به دنبال قهرمانی در المپیک هستم/ معلولیت مانع حرکتم نمی شود

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری بصیر، علی الرغم اینکه انگشتان دو دست حرف اول را در کشتی می زند ورزشکاری از روستای مهلبان که مهد کشتی لوچوی استان است پس از اینکه وارد ورزش ژیمناستیک می شود به تشویق پدرش کشتی را برای ادامه فعالیت اش برمی گیزند، وی که بصورت مادرزادی از انگشتان یک دست محروم است با تلاشی ستودنی خود را برای شرکت در مسابقات رسمی آماده می کند و به دنبال قهرمانی در مسابقات معتبر جهانی و المپیک است و می خواهد بار دیگر نشان دهد که معلولیت عاملی برا عدم حرکت رو به جلو ورزشکار نیست.

گفتگویی کوتاه با این نوجوان فریدونکناری که دانش آموز ممتاز کلاس ششم مدرسه شهید مراد علی گرجی مهلبان می باشد ترتیب داده ایم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

لطفا خود را برای خوانندگان معرفی نمائید.

رضا خطیبی هستم و در روستای مهلبان شهرستان فریدونکنار متولد شده ام، در مدرسه شهید مرادعلی گرجی روستای مهلبان این شهرستان مشغول به تحصیل می باشم.

چه مدتی است که کشتی می گیرید و رشته ورزشی شما در گذشته چه بوده است؟

در گذشته در رشته ژیمناستیک فعالیت می کردم و علاقه زیادی به آن رشته داشتم اما به دلیل درخواست پدرم و علاقه ایشان به این رشته ورزشی ژیمناستیک را رها کردم و به کشتی روی آوردم و ۲ سال هم در این رشته ورزشی فعالیت می کنم.

آیا در مسابقات هم حاضر می شوید؟

تا به امروز در ۲۵ دیدار دوستانه با حریفان گلاویز شدم و در ۲۰ دیدار به برتری دست یافتم، به دلیل آنکه نمی خواهم زنگ تفریح رقبا باشم با ممارست و تمرین فراوان به دنبال تقویت خود هستم مهمترین هدفم نیز قهرمانی در رقابت های المپیک می باشد که به نظر برای من دور از دسترس نیست.

در چه وزنی کشتی می گیرید و تحت نظر چه مربی کار می کنید؟

در وزن ۲۸ کیلوگرم کشتی می گیرم و استاد و مربی من آقای مهدی رشیدی است.

شنیده ایم الگوی ورزشی ات پدرتان می باشند؟

الگوی من در این رشته پدر عزیز و مربی من می باشند و از راهنمایی های این دو نفر همواره در این ورزش یاری می گیرم.

سخن پایانی؟

از پدر و مادر عزیزم که برای من در این سالها با وجود این مشکل زحمت های زیادی کشیدند تقدیر می کنم و امیدوارم بتوانم روزی محبت های این عزیزان را جبران کنم، همچنین از مربی دوست داشتنی و سختکوشم و دوستان خوبم که همواره حامی من بودند تشکر می کنم و یک درخواست نیز از مسئولین دارم که یک باشگاه با تجهیزات کاملتر در اختیار ما برای تمرین قرار دهد چرا که در سالن مهلبان به دلیل وسعت، مورد استفاده فوتبالیستها و والیبالیست ها قرار می گیرد و دیگر فضا برای تمرین ما مناسب نیست، همچنین می خواهم با درخشش در این رشته ورزشی مشکل دستانم را به فراموشی بسپارم.