نگاهی به” نور گوئون شو ” شب پیروزی کاوه آهنگر در لاریجان

بصیر، کوه دماوند در شاهنامه فردوسی داستان های زیادی از مردم این منطقه به زبان آورده است؛ مردم مازندران به ویژه مناطق ییلاقی شهرستان آمل در داستان های عامیانه مردمی همزبان و هم نوا هستند.

بیست و شش عیدماه یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی است که در روستای نوای لاریجان برگزار می شود.مراسم “بیست و ششم نوروزماه قدیم مازندرانی” در روستای نوای آمل با نام محلی “نور گوئون شو” یعنی شب آتش افروزی با بوته های گون برگزار می شود.

از ساعت ۱۶ که هنوز سه ساعت تا آغاز این برنامه فاصله داشت مردم در محل برگزاری جشن حاضر شدند.

در کنار جوانان حضور افراد قدیمی و پا به سن گذاشته بر اهمیت این جشن در میان این مردم خبر می داد.

اعضای این روستا به مهمانان با پذیرایی شیرینی های محلی خوش آمد می‌گفتند و جوانان نوایی نیز در اجرای این برنامه قدیمی و سنتی با چیدن گهون ها نقشی پررنگ داشتند.

داستان از این قرار است که بعد از پیروزی فریدون بر ضحاک و به زنجیر کشیدن او در کوه دماوند جان تازه‌ای در مردم دمیده شد و آنها به جشن و شادمانی پرداختند.

روشن کردن فانوس، شمع و آتش افروزی در شامگاه قبل از این روز از جمله اعتقاداتی مازندرانی ها است که در این جشن انجام می‌گیرد.

عباس باطبی نوا عضو شورای روستای نوا اظهار می کند: این برنامه بر خلاف برخی تصورها به درگیری و جنگ فریدون و کاوه آهنگر مربوط می‌شود.

وی می افزاید: قرار شد پیروزی فریدون و کاوه آهنگر بر ضحاک با روشن کردن آتش به مردم  اعلام شود و به همین منظور از گهون استفاده کردند.

عضو شورای روستای نوا خاطرنشان می کند: چندین مامور با گون در مناطق مختلف ایستادند و پس از پیروزی فریدون با روشن کردن آتش به افراد پائین دست این پیروزی را اطلاع می دادند.

باطبی می گوید: به دلیل پیروزی فریدون بر کاوه در هنگام غروب آفتاب، این برنامه در غروب در روستای نوا برگزار می‌شود.

وی با اشاره به اینکه این جشن قدمتی ۵۰۰ ساله دارد که هر ساله به صورت سنتی در این روز برگزار می شود، خاطرنشان می کند: پدران و پدربزرگ های مردم نوا در خاطرات خود به برگزاری این جشن در این روز تاکید می کردند.

ایسنا