تبیین جایگاه امامت در هستی توسط امام رضا(ع)

 

وی در ادامه توضیح داد: مأمون زمانی که روی کار آمد متوجه شد که هر کس با اهل بیت (ع) در بیافتد به نتیجه مناسب نمی‌رسد، بنابراین سیاستش نرمش در برابر اهل بیت (ع) بود لذا امام رضا (ع) را دعوت کرد و به زور به او ولایت عهدی را سپرد تا در چشم مردم جا بازکرده و از امام بهره‌برداری سیاسی کند. 

 

حجت‌الاسلام فؤادیان با اشاره به اینکه ما برای ائمه (ع) این مسأله را قائل هستیم که تمام اهل بیت (ع) عنصر مبارزه در حیات فکری و سیاسی‌شان متجلی است، اظهار داشت: مقام معظم رهبری کتابی به نام «انسان 250 ساله» از امام علی (ع) تا امام مهدی (عج) دارند و بیان کردند که امامان همه یک نفر هستند لذا زندگیشان یکنواخت نیست اما یک مسأله مشترک بین ائمه مبارزه با ستم و ستمگر است. 

 

وی افزود: ما معتقدیم اینطور نبوده که امامان در هر موقعیت منفعل باشند و هرچه حاکمان زمان بگویند همان کار را بکنند به طوریکه امام رضا (ع) بسیار فعال بودند و در همان ولایت عهدی خودشان بدترین ضربات را به مأمون زدند و همین مسأله باعث شد نام امام رضا (ع) در جهان منتشر شود. 

 

 

حجت‌الاسلام فؤادیان با تأکید بر اینکه حدود چهل و اندی سال از عمر امام رضا (ع) می‌گذشت و ایشان صاحب فرزند نشده بودند و در اواخر عمر چشمان مبارکشان به جمال «جوادالائمه» منور می‌شود، توضیح داد: امام جواد (ع) ‌اولین امامی است که در خردسالی به امامت رسید و لذا امام رضا (ع) می‌داند که چنین مسأله‌ای اتفاق می‌افتد و گرداب عقیدتی رخ می‌دهد بنابراین احادیثی از ایشان درباره امامت وجود دارد که بی نظیر است. 

 

 

حجت‌الاسلام فؤادیان درباره نگاه امام رضا (ع) به امامت حضرت مهدی (عج) توضیح داد: در این زمینه از امام رضا (ع) احادیث بسیاری است، از ایوب بن نوح نقل شده که خدمت امام رضا (ع) رسیده و خطاب به امام بیان کرده؛ حالا که دست شما باز است امیدوارم موعود شما باشید و نیازی به شمشیر هم نداشته باشید، با این قدرتی که دارید جهان را پر از عدل و داد می‌کنید. 

 

این کارشناس علوم دینی ادامه داد: ایوب تصور می‌کرد که امام رضا (ع) همان مهدی موعود است منتها امام می‌گوید که من این فرد نیستم که شما تصور می‌کنید امام زمان (عج) چنین ویژگی‌هایی دارد چرا که تولدش مخفی و مردم در غیبت او به سر می‌برند درحالیکه من تولدم مشخص و غیبتی هم ندارم، بنابراین امام رضا (ع) در صدد بود که حقیقت مهدویت را برای مردم مشخص کند و این فرهنگ مهدوی در آن زمان نیز بین مردم بوده و همه منتظر کسی بودند که از خاندان پیامبر (ص) جهان را پر از عدل و داد کند. 

 

 

این پژوهشگر عرصه مهدوی توضیح داد: روزی «دعبل بن خزاعی» شاعر معروف اهل بیت (ع) خدمت امام رضا (ع) رسید و قصیده‌ای را برای امام خواند به بیتی رسید که «ظهور امام زمان حتما اتفاق می‌افتد/ برکت‌های خداوند در زمان ظهور مهدی زیاد است» در این هنگامه امام به شدت به گریه افتاد، سر مبارکش را بالا گرفت و به دعبل گفت روح‌القدس این دو بیت را بر زبان تو جاری ساخت. امام به دعبل می‌گوید امام مهدی (عج) را می‌شناسی؟ او اظهار بی‌اطلاعی کرد، امام درباره مهدی موعود (عج) توضیح داد درحالی که ایشان هنوز به دنیا نیامده‌اند و امام فرمود که ایشان اگر یک روز از عمر دنیا مانده باشد ظهور کرده و جهان را پر از عدل و داد می‌کند همینجا امام رضا دوبیت به شعر دعبل اضافه می‌کند. 

 

وی در پایان اظهار داشت: مهدویت در طول تاریخ از سوی ائمه برای شیعیان مورد تأکید قرار گرفته و زمان امام رضا (ع) نیز مطرح بوده چرا که وقتی امام رضا ولایت عهدی را پذیرفت عده‌ای گمان کردند که ایشان جهان را پر از عدل و داد می‌کند درحالی که بعد از ایشان نیز دو امام بعدی زمینه‌ساز ظهور امامت امام موعود شدند اما به هر حال جایگاه امامت در دوران امامت امام رضا (ع) بسیار متعالی بود.