ماجرای ایستادگی رهبر انقلاب در سالهای ۷۶، ۸۴، ۸۸ و ۹۲ چه بود؟

اما شرح ماجرای این مساله به این گونه است که در مقاطع مختلف پس از انقلاب اسلامی انتخابات های مختلف بعضا با دشواری هایی از سوی رقبای باخته در انتخابات روبه رو شده است اما رهبر انقلاب به طور قاطع با آن ها برخورد کرده است. ایشان در یکی دیگر از سخنرانی های خود در این باره می فرمایند: «نباید کسی ادّعا کند که در این انتخابات خیانت شد یا تقلّب شد. یک وقتی – شاید این را من قبلاً هم گفته ام – در مورد انتخابات تهران در یک دوره ای، خیلی جنجال شد؛ سروصدا شد و اصرار شد بر این که این انتخابات ابطال بشود. بنده گفتم باید تحقیق کنید؛ در تهران دو سه میلیون از مردم آمده اند در انتخابات شرکت کرده اند، ما رأی این ها را به کلّی باطل کنیم؟ این چه حرفی است! باید تحقیق کنیم ببینیم چه جوری است. تحقیق کردیم، معلوم شد که نه این جور نیست. تحقیق مفصّل کردیم؛ بنده در آن سالها صریحاً نوشتم به شورای نگهبان که نخیر، انتخابات نباید دست بخورد. یعنی انتخابات حقّ مردم است، مال مردم است و ما نمی توانیم انتخابات را متّهم کنیم به این که مثلاً فرض کنید که این جور است یا آن جور است؛ نه، انتخابات انتخابات سالمی است، در همه ی دوره ها سالم بوده است.»

در سال ۱۳۷۶ برخی از چهره‌های شاخص و مبرز روحانی که نگران حاکم شدن تجدیدنظرطلبان بر مقدرات کشور بودند، به دنبال راه حلی بعد از انتخابات دوم خرداد بودند که با ایستادگی و پافشاری رهبر معظم انقلاب بر تنفیذ رای مردم، راه به جایی نبردند.

سال ۱۳۸۴ دو کاندیدای ناکام در مرحله اول و دوم انتخابات یعنی کروبی و هاشمی به دنبال طرح تقلب و ابطال انتخابات بودند که بار دیگر به دلیل ایستادگی رهبر انقلاب به نتیجه نرسید.

سال ۱۳۸۸ یک جبهه قدرتمند سیاسی با حمایت خارجی به دنبال فتنه و ابطال رای مردم بود که با ایستادگی امام خامنه‌ای و مردم شکست خوردند.

در سال ۱۳۹۲ نیز رای ۰.۷ درصدی آقای روحانی تا حدی شکننده بود که گزینه هایی همچون بازشماری و هرگونه تشکیک می توانست انتخابات را دو مرحله ای کند؛ چنانچه برخی از مدیران دولت وقت نیز چنین نظری داشتند. اما ایستادگی امام امت حتی بر دویست و اندی هزار رای روحانی، جلوه ای تمام عیار از مردم‌سالاری دینی شد.