فرشته‌هایی که هنوز به حق خود نرسیدند/فشار روانی کاری با حقوقی ناچیز
بصیر، با اینکه شغل پرستاری در گروه مشاغل سخت و زیان‌آور قرار دارد، اما افراد شاغل در این بخش با یک برخورد دوگانه بازنشسته می‌شوند. براساس قوانینی که هم‌اکنون بر این حرفه حاکم است، پرستارانی که در بیمارستان‌های دولتی شاغل هستند و حق بیمه‌شان را به صندوق بازنشستگی کشوری واریز می‌کنند از مزایای بازنشستگی سخت و زیان آور برخوردار نخواهند شد، اما پرستارانی که عضو صندوق بازنشستگی تأمین اجتماعی هستند سابقه کارشان در این حرفه، یک ونیم برابر شده به این ترتیب با 20 سال کار مدام در این شغل بازنشسته می‌شوند.
این فرشتگان سفیدپوش در بیمارستان‌ها به دل‌های ناامید امید می‌دهند، که این مهم ارزش کار پرستاران را افزایش می‌دهد.
از نظر جایگاه اجتماعی باید حمایت‌های لازم از پرستاران صورت گیرد و قوانین جدید در راستای تسهیل امور آنها تصویب شود اما برخی پرستاران از دستمزد خود گلایهمندند.
وقتی پای درد و دل پرستاران می نشینیم، حرف ها و گلایه هایشان کاملاً منطقی و قابل تأمل به نظر می رسد. سختی های شغل شان همراه با فشارهای روانی این کار، آنان را نیازمند حمایت های قانونی و برخورداری از امکانات رفاهی بیشتر نسبت به دیگر مشاغل می کند تا بتوانند کار خود را به نحواحسن انجام دهند و فشارهای کمتری را احساس کنند.
پرستاری که سابقه کار در بیمارستان دولتی و خصوصی را دارد، درباره حقوق دریافتی دکترها می گوید: «دکترها در بیمارستان دولتی، حقوق ثابت ماهانه دارند که پنج تا 100 میلیون تومان است. همچنین برای هر بیمار وجهی به نام پرکیس بین 15 تا 30 میلیون تومان دریافت می‌کنند که این مقدار نیز برای بیماران مختلف و همچنین رشته‌های تخصصی متفاوت است. اگر به این فاکتورها شهرت پزشک را هم اضافه کنیم، این مبلغ بسیار بالاتر خواهد رفت. این در حالی است که در نهایت شلوغی بیمارستان حقوق پرستار بیش از یک میلیون و 200 هزار تومان نخواهدشد. این تفاوت فاحش در حالی است که پزشکان فقط بیمار را پذیرش می‌کنند و باقی کارها بر عهده پرستار است.»
این پرستار با اشاره به زحمتی که پرستارها بر بالین بیمار متحمل می‌شوند و هدف مشترک پزشک و پرستار که درمان بیمار است، گفت: «تفاوت بین حقوق پزشک و پرستار نباید به این اندازه باشد. پرستارها 6 سال و پزشکان 7 سال درس می‌خوانند. این همه تفاوت برای یک سال تحصیل بیشتر عادلانه نیست. واحدهای پزشکان و پرستارها هم حتی به هم شبیه است. اگر این‌طور نبود چطور پزشک مریض را در اختیار پرستار قرار می‌داد؟ حتی بعضی از پزشکان خود بیمار را معاینه نمی‌کنند و به اطلاعاتی که پرستار می‌دهد اکتفا می‌کنند.»
این پرستار که دوران تحصیل خود را در دانشگاه تهران گذرانده درباره کمبود پرستاران در بیمارستان‌ها می‌گوید: «از 120 نفر دانشجویی که در کلاس ما بودند، بیش از 70 نفر در شغل پرستاری مشغول به کار نیستند. اکثر پسرها کارهای آزاد دارند. این هم به دو دلیل است، یکی اینکه درآمد پرستاری خیلی کم است و عملاً با آن نمی‌توان یک زندگی را گذراند، دیگری به دلیل سختی کار ماست. در حالی که فقط ویزیت یک پزشک عمومی بیش از 75 هزار تومان و ویزیت تخصصی بیش از 130 هزار تومان است. به همین دلایل خیلی از پسرها تغییر رشته دادند.»
فعالیت در مشاغل سخت و زیان‌آور همراه با تحمل شرایط دشوار و طاقت فرسا در محیط کار است و به‌دلیل شرایط نامناسب کاری این گروه افراد می‌بایست از مزایایی نظیر ساعت کمتر کار در طول هفته و‌ماه نسبت به دیگر کارکنان برخوردار باشند؛ ساعت کار مشاغل سخت براساس ماده52 قانون کار جمهوری اسلامی 36ساعت در هفته است و در ماده 65همین قانون، مرخصی سالانه این افراد پنج هفته در سال درنظر گرفته شده است، با این شرایط اشتغال دائم بیش از 20سال در مشاغل سخت و زیان‌آور نتیجه‌ای جز کاهش کارایی نیروی کار در بر نخواهد داشت.
فرهنگ سازی و اصلاحات قانونی برای شغل پرستاری
رابطه میان پرستار و بیمار، به دلیل حساسیت شغل پرستاری در مواجهه با جان انسان، مانند روابط میان کارمند و ارباب رجوع در دیگر مشاغل نیست. وقتی پای درد و دل پرستاران می نشینیم، حرف ها و گلایه هایشان کاملاً منطقی و قابل تأمل به نظر می رسد.
ساعت کار مشاغل سخت براساس ماده52 قانون کار جمهوری اسلامی 36ساعت در هفته است و در ماده 65همین قانون، مرخصی سالانه این افراد پنج هفته در سال درنظر گرفته شده است، با این شرایط اشتغال دائم بیش از 20سال در مشاغل سخت و زیان‌آور نتیجه‌ای جز کاهش کارایی نیروی کار در بر نخواهد داشت.
سختی های شغل شان همراه با فشارهای روانی این کار، آنان را نیازمند حمایت های قانونی و برخورداری از امکانات رفاهی بیشتر نسبت به دیگر مشاغل می کند تا بتوانند کار خود را به نحواحسن انجام دهند و فشارهای کمتری را احساس کنند. اما آن روی سکه نیز بیماران و همراهان آنان هستند که در بدترین وضعیت جسمانی به بیمارستان مراجعه می کنند و به دلیل درد و ترس ناشی از بیماری خود یا عزیزانشان، توقع بهترین خدمات و بالاترین سطح دقت را از کادر بیمارستانی دارند؛ که معمولاً این کادر بیمارستانی در پرستاران خلاصه می شود که بیش از دیگر کارکنان به چشم می آیند.
همین نکته دقیقاً حساسیت این شغل را نشان می دهد و به خوبی بیانگر دلیل فشارهای وارد بر کارکنان رشته پرستاری است؛ چراکه انجام اشتباه از صاحبان این رشته کاملاً غیر قابل بخشش به نظر می رسد، که گرچه تا حدودی بجا است، اما تنش های زیادی برای پرستاران ایجاد می کند که برای رفع آن باید تمهیدات قانونی برای کمتر کردن شیفت و ساعات کاریشان و همچنین افزایش دستمزد و مزایای رفاهی آنان در نظر گرفته شود. ضمن آنکه از اشتباهات پرستاران بر عکس پزشکان به راحتی چشم پوشی نمی شود و به دلیل جایگاه شغلی و حمایت های کمتر صورت گرفته از آنان، بعضاً خطاهای بسیار کوچک تر آنان نتایج بسیار سخت و شدیدتری برایشان به دنبال دارد.
قول وزیر رفاه درباره سختی کار پرستاران
علی ربیعی، «وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی» نیز چندی پیش خطاب به پرستاران به آنان قولی داد و گفت: یقین داشته باشید که صدایتان را می‌شنویم و از مسائل‌تان با خبریم، با گفت‌وگو و مفاهمه می‌توانیم مسائل را پیش بریم، نباید فرصت تاریخی پیش آمده در حوزه سلامت را با برخی اقدامات به نارسایی تبدیل کرد.
وی همچنین افزود: نظام تقسیم درآمد بر اساس عملکرد نیز از موضوعاتی است که پیگیری می‌کنیم، تعاونی های شما پرستاران نیز اگر خوب کار کنند کمک هایی به شما در این زمینه نیز خواهیم کرد.
بلاغ
