ژست عذرخواهی دردی از مردم دوا نمی‌کند
چند ماهی است که دولتی ها به جای گزارش عملکرد چهارساله شان، لیست مشکلات مردم را در سخنرانی هایشان ردیف میکنند. و هر جا که دیگر ماستمالی یا کتمان کم کاری و قصورشان، کارگر نمی افتد، ژست عذرخواهی به خود میگیرند.
آی مردم! عذرخواهی میکنیم که بیکاری سر به فلک کشیده! آخر درهای واردات را به کشور باز کرده ایم!
آی مردم! عذرخواهی میکنیم که بخاطر سیستم کنترل قطار که خودمان افتتاح کردیم، 50 نفرتان در آتش سوختید و حتی خاکسترتان هم پیدا نشد!
آی مردم! عذرخواهی میکنیم مرگ تدریجی شما، چه در خوزستان چه در سیستان و بلوچستان، حتی در همین تهران خودمان مسئله اصلی ما نیست! مهم این است بالاشهر، آب و هوای خوبی دارد و ویلای نجومی امسالمان بزرگتر شده!
آی مردم! عذرخواهی میکنیم بابت این! بابت آن! بابت همه چیز! بابت …
اما ژست عذرخواهی دردی از مردم دوا نمی کند. ژست استعفای آن مدیر میانی، و جابجایی آن نجومی بگیر در منصب و دستک دیگری هم از چشم مردم مخفی نمی ماند. ژست فلان مشکل را داریم و «قرار است» و «باید» و «ان شاالله» و «در نظر داریم»! و فلان کار را هم «خواهیم کرد» نیز دیگر جواب نمی دهد!
آقای رئیس جمهور و کابینه محترم! می دانیم بیکاری و واردات و نجومی بگیرها و اختلاس های هزار میلیاردی و همه ریز و درشت مشکلات کشور، در اثر ضعف و بی کفایتی دولت شماست. اما بیایید از داشته هایتان بگویید نه از رویاهایتان! از عملکردتان بگویید و نه وعده هایتان. یکبار با وعده و وعید رای آوردید! دوبار رای آوردید! بار سوم اما چوب است و فلک..
