به جای دریا در ساحل غرق می شویم

بصیر/ چند سالی است .. . دقیقا نمی دانم کی اما میدانم از همان جایی که بچگی هایمان تمام شد از همان موقع ها عادت کردیم وقتی پاهایمان به شن های نرم ساحل رسید به جای شوق وصال دریا حواسمان پرت شود به فرهنگی که برایمان غریبه بود .. . فرهنگ برهنگی !این عادت کردن از نوع منفی اش هم عجب تبعاتی داشت و از آن بی خبر بودیم.

بی خبر بودیم از اینکه نم نمک بچه هایمان دیگر به جای شوق دریا اشتیاق ساحلش را دارند تا کمی خود را در فرهنگ وارداتی توریست ها غرق کنند ،کم کم این فرهنگ خود را از ساحل به خیابانهای منتهی به دریا کشاند و در حال حاضر که این دل نوشته را مکتوب میکنم هر کس هر طوری که میخواهد در خیابانهای شهرم راه می رود .

ما شنیده بودیم که انسان ذاتا بی نهایت طلب است و اگر برایش طرح ویژه هم  بگذاری باز هم بعضی ها دلشان هوس آزادی های یواشکی می کند اما والله بالله تا الله اینگونه که در خیابانهای شهر ما زندگی میکنید در اجتماعات شهرخودت حاضر میشوید؟

فرقی نمی کند منظور تنها بانوان محترم نیستند از آقایانی که حاضر نیستند تا سر کوچه ی محل خودشان با شلوار خانگی بیرون بروند و راست راست در شهر من با شلوارک و آستین بیخ قدم می زنند هم دل خوشی نمانده ..

آقا جان من اصلا این ساحل و هوای پاک و دریای بیکرانی که برایمان زهر مارش کردید برای شما .. . یک لحظه فکر کنید تنفس در هوای آلوده شهرتان چه قدر بیماری زاست .. برای مردم شهر من تنفس در این هوا مثل نفس کشیدن عمیق تو دود تهرانه .. پس درک کن هموطن و اگر واقعا به آن شعار آزادی که روی لبهایت هست اعتقاد داری .. حریم صاحب خانه را هم حفظ کن.. .

برگرفته از وبلاگ نگاه آزاد