حکمی که از خانه به خیابان کشیده شد/ تغییر سبک زندگی در عصر ارتباطات

بصیر، هنوز خاطره ی بازیهای بومی و محلی در ذهن همه ما وجود دارد، بازیهایی که با تعطیل شدن مدارس و به منظور پرنمودن اوقات فراغت مان در کوچه و پس کوچه ها و با شور و هیجان بسیار زیادی صورت می پذیرفت.

زمان، دقیقه و مکان برای هیچکدام از ما معنی خاصی نداشت و وقت و بی وقت برای بازیهایی چون، گردوبازی، لاستیک بازی، لی لی، خاله بازی، گل کوچیک، هفت سنگ و ….به خیابان ها می آمدیم و گهگاه نیز با اعتراض همسایه ها به جهت سروصدای بیش از حد روبرو می شدیم و حتی پس از آن با بزرگترهایمان به دلیل آنکه مانع از ادامه بازی ما می شدند دعوا می افتادیم و اعتراض می کردیم.

در آن زمان پیگیری های مرتب والدین و خانواده ها اجازه و جرات هیچگونه خطایی را به فرزندان نمی داد و فرزندان نیز تلاش برای انجام کارهای غیراخلاقی و سخت نمی کردند اما متاسفانه هر چه به پایان دهه دوم قرن بیست و یکم نزدیک می شویم شرایط و نحوه زندگی مان در حال تغییر است، ماهواره و اینترنت از ملزومات اصلی خانواده ها محسوب می شود و زندگی بدون آنها سخت می گذرد.

امروز در عصری زندگی می کنیم که به عصر ارتباطات معروف شده است، عصری که بیماری های اعصاب و روان گریبان گیر بسیاری از خانواده ها شده و مهمترین علت آن نیز افسردگی به دلیل تنهایی و دوری از اجتماع است! در حالی امروز را عصر ارتباطات نامیده اند که اعضای خانواده تنها برای صرف وعده های اصلی غذا دور هم جمع می شوند و دیگر خبری از یکدیگر ندارند! در عصر ارتباطاتی زندگی می کنیم که بسیاری از پدران از سطح تحصیلی فرزند خود غافل اند! و هزاران نکته عجیب دیگری که هیچ رنگ و بویی از عصر ارتباطات ندارد، شاید حضور در اینترنت و عضویت در شبکه های اجتماعی و برقراری رابطه های نامتعارف تعبیر روشنفکران! از عصر ارتباطات باشد که خود جای تامل دارد.

در این فضای آلوده ای که به عصر ارتباطات معروف شده است توجه بسیاری از والدین به فرزندان و پیگیری امور آنها به شدت کاهش پیدا کرده به طوری که در کوچکترین موارد آن می توان به تغییر نوع بازی هایشان در کوچه و خیابان نام برد، امروز دیگر بازی هفت سنگ و خاله بازی و لاستیک بازی جای خود را به بازیهای کامپیوتری، سه بعدی و اینترنت داده است.

اما نوع پیشرفته و جدید بازیهایی که در بین جوانان رایج شده است بازی پاسور است، دیگر حیا کودکان و نوجوانان ما از انجام اینچنین بازی هایی در خانه شکسته و امروز به خیابان ها نیز کشیده شده است، دیگر هیچ ترس و واهمه ای از اعتراض و سرکوب توسط والدین ندارند و بسیاری از والدین نیز دیگر در این عصر ارتباطات! کودکان خود را رها کردند و کوچکترین اعتراضی به فرزندان خود نمی کنند.

متاسفانه در سالی که به فرهنگ از سوی مقام معظم رهبری نامگذاری شده مسئولین نیز کاملا بی تحرک و یا کم تحرک عمل می کنند، نبود یک برنامه با کیفیت و غنی مقابله ای با تهدیدات نرم دشمن که متاسفانه امروز به راحتی در بین خانواده هایمان رسوخ کرده و در حال تغییر سبک زندگی اسلامی به زندگی غربی است موجب شده تا امروز فرندان این مملکت که قرار است در آینده صاحب پست های کلیدی و حساس برای اداره امور این کشور شوند دست به چنین حرکاتی بزنند و هیچ چشمی بیدار نیست.

به نظر می رسد اگر کمی دیر به خود بیائیم نه تنها نمی توانیم منویات رهبری را تحقق نمائیم بلکه در انجام فریضه های دینی خود نیز درجا خواهیم زد و آن وقت است که باید خود را برای شکستی بزرگ آماده کنیم.