گروگانگیری به سبک دیگر

فروردین ۲۷, ۱۳۹۳

به گزارش بصیر، تصور کنید شما را هم مثل من جو تکنولوژی گرفته و بعد از کلی این پا آن پا کردن دل به دریا می‌زنید که بروید برای منزل اینترنت بگیرید. کمی پرس‌وجو کرده و می‌بینید ADSL (اینترنت پرسرعت) بهترین و ارزان‌ترین انتخاب است.

از یکی از شرکت های اینترنت فروش که تعریفش را شنیده اید، درخواست می کنید برای شما یک آب باریکه اینترنتی وصل کند تا شما مثلا به روز شوید. تا اینجا مشکلی نیست و همه چیز شیک و بر وفق مراد است. اما یکهو از آن شرکت خبر می رسد که خط تلفن شما را مخابرات طوری برقرار کرده که امکان ارائه ای دی اس ال روی آن نیست. می پرسید چاره چیست؟ می گویند باید با مخابرات تماس بگیرید چون کلید حل مشکل دست آنهاست. به مرکز مخابرات منطقه می روید و تقاضایتان را مطرح می کنید.

متصدی به آرامی می پرسد می خواهی از مخابرات اینترنت بخری؟ می گویی نه! این باربلند جواب می دهد: نه امکانات داریم و نه تعهد! از مخابرات تلفن خریدی، تلفن هم وصل است، بیشتر از این نداریم. یکه خورده سوال می کنی: چاره چیست؟ می گویند اگر از خود ما اینترنت بخری، درست می شود! حالا هرچه هم بگویی که سرویس شما به درد من نمی خورد و من فلان نیاز را دارم کسی گوش نمی دهد. سرانجام هم چاره ای نداری، چون کابل تلفن در انحصار مخابرات است و منطقه شما هم پوشش سرویس های اینترنت بی سیم را ندارد، بالاخره حاشیه نشینی است و هزارمشکل…

موضوع ارائه خدمات نوین ارتباطی بر بسترهای مشترک مخابراتی یکی از چالش های بزرگ بخش ارتباطات کشور در چند سال اخیر است. نمونه های این موضوع که برای مردم مشکلات متعددی به وجود آورده، زیاد است. عدم امکان استفاده مشترک چند اپراتور از یک دکل آنتن تلفن همراه که در بسیاری مناطق باعث عدم پوشش مناسب در آن نواحی شده است، یکی از این نمونه هاست.

اما ارائه مشترک سرویس اینترنت بر بستر کابل های مخابراتی انحصاری از حدود سال 82 بحث جدی کشور شد و از سال 87 با خصوصی شدن مخابرات شکل تازه ای به خود گرفت. اما باوجود این صحبت های متعدد، مردم در مقام عمل همچنان درگیر انحصارطلبی های بی دلیل، مانند مثالی که ذکر شد، هستند. در واقع این امر مشت نمونه خروار بی عدالتی و انحصارطلبی است که ایجاد رقابت سالم برای بهبود وضع بخش ارتباطات در گرو رفع آن است.

منبع: صدخبر

فروردین ۲۷, ۱۳۹۳

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ