از اشک‌های ICU تا لبخند بیماران؛ روایت عاشقانه پرستاری

به گزارش بصیرنیوز، پرستاران فرشته‌ رحمت بیمار هستند که از خود عبور می‌کنند تا جان بیمارشان در خطر نیافتد، آن‌ها تلالو رفتار حضرت زینب کبری(س) هستند که از خودگذشت تا پرستار دل بیمار فرزندان و برادرزاده‌های خود باشد.

روز پرستار که مزیّن و مشرّف به نام حضرت زینب کبری(سلام‌الله‌علیها) بوده الگوی پرستاری شناخته شده است و به همین مناسبت با یکی از پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) فریدونکنار به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

روپوش سفید و توصیه پدر مرا عاشق پرستاری کرد
منیژه پَرَچ مدیر خدمات پرستاری بیمارستان امام خمینی(ره) فریدونکنار که از پرستاران نمونه استان مازندران به حساب می‌آید حالا در سی و امین سال این مسئولیت است در گفت‌وگو با خبرنگار ما از آغاز فعالیت خود چنین اظهارکرد: من متولد سال ۱۳۵۱ هستم و از همان دوران کودکی وقتی در تلویزیون و یا بیمارستان‌ها روپوش سفید پرستاری را مشاهده می‌کردم حس خوبی به من دست می‌داد و به آن علاقه فراوانی داشتم و از سال ۷۴ وارد پرستاری شدم.

وی با اشاره به تأثیرات توصیه‌های پدرش در مسیر تحصیلی و حرفه‌ای خود، خاطرنشان کرد: پدرش همیشه به او می‌گفت: “اگر هر زمان که گلیم خودت رو از آب بیرون کشیدی، هنر کردی.” و این جمله همواره الهام‌بخش من بوده است.

پَرَچ تصریح کرد: با وجود محدودیت‌ها و استرس‌های مربوط به طرح‌های کاری پس از فارغ‌التحصیلی، خانواده‌ام همواره همراه من بوده‌اند و اجازه داده‌اند مسیر تحصیلی خود را دنبال کنم و پدرم با وجود تحصیلات ابتدایی و شغل کارگری، توانست چهار فرزندش را تحصیل کرده و در خدمت دولت قرار دهد.

مدیر خدمات پرستاری بیمارستان فریدونکنار همچنین از حمایت مادری و همکاری همسر و فرزندش در طول ۳۰ سال فعالیت حرفه‌ای در پرستاری سخن گفت و درباره چالش‌های حرفه‌ای خود و تعادل بین کار و خانواده یادآورشد: مهمترین چالش شغل من با خانواده زمان‌هایی بود که فرزندم بیمار می‌شد و همسرم به‌دلیل بیماری فرزند دچار بی‌قراری می‌شد و من به دلیل حضور در بیمارستان نمی‌توانستم در کنار فرزندم باشد.

از همسر و فرزندم حلالیت میخواهم
پَرَچ با بیان اینکه این همراهی‌ها انگیزه ادامه مسیر حرفه‌ای او بوده است، افزود: فرزندم درحالی که کودک بود اما آنقدر درک بزرگی داشت که زمینه راحتی مرا در خانه فراهم می‌کرد.

وی عشق به حرفه پرستاری و همراهی خانواده را عامل اصلی موفقیت و پایداری خود برشمرد و گفت: بسیاری از افراد در این مسیر مرا کمک کرده‌اند و در واقع چراغ راه من بوده‌اند و از همکارانم و از مدیران و از همه مردم باید تشکر کنم اما بیشترین تقدیر و تشکر و بیشترین حلالیت را از همسر مهربان و فرزند عزیزم دارم.

خاطرات تلخ و شیرین دوران پرستاری
مدیر خدمات پرستاری بیمارستان فریدونکنار در خاطرات خود به تجربه‌های تلخ و شیرین دوران کاری اشاره و اظهارکرد: در دومین سال خدمت خود در بخش ICU با یک بیمار ۱۹ ساله روبرو شدم که دانشجوی رشته ریاضی بود اما به‌علت تومور مغزی وضعیت بحرانی داشت و بسیار به من وابسته بود و من نیز دوست نداشتم که این پسر در زمان کشیک من از دست برود که متاسفانه همینگونه شد و درحالی که ما تمام تلاش خود را برای نجات او به‌کار گرفتیم اما در لحظاتی بسیار دردناک که اعضای تیم با گریه عملیات احیا را انجام می‌دادند این جوان از دست رفت و این خاطره تلخ یکی از اولین و تأثیرگذارترین تجربیات من در دوران پرستاری بود و همچنان در ذهنم باقی مانده است.

پَرَچ دو خاطره شیرین نیز برای ما نقل کرد و یادآورشد: یک بیمار حدود ۵۰ ساله که چشمش جراحی شده بود را پرستاری می‌کردم که پس از بهبودی به بیمارستان آمد و از همکارانم سراغ یک پرستاری را می‌گرفت که بسیار با او مهربان بود و وقتی مرا صدا زدند درحالی که چهره مرا ندیده بود اما از صدای من مرا شناخت که این حس قدرشناسی و اعتماد بیماران، تجربه‌ای ارزشمند و انگیزه‌بخش برای پرستاران است.

وی در ادامه به دوران سخت کرونا اشاره کرد و گفت: فشار مضاعف کاری و نگرانی برای فرزندانم، چالشی بزرگ بود اما با وجود استرس و دوری از فرزندم، وقتی خبر موفقیت تحصیلی پسرم را شنیدم احساس شادی و رضایت فراوان کردم و این را نتیجه خدمت و تلاش خود و خانواده‌ام می‌دانم.

ضرورت تقویت تاب‌آوری در نسل جدید پرستاران
مدیر خدمات پرستاری بیمارستان فریدونکنار در بخش دیگری از گفت‌وگو درباره وجدان کاری و تفاوت نسل‌های پرستار توضیح داد و گفت: ما خیلی وقت‌ها خارج از ساعت اداری هم در بیمارستان حضور داریم، چراکه عشق و علاقه به کار موجب می‌شود وظیفه‌مان را انجام دهیم.

پَرَچ ادمه داد: اما تاب‌آوری نیروهای جدید پایین‌تر از گذشته است و بیشتر پرستاران جوان که گاهی فرزندان ما هستند، تمایل دارند سریع به اوج برسند و درآمدهای بالا داشته باشند که البته شرایط اقتصادی جامعه سخت شده، اما نگاه نسل جدید نسبت به کار تغییر کرده است.

وی تأکید کرد: در نسل‌های قدیمی‌تر، روحیه کار، تعهد و صبوری بیشتر بوده و ممکن بود پرستار خسته شود اما هرگز اجازه نمی‌داد مشکلات شخصی یا تأخیر در حقوق، روی برخوردش با بیمار تأثیر بگذارد.

مدیر خدمات پرستاری بیمارستان فریدونکنار با اشاره به اهمیت اخلاق حرفه‌ای افزود: اگر همراه یا پزشکی بگوید پرستار بد اخلاق بوده یا رفتار نامناسبی داشته، برای من بسیار ناراحت‌کننده است. چراکه این نوع رفتارها نه از مهارت بلکه از تربیت خانوادگی سرچشمه می‌گیرد و مهارت را می‌توان آموخت، اما ادب و منش از ریشه می‌آید. بنابراین همیشه به همکارانم تأکید می‌کنم که هیچ خطایی در رفتار و برخوردشان با بیماران و همراهان نداشته باشند، چراکه شأن حرفه پرستاری باید حفظ شود.

پرستاری الگویی از صبر حضرت زینب(س)
وی در بخش پایانی گفت‌وگو با اشاره به جایگاه معنوی پرستاری، این حرفه را الگویی برگرفته از سیره حضرت زینب(س) دانست و اظهارکرد: ما نمی‌توانیم خود را با ایشان قیاس کنیم، اما حضرت زینب(س) نمونه‌ای بی‌نظیر از صبر، پایداری و شهامت است و ایشان نه‌تنها صبور بودند، بلکه مقتدر و مسئولیت‌پذیر نیز بودند و در کنار امام سجاد(ع) از نهضت حسینی دفاع کردند که این الگو برای همه ما، به‌ویژه بانوان پرستار، الهام‌بخش است.

پَرَچ افزود: در زمینه مدیریتی هم معتقدم نباید به دنبال قدرت بود، بلکه باید به مسئولیت پایبند ماند و ما زنان می‌توانیم در مسیر اقتدار، چه در محیط کار و چه در خانواده، گام برداریم و توانمندی‌های خود را نشان دهیم، البته شاید نتوانیم مانند حضرت زینب(س) باشیم، اما می‌توانیم با گام‌های کوچک در مسیر صبر، اقتدار و مسئولیت‌پذیری حرکت کنیم.

به گزارش بصیرنیوز، روایت خانم پَرَچ داستان زندگی یک عمر ۳۰ ساله پرستاری است که مشق او عشق به بیماران و خدمت به مردم بود و تلاش کرد تا نمونه‌ای از پرستاران زینبی باشد.

 گفت‌وگو: سید مرتضی رضویان