،

در حالیکه خبرنگاران حلقه وصل بین مسئولان و مردم هستند، در این دولت و به ویژه در فریدونکنار به حلقه مفقوده مبدل شدند و در واقع به نظر می‌رسد با این نوع رفتار، پروژه حذف برخی از خبرنگاران غیرهمسو، کلید خورده است و ادامه یافت به گونه‌ای که برای چندمین بار پیاپی روند خوب اطلاع‌رسانی پس از حضور چند هفته‌ای یک مدیر ارشد در این شهرستان تعطیل شده است.
به نظر می‌رسد برای دولتی که خود را تدبیر و امید معرفی می‌کند و شعار آنها روشنفکرگرایانه است و دم از دموکراسی می‌زنند عدم حضور خبرنگارها ناشایست باشد، هر چند دم خروس و قسم حضرت عباس رئیس دولتشان نیز تعبیر این مثل است که «سالی که نکوست از بهارش پیداست».
هر چند که معتقدیم بسیاری از جلسات دولت تدبیر نشانی از شعار آنها ندارد و تشریفاتی محسوب می‌شود اما از دل این جلسات برای یک خبرنگار که چشم مردم به دستان آنها است خبرهای خوبی خارج می‌شود که مسئولان این شهرستان از این اندک هم دریغ می‌کنند.
نکته جالب اینجاست که فرمانداری فریدونکنار برای دعوت از خبرنگاران نیز مشکل خاصی ندارد چرا که تعداد خبرنگاران فریدونکناری از انگشت‌های یک دست نیز کمتر است و حتی اگر صاحبان کانال‌های تلگرامی و گروه‌های مجازی را نیز به آنها اضافه کنیم کار سختی در پیش ندارد.
بسیار جای تعجب دارد که مدتی است برای چندمین بار در دولت «زنده باد مخالف من»! تعامل میان مسئولان و خبرنگاران در فریدونکنار کمرنگ و بی‌رنگ شده است و این موضوع را اصحاب رسانه بارها به مدیران متذکر شدند اما هر بار با چهره خندان و متعجب این مدیران به ویژه فرد عالی دولت در این شهرستان روبه‌رو شدند و وعده پیگیری دادند اما در عمل همان چیزی شد که انتظار می‌رفت، مانند همه وعده‌های داده شده دولت در طول سه سال گذشته از وعده‌های 100 روزه و حل مسائل اقتصادی تا رفع تحریم و آفتاب و مهتاب بودن برجام که به خسارت محض تبدیل شد.
اما در این میان همواره به خبرنگاران به صورت محترمانه‌ای توهین می‌شود، مسئولان برای ارائه گزارش عملکرد در روز خبرنگار به صورت نمادین از آنها تجلیل می‌کنند و این توهین محترمانه در واقع نشان دهنده سطح تفکر مسئولان این شهرستان است.
با وجود اینکه خبرنگاران می‌توانند بازوان دولت و رابط بین مردم و مسئولان باشند، اما عمر این دولت نیز در حال به پایان رسیدن است و متاسفانه هیچ رشدی نسبت به این موضوع متصور نیستیم.
نکته‌ای که باید مسئولان به شدت به آن توجه کنند این است که هر شهر و استانی اگر خبرنگار را نادیده بگیرد و با آن سلیقه‌ای برخورد کند، آن مناطق به قهقرا می‌رود و مطالبات مردم آن بدون پاسخ می‌ماند.
حتی در دوران اصلاحات که شاهد نابود کردن نیروهای انقلابی از سوی خودفروشان داخلی بودیم اینگونه به خبرنگاران منتقد نیز بی‌احترامی نمی‌شد و اصحاب رسانه به جلسات دعوت می‌شدند.
البته شاید بتوان از این منظر نیز به این موضوع توجه کرد که نبود یا ضعف مسئولان روابط عمومی در ادارات به ویژه در فرمانداری بر این نحوه عملکرد تاثیر گذاشته است، باید اینگونه گفت ادارات فریدونکنار روابط عمومی ندارند و محدود اداراتی که روابط عمومی دارند، تنها به دنبال نصب بنر هستند.
حرف زیاد است و گوش شنوا کم که اگر بود دولت تدبیر خسارت محض را به بار نمی‌آورد اما برای انجام تکلیف باید اینگونه گفت نخستین کسانی که از عدم حضور خبرنگاران در جلسات ضرر می‌کند دولت است نه ملت، برخی از مسئولان تصور می‌کنند که با عدم دعوت از خبرنگاران عیب‌های آنها سرپوشیده باقی می‌ماند در حالیکه این بزرگترین ضعف و نقص یک مدیر است، شاید اینگونه به نظر برسد که عدم دعوت از افراد قلم به دست یک نگاه حزبی باشد اما در هر صورت این معضل در حال تبدیل شدن به یک اپیدمی است که به نظر می‌رسد در سال پایانی دولت و نیاز مبرم به خبرنگاران به جهت انتخابات پیش‌رو مسئولان تغییر رویه داده و تعامل خود را با آنها برقرار کنند هرچند در نهایت این خبرنگار است که رسالت زینبی خود را به بهترین شکل ممکن به انجام می‌رساند.