اصرار بر غنی‌سازی در داخل توجیه اقتصادی ندارد!
بصیر از بلاغ، زیباکلام در نوشته ای، ضمن نشان دادن چهره ای صلح طلب(!) از غرب با این ادعا که آنها صرفا با بخش هایی از برنامه هسته ای که می تواند کاربرد نظامی پیدا کند مخالفند وگرنه در سایر بخشها آنها مستقیما یا از طریق آژانس حتی حاضر به همکاری هم هستند(!)، تلاش کرد تا در توجیه اقتصادی تولید سوخت هسته ای در نیروگاه های کشور تردید ایجاد کند.
او البته هیچ اشاره ای به اظهارات مستقسم برخی مقامات غربی که هدف اصلی خود را برچیده شدن کامل برنامه هسته ای ایران دانسته بودند نکرد.
زیباکلام در این نامه که خطاب به حمید رسایی نوشته شده، یک گام از غربی ها نیز جلوتر گذاشته و اساس وجود برنامه هسته ای در کشور را زیر سوال برده است!
او حتی در بخشی از نوشته خود، ادعا کرده است که “هزینه سرسام آور” تولید سوخت نیروگاه بوشهردر داخل در مقایسه با دستاوردهای آن، یکی از دلایل شک غربی ها به برنامه هسته ای کشورمان است و تلویحا ادعا کرده است که آنها به این دلیل به اینکه این برنامه هدف نظامی داشته باشد مشکوک شده اند!
بدون هیچ توضیح دیگری، بخش هایی از نامه زیباکلام را با هم مرور می کنیم:
– آن منافع و خیرات و مبراتی که برنامه هسته ایی برای کشور داشته کدام بوده است؟ این هزینه سنگینی که متجاوز از یک دهه است چه بصورت مستقیم و چه چندین برابر آن بصورت غیر مستقیقم ( بواسطه تحریم ها) برای برنامه هسته ایی مان می پردازیم، چه سود و چه حاصلی برای مصالح و منافع ملی و اقتصادی کشور در بر داشته؟
– اگر هدف ما تولید سلاح هسته ایی می بود ، در آنصورت اصرار بر اینکه این همه هزینه نمائیم توجیه می داشت. چرا که هیچ کشوری حاضر نیست به ما سلاح هسته ایی بفروشد.
– هزینه برق تولید شده در بوشهر را چه کسی می بایستی بپردازد، مردم یا دولت؟ اگر هزینه برق تولید شده در بوشهر را وزارت نیرو بخواهد از مصرف کننده بگیرد، آیا هیچ مصرف کننده ایی توان پرداخت آنرا خواهد داشت؟
– وقتی سوخت نیروگاه بوشهر می تواند توسط آژانس با هزینه ایی که هزاران بار ارزان تر از هزینه تولید آن در ایران است تامین شود، آیا اصرار ما بر اینکه خودمان آنرا در داخل و علی رغم غیر اقتصادی بودنش تولید کنیم، سئوال برانگیز نیست؟ همین وضعیت در خصوص رادیو داروها هم هست. اتفاقا یکی از دلائل شک و تردید غربیها به انگیزه ما هم همین اصرار مان مبنی بر تولید سوخت بوشهر در داخل کشور است با چنین هزینه سرسام آوری.
– نه تنها اصرار ما بر تولید سوخت هسته ایی (غنی سازی) در داخل کشور با توجه به هزینه سنگین آن هیچ توجیه اقتصادی ندارد، بلکه سایر مطالبی هم که تحت عناوین همچون “دستاوردهای غرورانگیز و افتخارآمیز هسته ای مان ” عنوان می شوند یکسویه و مبالغه آمیز هستند.
– هیچ بخشی از فعالیت های هسته ایی ما شکافتن مرزهای دانش و نوآوری محسوب نمی شوند.
– اساسا خود اینکه غربیها با برنامه های هسته ایی ما مخالف هستند، فی نفسه اشتباه است. غربیها با هر برنامه ما که بتواند مستقیم یا غیرمستقیم کاربرد نظامی پیدا کند مخالفت خواهند کرد. علت مخالفت آنها هم با برنامه هسته ایی ما محدود به بخش هایی می شود که می تواند کاربرد نظامی پیدا کند. در سایر بخشها آنها مستقیما یا از طریق آژانس حتی حاضر به همکاری هم هستند.
