مرد، خبر بزرگ بود

می‌شد همه‌‌ٔ شب‌های شعب، در بستر پیامبر(ص) نخوابد، می‌شد جانش را سپر بلای رسول‌الله نکند، فقط یکی از آیه‌های قرآن کم می‌شد؛ وَ مِن النّاس مَن یشری نفسه ابتغاء مَرضات الله^۲. می‌شد توی رکوع انگشترش را به آن فقیر انفاق نکند. فقط یکی از آیه‌های قرآن نازل نمی‌شد؛ ‌انّما ولیّکم الله…و یؤتون الزّکوه و هُم راکعون^۳. می‌شد این‌قدر عزیز نباشد برای پیامبر(ص). که قرآن نگوید اَنفسنا^۴. که همه نگویند «انفسنا»ی ماجرای مباهله، علی‌(ع) بود؛ جانِ پیامبر(ص). می‌شد با هم‌سرش، با بچه‌هاش، آن سه روز، افطارشان را به مسکین و یتیم و اسیر ندهند، فقط قرآن دیگر «هَل اَتی»^۵ نداشت. می‌شد آن‌قدر شجاعانه و دلیرانه نجنگد که قرآن حتی به ضربه سمّ اسبش قسم بخورد؛ و العادیات ضبحاً. فالموریات قدحاً^۶. می‌شد باب مدینه علم نبوی نباشد، که دوست و دشمن بگویند مَن عِنده عِلم الکتاب^۷، علی(ع) ا‌ست. می‌شد این‌قدر ولایتش مهم نباشد که در حج آخر آیه بیاید بلِّغ ما اُنزل الیک من ربک فاِن لَم تفعل فَما بلّغت رسالته^۸ که دست عزیزی دستش را بالا ببرد و بگوید من کنت مولاه فهذا علیٌّ مولاه. که خدا جبرییل را دوباره روانه کند؛ اَلیوم اکملت لکُم دینکُم و اتممتُ علیکُم نعمتی…^۹ می‌شد؟! می‌شد اگر او علی‌بن‌ابیطالب نبود؛ خبر بزرگ؛‌ نبأ عظیم. امشب، شب آمدنِ‌کسی‌ست، که اگر نمی‌آمد، سیصد آیه از آیه‌های قرآن کم می‌شد.^۱۰

پی‌نوشت:

۱. نهج البلاغه/ خطبه ۱۸۹
۲. بقره ۲۰۷
۳. مائده ۵۵
۴. آل عمران ۶۱
۵. سوره دهر
۶. عادیات ۱و ۲
۷. رعد ۴۳
۸. مائده ۶۷
۹. مائده ۳
۱۰. ابن عبّاس می‌گوید: نزلت فی علی ثلاث مائه آیه: سیصد آیه در شأن علی نازل شده است.