تأسف دوستداران سلطنت از تعطیلی کیهان/ گسترش اینترنت، عامل تعطیلی

به گزارش پایگاه خبری بصیر، مسعود بهنود از روزنامه نگاران خارج نشین در مقاله ای که در وب سایت بی بی سی فارسی (bbcpersian) منتشر کرده است، از تعطیلی هفته نامه سلطنت طلب “کیهان لندن” که همواره در آرزوی بازگشت به دوره پهلوی بوده است، اظهار تأسف کرد.

 

 

بهنود درباره بسته شدن هفته نامه ای که دعوت به بازگشت به دوران ظلمت و سیاهی پهلوی می کرد، نوشت: «روزگاری یک روزنامه نگار در جایی نوشته بود هر جریده ای که تعطیل می شود دریچه ای به سوی نور را می بندند. اینکه با بستن هر دریچه نور گم نمی شود، چیزی از این درد کم نمی کند.»

 

 

مسعود بهنود

 

 

وی در ادامه مقاله اش، تصریح کرد: «اما در صد و چهل سال که از عمر نشریات فارسی زبان در تبعید می گذرد، از روزنامه قانون که میرزا ملکم خان در لندن تأسیس کرد و صوراسرافیل در تبعید، روزنامه ای که علی اکبر دهخدا در سوییس ساخت، هیچ کدام بعد از تعطیل امکان انتشار دوباره نیافتند. کوتاه عمرها همانند صوراسرافیل صدها بودند و کهنسال ترین شان کیهان لندن که سی سال ماند.

 

کیهان لندن، هفته نامه ای بود که تا هفته پیش به شکل روزنامه در پایتخت بریتانیا منتشر می شد، اما مشترکان و خوانندگانش در هر جای ایران هستند، پراکنده بودند. این هفته نامه گرچه گرایش سلطنت طلبانه داشت، اما در طول عمر خود نویسندگان و محققانی از نحله های مختلف فکری و سیاسی را به خود جلب کرد.»

 

 

 

 

مسعود بهنود ادامه مقاله اش را به تاریخچه پیدایش کیهان و اطلاعات در دوران رضا شاه و محمدرضا پهلوی اختصاص داد و اینطور وانمود کرد که گویی نویسندگان کیهان در زمان پهلوی، انسان های فرهیخته و متفکری بودند، اما در دوران جمهوری اسلامی، نویسندگان تخصص و تبحر ندارند.

به عنوان نمونه، بهنود در این مقاله از پروفسور “حمید مولانا” به عنوان نویسنده برجسته کیهان در زمان پهلوی نام برد، ولی اشاره ای نکرد که ایشان پس از انقلاب هم یکی از نویسندگان کیهان بوده است.

 

 

همه این مقدمات بهانه ای بود که مسعود بهنود یادی از کیهان “سلطنت طلب” کند. وی پس از بیان این مقدمات طولانی نوشت: «در خارج از کشور، فکر انتشار روزنامه ای که هزاران مهاجر و تبعیدی ایران را به هم متصل دارد، در سر گروه سیاسیون می گشت. اما این فکر جدی نشد تا زمانی که دکتر مصطفی مصباح زاده مسئولیت انتشار کیهان در تبعید را پذیرفت. اولین شماره این روزنامه در ۲۱ خرداد ۱۳۶۲ و کوتاه مدتی قبل از مرگ رحمان هاتفی در لندن منتشر شد.»

 

 

مجمع مؤسس «شورای ملی ایران» از راست به چپ: شاهین نژاد، زرین محی الدین، ناصر محمدی (معاون سردبیر کیهان لندن)

 

 

مدیحه سرایی بهنود از عناصر دوران منحط پهلوی با این جملات ادامه می یابد: «گرچه در سال های اول تأسیس کیهان لندن، امیر طاهری، نصیر امینی، کاظم گیلانپور از خانواده کیهان، این هفته نامه را ساختند و تحریریه آن را اداره کردند؛ اما به تدریج دایره وسیع تر شد. هوشنگ وزیری (آخرین سردبیر روزنامه آیندگان) طولانی مدتی این هفته نامه را سردبیری کرد. در زمان وی کیهان لندن جلوه ای دیگر گرفت و با مقالات جدی و راهگشا گروه های جوان را به خود خواند. وزیری که نویسنده و مترجم صاحب سبکی بود، تا زمانی که درگذشت، سردبیری کیهان لندن را به عهده داشت.»

 

 

معاون سردبیر کیهان لندن در حال گفتگو با رضا پهلوی

 

 

نوشتار بهنود آن وقت جالب تر می شود که وی -که بارها کیهان ایران را متهم به کمی مخاطب کرده و از مخاطبین فراوان کیهان لندن گفته بود- در پایان، علت تعطیلی نشریه کیهان لندن را رویگردانی مردم از آن می خواند. به این بخش از نوشته وی توجه کنید:

 

«هفت سال قبل از تعطیلی کیهان لندن، زمانی که دکتر مصباح زاده دور از ایران درگذشت، بر مزار او بخش باقی مانده از خانواده کیهان آرزو کردند که بتوانند خواست آخرین بنیادگذار کیهان را جامه عمل بپوشانند. او که می خواست روزنامه ای را که در بهار سال ۱۳۲۱ بنیان گذاشت، به زادگاه خود بازگرداند و با همان معیار نخست در گلدان خود بکارد.

 

سه سال بعد از درگذشت دکتر مصباح زاده، هفته نامه نیمروز که چهارده سال بود در لندن منتشر می شد و دومین نشریه فارسی زبان اروپا بود، با اعلامیه ای که پرویز اصفهانی مدیرش منتشر کرد، از انتشار ماند و اینک کیهان که تصور می رفت سخت جان تر از همه رسانه های فارسی زبان خارج از کشور باشد.

با گسترش رسانه های الکترونیک و شبکه های مجازی، به نظر می رسد فارسی زبانان نیز مانند دیگر مردم از روزنامه خوانی به سوی آن رسانه های مدرن متمایل می شوند.»

 

 

 

مسعود بهنود در پایان نوشتار خود که عنوان تراژیک “شراب شور” را بر پیشانی دارد، آورده است: «اینک باید پرسید بنیانگذاران کیهان در شراب جان این جریده چه ریخته بودند که در هر حال و زمانه، پرشورترین و تندترین ها را در دل خود جا دادند. “کیهان تهران” تندترین صدای مدافعان حکومت شیعی را در خود جمع کرده است و در “کیهان لندن” هم کسانی رشد کردند که قلم رادیکال و پرشور هوادار حکومتی سکولار داشتند و دارند.»

 

 

مصطفی مصباح زاده/ مؤسس کیهان سلطنت طلب

 

 

گفتنی است تعریف و تمجیدهای آقای مسعود بهنود از نشریه سلطنت طلب کیهان لندن در حالی است که این نشریه در طول سی سال حیاتش همواره رویکردی افراطی را سرلوحه قرار داده بود و عمده اعضای تحریریه آن هم به “شاه پرستی” و “سلطنت طلبی” مشهور بودند.

 

 

اینکه کیهانی های لندن نشین پس از گذشت سه دهه از انقلاب اسلامی پیام مردم ایران را درنیافتند و در عصر پهلوی فسیل شدند، امر غریبی نیست؛ اما از کسی مانند بهنود که خود را روشنفکر می پندارد عجیب است که چرا اینگونه قلم خویش را از جوهر «غلو» آکنده است؟!

 

 

کیهان لندن با سابقه حمایت از منافقین و رژیم صهیونیستی، عملکرد قابل دفاعی ندارد و در سال های جنگ تحمیلی نشان داد که به رغم ادعای ملی گرایی، برای بر کشیدن خاندان منحوس سلطنت، از خیانت به هم میهنان خود هم ابایی ندارد.

 

برای بررسی عملکرد کیهانی های لندن نشین کافی است تنها بخشی از دیدگاه های نویسندگان آن را مرور کنیم:

 

 

* الهه بقراط: تخریب وضعیت اقتصادی نه با تحریم‌ها، بلکه با انقلاب اسلامی‌شروع شد[!]

 

* احمد احرار: حُسنی مبارک، که مثل شاه ایران در سال های پایانی سلطنتش از سلامت جسمی‌ برخوردار نبود، واکنش مسالمت جویانه‌ای در قبال معترضان نشان داد.

 

* الهه بقراط: اندیشه‌های رضاشاه برای پیشرفت و سربلندی ایران بسی جلوتر از آن جامعه ایرانی بود.

 

* «دولت بنفش» در سنگلاخ اعتدال گرایی (تیتر کیهان لندن)

 

* رضا پهلوی: در دوران پهلوی برای نخستین بار قانونگذاران ایرانی به طور رسمی‌آزادی‌های فردی و اجتماعی و به ویژه اجرای حقوق حمایت از زن و کودک را مورد تصویب قرار دادند و در کوتاه زمانی ایران در ردیف کشورهای مدرن و متجدد جهان قرار گرفت.

منبع: جام

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا