تبلیغات ناعادلانه و رأی‌های ناپاک شهر نوشهر
شهر نوشهر که در دوره قبلی دارای هفت کرسی شورا بود، طبق سرشماری نفوس و مسکن سال 95 با جمعیت 50 هزار نفر، برای پنج کرسی شورای شهر نوشهر تعداد 44 نفر به رقابت پرداختند که در این دوره شهر نوشهر همانند دیگر شهرهای استان مازندران در انتخابات پنجمین دوره شوراها دست‌خوش تغییر شد.
از اعضای قبلی شورا، تنها یک نفر بعنوان عضو علی‌البدل انتخاب شد و چهار نفر دیگر آرای لازم را کسب نکردند و سه نفر از اعضا نیز که مهدی توکلی بر روی کرسی شهرداری نوشهر نشست، منوچهر جلالی در این دوره کاندیدا نشد و مهندس همتی هم خود را از هر گونه بازی انتخاباتی در این دوره و دوره‌های بعدی کنار کشید.
آفت‌های انتخاباتی که از دوره‌های قبل شکل‌گرفته بود؛ علی‌رغم تبلیغات گسترده در فضاهای مجازی هم‌چون تشکیل کمپین “نه به رأی‌فروشی”، اما متاسفانه اکثر شهرها و به خصوص در نوشهر شاهد این پدیده زشت و منفور بودیم به طوریکه 30 در صد از آرای مردم تک‌رأی بود.
در این دوره از تبلیغات انتخاباتی در نوشهر با پدیده‌ی جدیدی به‌نام پوستریسم مواجه شدیم، که البته نتیجه آرا نشان داد که مردم توجه‌ای به پوسترهای تبلیغاتی ندارند و از طرفی طایفه‌گرایی که یکی از آفات جدی انتخابات است در نوشهر هم وجود دارد که نتیجه آرا نشان داد که مردم شهر نوشهر فرا طایفه‌ای عمل نمی‌کنند و هر طایفه‌ای که جمعیتش بیشتر باشد موفق‌تر است.
از طرفی در این بین خزایی‌ها به دلیل تعدد کاندیداها در شهر نوشهر و پول رأی‌شان شکسته شد و تعداد زیادی از آن‌ها رأی‌شان را به صندوق شهر پول بخش کجور انداختند. آذری‌های نوشهر نیز با چند کاندیدا که در رأس آن‌ها ریش‌سفیدی بود که سابقه مدیریت در پارلمان شهری را نیز داشت و با کوله‌باری از تجربه، در نظر سنجی‌ها هم آرای خوبی داشت؛ اما با ائتلاف با اصلاح‌طلبان، از یک سوراخ دو بار گزیده شد و همانند دوره قبلی که کاندیدا بود آرای لازم را کسب نکرد.
اصلاح‌طلبان نوشهر هم از پنج نفر به عنوان لیست امید، که البته بر روی اسامی مختلف در بین اصلاح‌طلبان اختلاف‌نظر وجود داشت و شنیده‌ها حاکی از آن است که تا لحظه آخر نیز به اجماع نرسیدند.)، حمایت کردند که در این میان نام دکتر محسنی منتخب این دوره شورای اسلامی شهر نوشهر نیز به چشم می‌خورد، که با رأی‌آوری تنها یک‌نفر از این لیست مردم نوشهر ثابت کردند که به پارلمان شهری نگاه حزبی ندارند.
و نکته قابل تامل نیز در این دوره عدم حمایت عادلانه گروه وصال بود که تنها از یک کاندید جوان حمایت و آن را وارد پارلمان شهری نمود.
در واقع می‌توان گفت، این دوره منتخبین شورای شهر نوشهر برخلاف دوره‌های گذشته، قابل پیش‌بینی نبودند و کمتر کسی در نوشهر می‌توانست این ترکیب را حدس بزند.
تحلیل یکی از کاندیداهای این دوره که برای اولین‌بار شرکت کرد و از کانون مهندسین نیز هست، در این میان قابل توجه بود، او در خصوص دهه شصتی‌ها منشوری ارائه داد که در شهر چالوس عیناً اتفاق افتاد و قدرت شورا را به جوانان سپردند و اعضای قبلی را کنار گذاشتند که البته می‌تواند پیامی برای دولت منتخب نیز داشته باشد که در کنار وزرای مسن و با تجربه از جوانان تحصیل‌کرده و متخصص نیز استفاده شود.
مشارکت 101 درصدی مردم شهرستان نوشهر نشان از این دارد که با وجود نزدیک‌بودن روستاها به شهر نوشهر و مهد توجه به کرسی شورا، برخی توجهات همگانی را به صورت سازماندهی و صرفاً تبلیغاتی به سبد آرای خود اضافه کردند.
در راستای پیش‌بینی تخلفات ستاد انتخابات نوشهر در شعبات اخذ رأی اقدامات محکم و خوبی برای جلوگیری از تخلفات در این‌دوره صورت گرفت که به یکی از آن موارد می‌توان به جلوگیری از عکس‌گرفتن از برگه آرا اشاره کرد که مواردی از تخلف نیز مشاهده شد که اشاره به آن در این مقال خالی از لطف نیست، بنا به گفته شاهدان عینی در شعبات اخذ رأی تخلف نامحسوس بود، اما تخلفات در اطراف شعب‌رأی‌گیری وجود داشت. چند مورد شبهه برانگیز نیز به اذعان شهروندان نوشهری وجود داشت که از این موارد می‌توان به محصورکردن درب جلوی فرمانداری با داربست اشاره کرد که با توجه به سابقه آرام شهر نوشهر در انتخابات ادوار گذشته، آیا احتمال آشوب و اعتراض می‌رفت؟ و یا عدم صدور مجوز برای همه نمایندگان کاندیداها در تمامی شعب اخذ رأی نیز از مواردی بود که مورد اعتراض بسیاری از کاندیداها قرار گرفت.( هر کاندیدا تنها 6 نماینده داشت.)
و از دیگر موارد این که در این دوره برخلاف ادوار گذشته انتخابات، خبرنگاران در فرمانداری جایگاهی نداشتند و سرگردان در شعبات اخذ رأی به دنبال تهیه خبر بودند.
بسیاری از کاندیداها در نوشهر حتی ستاد تشکیل ندادند و عده‌ای هم حتی پوستری برای تبلیغات نداشتند. در اینجا ضرورت دارد که بگویم طرح تجمیع ستاد تبلیغاتی کاندیداها که از سوی فرمانداری مطرح شد، طرحی برای برقرای عدالت بود که در آن طرح، تبلیغات کاندیداها توازن و برابری وجود داشت و همه به طور یکسان دیده می‌شدند.
متاسفانه در نوشهر آن‌هایی که خودشان و یا اسپانسرشان دست به جیب شدند، شام‌دهی و بریز و بپاش داشتند و اسپانسرهایی که با ثروت، پدر خوانده شهر شده‌اند. در حالیکه خود خام و بی‌تجربه‌اند و در مقابل آن‌هایی که از قشر متوسط و ضعیف بودند، غیر از اطرافیان و نزدیکان‌شان کسی خبر از کاندیداتوری‌شان نداشت. لذا با عدم استقبال برخی از طرح تجمیع ستادها، فضای عادلانه شناسایی کاندیداهای اصلح از مردم گرفته شد.
پیشنهاد می‌شود در دوره بعدی در سطح شهر، برای جلوگیری از پدیده پوستریسم، می‌توان دو بیلبورد بزرگ نصب، تا در آن مکان عکس‌های کاندیداها خودنمایی کنند تا چهره شهر هم دگرگون و زشت و زحمت پاکبانان هم زیاد نشود.
در این انتخابات با خرید آرا، زنگ خطر جدی برای دوره بعد به صدا در آمد تا جایی که معدود کاندیداها اعتراف کردند که ای کاش جای ناهار و شام‌دهی، هزینه خرید آرا می‌کردیم.
تجربه این دوره انتخابات شوراها در نوشهر نشان داد که باید در انتخابات بعدی هوشیارانه نه صرفاً در فضاهای مجازی، بلکه چهره به چهره به معرفی افراد فرهیخته و نخبه پرداخته شود تا افرادی وارد پارلمان شهری شوند که دلسوز توسعه شهر و شهرستان باشند.
