سکوت علی…!

بصیر، 25 سال خانه نشینی و سکوت علی را میتوان حماسی‌ترین، رساترین، زیباترین، اثربخش ترین و آموزنده‌ترین حرکتی دانست که علی علیه‌السلام در طول حیات خود به یادگار گذاشته است و به بشریت حاضر این پیام را فهماند که علی در میان پیروانش هم تنها است و در اوج ستایش‌هایی که از او می شود باز هم مجهول مانده است…!

درد علی را باید به دونوع تقسیم کرد؛

یک درد؛ دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم مرادی در شب نوزدهم رمضان بر فرق مبارکش احساس می‌کند، و دیگری دردی است که او را تنها در نیمه شب‌های خاموش به دل نخلستان‌های کوفه می‌کشاند و سر در چاه به ناله درآورده است.

اما ما در اوج بی‌خبری تنها بر دردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم بر فرقش احساس می‌کند.

اما درد شمشیر چیزی نیست که علی را از پای درآورد، دردی که چنان روح بزرگی را به ناله آورده است، درد تنهایی است، که ما آن را نمی‌شناسیم و باید نسبت به آن شناخت پیدا کنیم.

راستی؛ در ابن روزها که سالروز فتنه 88 است یادمان نرود درد علی زمانمان را…

محسن ایزدی