سناریو رفع حصر

بصیر، زمزمه‌های آزادی سران فتنه با آمدن دولت یازدهم و شخص دکتر روحانی به عرصه نظام، با قوت بیشتری از زبان بسیاری از حامیان فتنه ۸۸ شنیده می‌شود. قول‌هایی که شخص رئیس‌جمهور برای آزادی آنها در ابتدای دولت خود داده است و فضای ملتهبی که خلأ سوء‌استفاده از آن را برای برخی فراهم کرده است موجبات فراهم شدن چنین رفتارهای ناشایست در فضای عمومی شده است. روز دانشجو اما فرصتی طلایی برای حضور برخی عناصر تابلودار فتنه در دانشگاه بود که به انحای مختلف پیام آزادی سران فتنه از زبان آنها در آن مکان نخبگانی به گوش رسید. از آن مهم‌تر حضور شخص رئیس‌جمهور در دانشگاه شهید بهشتی و مطالبه برخی دانشجویان حامی فتنه از شخص ایشان در راستای آزاد‌سازی سران فتنه و پاسخ امیدوار کننده جناب روحانی این فضا را قدری ملتهب‌تر کرد، چراکه به گونه‌ای قول آزاد‌سازی آنها به دانشجویان وعده داده شد.

اگر اندکی دقت در بطن ماجرا شود، سناریویی پنهان در ورای این موضوع مشاهده می‌شود که بسیار قابل تأمل است:

در این سناریو گام‌هایی مشاهده می‌شود که بسیار هوشمندانه و با سوء استفاده از درگیری کشور با زمینه‌های بین‌المللی و اقتصادی اتخاذ شده است.

در گام نخست این سناریو «هدایت افکار عمومی به سمت موضوع حصر» در نظر گرفته شده است که بخشی از کار را رسانه‌های اصلاح‌طلب داخلی بر عهده گرفته و بخشی دیگر را نیز در فضای رسانه‌های اجتماعی و رسانه‌های دیداری، شنیداری و مکتوب اپوزیسیون خارجی عملی می‌کنند. در این گام بازخوانی حوادث ۸۸ و تفسیر آن به زعم خودشان و مظلوم نمایی و قبح زدایی از شخصیت سران فتنه در دستور کار می‌باشد.

در گام دوم پس از آماده‌سازی افکار بخشی از عموم، دولت یازدهم را با یک مطالبه بزرگ به نام رفع حصر مواجه می‌سازند. این مطالبه هم پیش از انتخابات و در دوران تبلیغات آقای روحانی به عینه مشاهده می‌شود که حتی تلویحاً در برخی از گفت و گوهای تلویزیونی وی نیز اشاره‌ای به این موضوع شد و هم پس از استقرار دولت یازدهم با سازماندهی تیم‌های مختلف اعم از دانشجویان، سیاستمداران و برخی از اساتید دانشگاه در دفعات مختلف با شدت تمام موضوع رفع حصر مطالبه می‌شد. به نوعی در گام دوم آماده‌سازی و استحاله افکار دولت نسبت به رفع حصر پیش بینی شده است.

در گام سوم با ایجاد فضایی شامل دو صدایی که موافق رفع حصر اما متفاوت در شیوه نگاه به عملکرد سران فتنه هستند، نظام را در معرض یک فشار شدید در جهت قبول این موضوع قرار می‌دهند. صدای اولی که سران را خاطی تلقی می‌کند و طلب عفو و بخشش را از نظام انتظار دارد و صدایی دیگر که مأمور القای نبودن آزادی بیان برای دفاع از خود توسط سران فتنه می‌باشد.

هدف این است که در صورت مجبور شدن نظام برای رفع حصر، راه فراری‌ برای توجیه قبول رفع حصر با صدای اولی که طالب عفو و بخشش است فراهم شود و در صورت عدم رفع حصر با صدای دوم شمشیری را بالای سر نظام در جهت توجیه عدم رفع حصر قرار دهند. به نوعی در گام سوم درصدد هستند با تجمیع همه اهرم‌های فشار اعم از مردم، دولت، برای رفع حصر مصرانه اقدام نمایند.

در گام چهارم اگر برآیندی از گام‌های قبلی مشاهده نشد تشنج در بخشی از افکار عمومی جهت ورود به صحنه عملی اعتراض را پیش می‌گیرند که عمدتاً با ایجاد گروه‌های معترض در خیابان پیش خواهد رفت. در راستای همین گام سایت کلمه که وابسته به جریان فتنه است در یادداشتی تفصیلی راهبرد درست رفع حصر را «پیگیری آن در بستر اجتماعی و به شیوه‌های مدنی برای فرصت رشد به دولت نزدیک به گفتمان اعتراضی» دانست.

مهم‌ترین اهدافی که پشت این سناریو نهفته است می‌تواند به شرح زیر باشد:

اول: ایجاد چالشی بزرگ برای نظام: در هردوره زمانی موضوعات مختلفی برای اپوزیسیون در جهت ضربه به نظام مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بار با ایجاد فضای ملتهب و تند میان حامیان فتنه و مخالفان فتنه، می‌خواهند نظام را با چالشی بزرگ به نام آزادی سران فتنه مواجه سازند تا راه ضربه زدن به ساختار نظام و تشنج در افکار عمومی را سهل‌تر بتوانند بپیمایند. این هدف در راستای دور کردن نظام از مسائل مهم کشور و ایجاد راه هموار برای حرکت چراغ خاموش در برخی ابعاد فرهنگی و دیپلماسی در دولت می‌باشد.

دوم: قراردادن شمشیری بر سر دولت برای گرفتن امتیاز: آلوده کردن دولت و ایجاد برچسب حامی فتنه بر روی آن جهت تحمیل مطالبات و ایجاد شمشیری بالای سر دولت در جهت تحقق خواسته‌های بعدی می‌تواند مهمترین و اصلی‌ترین هدف این قشر در این برهه حضور دولت یازدهم در نظام باشد. پس چنین هدفی در چشم‌انداز خود تخریب دولت و گرفتن امتیاز و ابزار و دستمایه قرار دادن آن برای رسیدن به خواسته‌های فتنه‌گون می‌باشد.

سوم: زدودن سناریوی فتنه ۸۸ و ابعاد آن از ذهن ملت: در این هدف با مظلوم‌نمایی تمام زندانیان سیاسی و اعلام وضعیت حاد و بیمار آنها که عمدتاً با بزرگنمایی و دروغ‌پردازی مواجه هست، درصدد چرخش افکار عمومی به سمت تظلم‌خواهی و دور شدن از ذهنیت فتنه‌ای بودن حوادث ۸۸ است.

با وجود این سناریو، ماه‌های منتهی به سال که عمدتاً با مناسبت‌های مرتبط با فتنه سال ۸۸ می‌باشد، فرصت خوبی را برای عملی کردن این اقدامات در جامعه، برای اهالی فتنه مهیا می‌کند. هر چند در مناسبت‌های مختلف مانند روز دانشجو هم برخی از گام‌های این سناریو پیموده شد و در دانشگاه‌های مختلف برخی از افراد را برای اقدامات ضد حصر سازماندهی کرده بودند ولی با قوت زیادی پیش نرفت. این نکته هم نباید دور از ذهن باشد که دولت یازدهم خواسته یا ناخواسته بستر فراهم شدن چنین دیدگاهی را در جامعه ایجاد کرده است که عواقب خوبی را برای آن در پی ندارد.

اگر دولت با هدف راستگویی و تدبیر برای انجام وظیفه آمده است باید امنیت به چالش کشیده شده نظام توسط سران فتنه را به صراحت به مردم اعلام دارد و تا جایی که می‌تواند نگاه جناحی را از این موضوع سلب کند که دچار تله از قبل اندیشیده اپوزیسیون نشود.