دفاع یک مرجع تقلید از طرح تفکیک جنسیتی
این مرجع تقلید در این پیام با تاکید بر لزوم تعالی معنوی و تکریم زنان در جامعه، تصریح کرد: هر نوع فعالیت معنوی باید از وزارتخانه‌ها و نهادهای دولتی آغاز شود. اصلاحات از پایین به نتیجه نمی‌رسد. اکنون متجاوز از ۳۵ سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد و مصونیت زن از دستبرد بوالهوسان، یکی از نمادهای اسلامی ماست، ولی متأسفانه در غالب دولت‌های گذشته چندان مورد عنایت و اهمیت نبود.
اکنون که بحمدالله جامعه روی پای خود ایستاده، شایسته است که از طریق قلم و بیان و رسانه‌ها، جامعه را برای پذیرش این تعالی آماده ساخته و جز از خدا نترسیم و بدانیم «ان تنصروالله ینصرکم و یثبت اقدامکم».
وی با اشاره به این‌که بزرگترین سرمایه زن، عفت و پاکدامنی اوست که پایه خانواده را تشکیل می‌دهد، خاطرنشان کرد: اسلام برای صیانت زن از دستبرد رهزنان و هوسرانان برنامه‌هایی تنظیم کرده که می‌تواند گل باغ زندگی را از این که دستمایه بوالهوسان قرار گیرد، حفظ کند.
وی یادآور شد: مسلماً اختلاط زن و مرد، دختر و پسر، هرچه هم از نظر تقوا و پیراستگی در درجه بالایی قرار بگیرد، پیامدهایی دارد که هرگز به صلاح جامعه، فرد و خانواده نیست. همه افراد یوسف زمان نیستند که در برابر برنامه‌های شکننده عصمت، پایداری کنند.
این مرجع تقلید تاکید کرد: هر نوع برنامه ریزی در مسیر صیانت از زن به معنای این نیست که به جامعه جوان زن و مرد از دیده دیگری نگریسته شده، بلکه به خاطر آن است که به عفت و عصمت آنان صیانت بیشتری بخشند. این نوع کارها جنبه پیشگیری دارد که بهتر از درمان است.
سبحانی در ادامه با اشاره به اجرای طرح تکریم بانوان در شهرداری تهران، تصریح کرد: کاری که اخیرا در تهران انجام گرفته، درست خواسته شرع مقدس و به صلاح جامعه زنان است و گفتار برخی از بوالهوسان که غرض از آفرینش زن در نظر آنان چیز دیگری است، فاقد ارزش می‌باشد. مسلما هر برنامه اصلاحی با خواسته‌های یک اقلیت ناچیز رودررو است و لذا با آن به مخالفت بر می‌خیزند.
وی افزود: شایسته بود چنین کار اصلاحی انقلابی مورد تقدیر و تشویق قرار گیرد، ولی متأسفانه با انتقاد مغرضان روبه‌رو شده است، البته این مخالفت‌ها در برابر اراده ملت کارساز نخواهد بود.
این مرجع تقلید سپس به نقد نظرات منتقدین پرداخت و با طرح چند نکته کلیدی، به مخالفان تفکیک محیط کار زنان و مردان(طرح تکریم بانوان) این گونه پاسخ داد:
۱- می‌گویند «تفکیک محیط کار محدودیت است، مسلماً محدودیت در برابر آزادی محکوم است»، یادآور می‌شویم که این نوع کار مصونیت است، نه محدودیت. بسان پیشگیری است که هرگز محدودیت محسوب نمی‌شود. فرض کنید محدودیت است، مگر هر محدودیت، ناپسند و هر نوع آزادی پسندیده است. عقل و خرد انسان برای او محدودیت می‌آفریند و در عین حال بالاترین سرمایه انسان است در مقابل جنون که به او آزادی حساب نشده می‌بخشد.
۲- گاهی می‌گویند «این کاری که انجام گرفته کاری سیاسی است، برای یک رشته اهداف سیاسی برنامه ریزی شده است»، باید از این مدعی پرسید دلیل شما بر این ادعا چیست؟ اگر کسی برنامه اسلامی را به اجرا گذاشت ما حق داریم کار او را سیاسی معرفی کنیم؟
۳- گاهی می‌گویند «این کار سبب شده است که رسانه‌های خارجی علیه ما سخن بگویند»، اتفاقاً موضع‌گیری آنان نشانه این است که این کار نقطه قوت ما است که آنها را به هراس انداخته و تا ما را از این کار باز بدارند، اگر این کار نقطه ضعف ما بود ما را تشویق می‌کردند.
