بزمجه‌ها بگذارند، لنین به برلین بازمی‌گردد!
بصیر،
 |
موزه‌ای در منطقه “اشپانداو” برلین که خود در دژی قدیمی متعلق به قرن شانزدهم برپا شده است، تصمیم دارد نمایشگاهی دائمی برای قطعاتی فراهم آورد که اگر چه زمانی دچار بی‌مهری شدند، ولی بخشی از تاریخ پر فراز و نشیب پایتخت آلمان به شمار می‌روند. این موزه قصد دارد سر مجسمه لنین را که طول آن ۷۰ /۱ متر و وزن آن سه و نیم تن است از مدفن ماسه‌ای خود بیرون آورد. البته این اقدام با مخالفت مقامات شهر برلین و نیز شمار زیادی از برلینی‌ها روبرو شده است که خیال می‌کردند برای همیشه از دست این کمونیست قدیمی راحت شده‌اند.
عملیات نقل و انتقال بزمجه‌ها
ولی مانع اصلی فقط این مخالفت‌ها نیست. مانع بزرگ‌تر می‌تواند نوع خاصی از بزمجه‌هایی باشد که در منطقه ساحلی این دریاچه زندگی می‌کنند و طول آنها به ۲۵ سانتیمتر می‌رسد. این بزمجه‌ها با خطر انقراض روبرو هستند و جزو انواع حیواناتی رده‌بندی شده‌اند که کشورهای اروپایی ناگزیرند به شدت مراقب بقای آنها باشند. خارج کردن سر سه و نیم تنی مجسمه لنین از گودال‌های ماسه‌ای این منطقه مستلزم استفاده از جرثقیلی سنگین است و این امر می‌تواند زندگی بزمجه‌ها و بویژه زمان جفتگیری آنها را مختل کند. گفتنی است که این بزمجه‌ها در زمان جفتگیری به رنگ سبز درمی‌آیند.
قانونی حکم می‌کند که اگر کسی می‌خواهد در این منطقه حفاری کند، باید زمینه نقل مکان بزمجه‌ها را فراهم سازد. خانم کارمن مان مدیر نمایشگاه موزه “اشپانداو” به دویچه وله می‌گوید: «اکنون زمانی است که بزمجه‌ها از خواب زمستانی خود بیدار می‌شوند و زیست‌شناسان باید آنها را پیش از آن که به محیط خود عادت کنند جمع‌‌آوری و به نقطه‌ی دیگری در همین نزدیکی که برایشان در نظر گرفته شده منتقل کنند».
به گفته خانم مان، این عملیات وقت‌گیر است و ممکن است تا تابستان امسال به درازا بکشد. نقل مکان بزمجه‌ها عملیاتی دشوار است، زیرا اگر این خزندگان نایاب احساس خطر کنند، دم خود را از دست می‌دهند. اگر کسی بخواهد آنها را بگیرد، باید علف‌هایی را که در زیر آن پناه گرفته‌اند کوتاه کند. افزون بر آن آنها گاز هم می‌گیرند. با توجه به این دشواری‌هاست که هنوز برای حفاری و بیرون آوردن سر مجسمه لنین زمانی تعیین نشده است. با این همه تلویزیون آلمان وعده پخش آن را داده و گفته است که تصاویر رستاخیز لنین نشان‌دهنده این واقعیت خواهد بود که برلین برای همیشه بر کابوس دوپارگی خود چیره شده است.
برخی ناظران می‌گویند که اما وقتی خود لنین را در برلین می‌گردانند می‌تواند با دیدن این همه تغییراتی که از سال ۱۹۹۱ تا کنون در این شهر رخ داده دچار شوک روحی شود. به راستی لنین چه می‌گفت اگر سر برآوردن این همه هتل‌ها و فروشگاه‌ها و رستوران‌ها و بارها و بوتیک‌های شیک و لوکس را در این شهر می‌دید که سیمای آن را نسبت به ۲۵ سال پیش به کلی دگرگون کرده‌اند؟
جاذبه‌ای توریستی
آندره تایسن مدیر اداره هنر “اشپانداو” و مسئول پروژه موزه آن معتقد است که اختلاف بر سر حفاری مجسمه لنین نشان می‌دهد که مناسبات برلین با گذشته خود هنوز بی‌تنش نشده است. او می‌‌افزاید: «ما فکر می‌کردیم که مردم تاریخ را پس از گذشت این همه زمان با چشم دیگری می‌نگرند. ولی به این سادگی نبود که فکر می‌کردیم». خانم تایسن تصریح می‌کند که البته بعدها وقتی مردم ببینند که این آثار چگونه نمایش داده می‌شوند و روابط تاریخی چگونه توضیح داده می‌شود، از حساسیت‌های خود خواهند کاست.
قرار است موزه یادشده قطعاتی نیز از زمان جمهوری وایمار و نیز قهرمانان جنگ‌های ناپلئونی و یادواره‌هایی از مقاومت در برابر رژیم نازی در آلمان را به نمایش بگذارد. به گفته خانم کارمن این نمایشگاه به یک جاذبه گردشگری تبدیل خواهد شد. اینکه این نمایشگاه چه وقت گشایش خواهد یافت را او هنوز نمی‌داند و فقط می‌گوید: «این به بزمجه‌ها بستگی دارد».
بهار نیوز
