حقوق بشر امریکایی در آسمان خلیج فارس

بصیر، ۱۲ تیرماه هر سال یادآور یکی از دردناکترین وقایع هوایی جهان است . در این روز یک فروند هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران با 290 نفر مسافر از بندرعباس عازم کشور امارات بوده که مورد اثبات موشک توسط ناو وینسنس در خلیج فارس قرار می گیرد. در این حمله متاسفانه تمامی سرنشینان ایرانی این هواپیمای مسافری به شهادت می رسند و پیکر حدود 90 نفر از قربانیان این حادثه هیچ گاه پیدا نشد.

مسافران این پرواز علاوه بر ایران که 254 نفر می باشند از کشورهای امارات 13نفر، هند10 نفر، پاکستان6 نفر، یوگسلاوی سابق 6نفر، ایتالیا و فرانسه 1 نفر بوده اند.  همچنین در بین شهدا 66 کودک نیز به چشم می خورند. این جنایت از نظر میزان تلفات انسانی بعد از سقوط هواپیماهای کشورهای اسپانیا، ژاپن، عربستان سعودی، ترکیه و هند هشتمین جنایت مرگبار هوایی تاریخ است.

نکته بسیار مهم در این تفاوت بین غرامت پرداختی به شهدای این حادثه است. دولت آمریکا برای اتباع خود در سطح جهان که دچار حادثه ای شده اند و یا لطمات جسمی دیده اند غرامت های بسیاری را طلب می کنید اما خود در موقع پرداخت به قربانیان کشورهای دیگر سعی می نماید کمترین مبلغ را پرداخت کند.

برای مثال برای حادثه لاکربی که در پی آن ۲۵۹ مسافر در یک اقدام مشکوک تروریستی که به لیبی نسبت داده شد، کشته شدند، نمونه خوبی است.در این حادثه، هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ شرکت هواپیمایی “پان‌امریکن” که در سال ۱۹۸۸از لندن به مقصد نیویورک درحال پرواز بود، بر فراز آسمان شهر لاکربی اسکاتلند منفجر شد.

در پی این حادثه دولت‌های آمریکا و انگلیس لیبی را مقصر اعلام کرده و تحریم‌های بین‌المللی را علیه این کشور اعمال کردند. این فشارها به قدری زیاد بود که سرانجام دولت قذافی وادار به تسلیم و پرداخت غرامت شد و عامل حادثه را که آمریکا “عبدالباسط مقراحی” می‌دانست، تسلیم انگلیس کرد که مقراحی در این ماجرا توسط دستگاه قضایی بریتانیا به حبس ابد محکوم شد.

در سال ۲۰۰۳ قذافی با پذیرفتن مسئولیت این حادثه مبلغ ۳ میلیارد دلار به عنوان غرامت به خانواده‌های قربانیان پرداخت کرد که به ازای هر فرد بیش از ۱۱ میلیون دلار می‌شود.

در آن حادثه کشوری مقصر اعلام و فردی به حبس ابد محکوم و ۳ میلیارد دلار غرامت مطالبه شد، در حالیکه نه لیبی و نه فرد مظنون هیچگاه مسئولیت حادثه را نپذیرفتند و دولت لیبی تنها به دلیل فشارهای بین‌المللی و تحریم، مجبور به این کار شد.

اما در مقابل در مورد حادثه سقوط هواپیمای ایرانی دولت آمریکا مبلغ ۶۱.۸ میلیون دلار به خانواده‌های قربانیان و همچنین ۷۰ میلیون دلار برای خسارت ناشی از سقوط هواپیمای مسافربری پرداخت کرد. یعنی برای هر قربانی این حمله مبلغ 213 هزار دلار پرداخت شد. این مبالغ به صورت بلاعوض و بدون قبول مسئولیت حادثه پرداخت شد و هیچ‌کدام از خدمه ناو وینسنس تحت پیگرد قرار نگرفتند؛ حتی ویلیام راجرز فرمانده ناو جنگی آمریکا در پایان خدمت خود مدال شجاعت گرفت.

و یا برای نمونه ای دیگرارتش آمریکا در حادثه قندهار افغانستان در سال 2011 که باعث کشته شدن 17 نفر  و مجروحیت 8 تن دیگر از اعضای یک خانواده گردید مبلغ 860 هزار دلار غرامت پرداخت که سهم کشته شدگان برای هر نفر 46 هزار دلار و مجروحان 10 هزار دلار است.

نمونه هایی از این دورویی امریکا در برخورد با موضوع حقوق بشر فراوان است که در این مجال فقط به بررسی چند نمونه پرداختیم. می توان گفت جمهوری اسلامی ایران یکی از معدود کشورهایی در جهان باشد که حقوق بشر آمریکایی را هم در سطح زمین ، هم دریا و هم آسمان تجربه کرده است. فصل مشترک همه اینها جنایت و کشتار مردم مظلوم ایران است که این مردم با پوست و گوشت و استخوان خود آن را حس کرده اند. داعیه داران حقوق بشر در این موارد سکوت کرده و به راحتی با قطعنامه های پوشالی از کنار آن گذشتند و برگی دیگر از تاریخ ننگین خیانت به حقوق بشر را در کارنامه خود ثبت کردند.

رضا سیفایی- سردبیر سیاسی بصیر نیوز