تفکرات گروه الحوثی در یمن/رهبر گروه الحوثی کیست

 

تظاهرکنندگان در ابتدا در برابر طرح‌های دولتی به تغییر قانون اساسی یمن، بیکاری و شرایط اقتصادی و فساد اعتراض داشتند اما خواسته‌های آنان بلافاصله شامل درخواست برای استعفای رئیس جمهور علی عبدالله صالح‌ شد که با مخالفت‌های داخلی از نزدیکترین مشاوران خود از سال ۲۰۰۹ مواجه‌بود.

 

در ۲۷ ژآنویه ۲۰۱۱ تظاهرات بزرگی متشکل از بیش از ۱۶۰۰۰ معترض در صنعا برگزار شد و بلافاصله پس از آن توکل کرمان، فعال حقوق‌بشر و سیاستمدار، آن را «روز خشم» در تاریخ ۳ فوریه نامید.

 

 

یمن کشوری عربی در جنوب غربی آسیا و در جنوب شبه جزیره عربستان واقع در خاورمیانه است و پایتخت آن شهر صنعا است.

 یمن ۵۲۷٬۹۶۸ کیلومتر مربع گستردگی دارد؛ اين کشور دارای ۲ ساحل مهم است، ساحلی غربی در کرانه دریای سرخ و ساحلی جنوبی در کرانه دریای عرب همچنین دارای چند جزیره است که مهم‌ترین آنها عبارتند از: جزیره سقطره در دریای عرب و جزیره حنیش در دریای سرخ.

 

یمن تا قبل از سال ۱۹۹۰ میلادی ۲ کشور متجاور به نام‌های جمهوری عربی یمن (یمن شمالی) و جمهوری دمکراتیک یمن (یمن جنوبی) بود که در سال ۱۹۹۰ طی پیمانی این ۲ کشور با هم متحد شدند و جمهوری یمن به‌وجود آمد؛ اما در سال ۱۹۹۴ جنگ خونینی بین ۲ طرف رخ داد، که سرانجام شمالی‌ها بر جنوبی‌ها چیره شدند و اين اتحاد پابرجا ماند.

 

 

الحوثی‌ها، گروه شیعه زیدی در شمال یمن در استان صعده هستند. این گروه به «بدرالدین الحوثی» منسوب بود و در سال‌های دهه ۸۰ تشکیل شد. آنان برای گرفتن حقوق شیعیان ۶ بار با حکومت صالح جنگیدند. الحوثی‌ها به محدود بودن فعالیت‌های دینی، سیاسی و تلاش برای نابودی فرهنگ و باورهای زیدی‌ها از سوی دولت و سیاست‌های محدودکننده دولت در زمینه عمرانی و توسعه در استان صعده معترض بودند.

 

 

 

از پیامدهای حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، شکل‌گیری پیمان‌هایی با عنوان ضدتروریستی با رهبری آمریکا در مناطق گوناگون جهان بود. دولت یمن به عنوان یکی از مهم‌ترین هم‌پیمانان آمریکا در خاورمیانه در این طرح قرار گرفت. حضور نیروهای نظامی و جاسوسی آمریکایی‌ها در یمن و نیز سفرهای مخفیانه برخی هیأت‌هایصهیونیستی به صنعا افزایش یافت. اعتراض‌های فراوانی به این کار در یمن صورت گرفت.

 

درگیری بین شیعیان شمال یمن و دولت مرکزی از سال ۲۰۰۴ آغاز شد. دولت، ساکنان این منطقه را به تلاش برای جدایی‌خواهی و احیاء حکومت شیعه در این منطقه که در کودتایی ۱۹۶۲ سرنگون شده بود، متهم می‌کرد. درحالی‌که گروه الحوثی با رد این اتهام می‌گفت:«مبارزان و شیعیان این منطقه تنها خواهان برخورداری از حقوق طبیعی خود هستند که دولت مرکزی تحت فشار وهابیان افراطی عربستان از آنان سلب کرده است.»

 

دولت یمن اجازه حضور رسانه‌های خبری مستقل در منطقه عملیات در شمال این کشور را نمی‌داد. سازمان‌های حقوق بشر یمن حملات هوایی نیروهای یمن، عربستان و آمریکا علیه ساکنان استان صعده را محکوم کردند و آن را جنایات جنگی دانستند.

 

 

 

 آنها به احياي روحيه اسلامي علاقه زيادي دارند. نمود اين اعتقاد در راهپيمايي روز قدس آنان بود که نفرات بسيار زيادي در ميدان‌هاي شهر گرد آمدند و شعار دادند.

 

 علاوه بر راهپيمايي‌هاي مختلف، يمني‌ها شور خاصي در عاشورا دارند و عزاداري آنها درست شبيه به عزاداري مردم ايران پرشور و علاقه است. همين عوامل سبب شده است که بسياري آنها را از شيعيان دوازده‌ امامي بدانند.

 

 آنها به زيديان امروزي انتقاد مي‌کنند چرا که اعتقاد دارند زيديان امروزي تنبل شده‌اند و تظلم‌خواهي را رها کرده‌اند و دست از قيام کشيده‌اند.

 

 طرفداري الحوثي‌ها از انقلاب ايران و علاقه‌مندي آنها به امام خميني (ره) و آرمان‌هاي ايشان حتي از لبنانيان جنوب لبنان نيز بيشتر است!

 

 

 

زیدی‌ها و جنبش الحوثی ماهیتا گروهی مبارز و قیام کننده و بر مبنای اصول اعتقادی خویش جنبشی تماما انقلابی و جنگ‌‎ بودند.

 

 

 

درگیری‌هاي زيدي‌ها همواره با سوء‌استفاده‌های دولت‌های خبیث آمریکا، انگلیس، رژیم صهیونیستی (آل یهود) و رژیم سعودی (آل سعود) در جهت منافع استکباری و شیطانی وتفرقه‌آمیزشان همراه بود.

 

 

 

حسین بدرالدین الحوثی در نخستین رویارویی شیعیان با ارتش یمن در ۱۹ ژوئیه سال ۲۰۰۴ پس از نبردهای خونین در منطقه «مران» در استان صعده به محاصره درآمد و در هشتم سپتامبر به شهادت رسيد. در این جنگ بیش از ۴۰۰ نفر کشته و صدها نفر نیز زخمی شدند و ارتش یمنمدعی شدکه جسد رهبر الحوثی‌ها را در کنار سایر اجساد دیگر مبارزان شیعی در غاری در کوه «سلمان» پیدا کرده است.

 

در این نبرد که در کوه «سلمان» در استان صعده روی داد پس از جنگ تن‌به‌تن حسین بدرالدین نخستین رهبر دینی و نظامی شیعیان زیدی به اتفاق ۳۰ تن از اعوان و انصارش کشته شد و پس از آن دولت یمن اعلام کرد که جنگ با گروه الحوثی در استان صعب‎العبور صعده به پایان رسیده است.

 

این در حالی بود که در این نبرد، نیروهای الحوثی بر ارتفاعات و غارهای منطقه صعده در «شعب سلمان» در رشته کوه مران در شمال یمن اشراف کامل داشتند، اما بمباران‌های سنگین هواپیماهای یمن و آتشباری سنگین‌تر توپخانه آنها را در موقعیت دشواری قرار داده بود و در مقابل پیشنهاد دولت مبنی بر تسلیم شدن یا پذیرفتن مرگ، آنها دومی را انتخاب کردند و به نبرد تن‌به‌تن با نیروهای ارتش پرداختند.

 

دولت یمن پس از مرگ حسین بدرالدین الحوثی، تصور کرد که بر شیعیان زیدی ساکن در استان صعده تسلط خواهد یافت و منطقه را از وجود مخالفان دولت پاک کرده است، اما آغاز سلسله نبردهای بعدی که موسوم به جنگ دوم ارتش یمن با الحوثی‎ها شد، این واقعیت را به سراب تبدیل کرد.

 

جنگ دوم ارتش یمن و الحوثی‎ها در سال ۲۰۰۵ آغاز شد و در این نبرد، پدر حسین الحوثی به نام «بدرالدین الحوثی» رهبری جنگ را برعهده گرفت.

 

این نبرد در همان روزهای آغازین، ۲۳کشته را در صفوف الحوثی‌ها برجای گذاشت و به گفته ارتش یمن فقط ۸ تن از نیروهای ارتش و امنیتی کشته شدند در حالی که نیروهای دولتی موفق به دستگیری ۵۱ نفر شده بودند.

 

بدرالدین الحوثی، پس از اینکه فرزندش حسین توسط ارتش یمن کشته شد، سکونت در صنعا را رها کرد و به کوهستان‌‎های صعب‎العبور صعده عزیمت کرد.

 

وی که فقیه و شخص بسیار موجهی ازنظر فقهی و علمی در یمن بود، پیشنهاد دولت برای دریافت حقوق ماهیانه و همراه داشتن ۲۰۰ محافظ برای تردد در کشور را نپذیرفت و به میدان نبرد با دولت مرکزی در شمال یمن شتافت.

 

 

این جنگ به رهبری عبدالملک الحوثی برادر کوچک حسین در دفاع از پایگاه‌های شیعیان زیدی که از سوی نیروهای ارتش مورد تعرض قرار گرفته بودند، آغاز شد. در این نبرد، نیروهای دولتی به بهانه آزادی برخی سربازان ربوده شده به یکی از استحکامات الحوثی‏‌ها در ارتفاعاتحمله کردندو به ادعای رسانه‌های دولتی در ابتدای حمله بیش از ۸۰ نفر از آنها کشته شدند.

 

این درحالی بود که تلفات ارتش فقط ۲۷ نفر اعلام شد و در روزهای بعدی نیز دولت به هلاکت ۷ نفر دیگر که یکی از آنها دارای درجه سرگردی بود، اعتراف کرد. اما در نهایت این جنگ، با عقب راندن ارتش یمن از مواضع و استحکامات کوهستانی پایان یافت و عبدالملک الحوثی برادر حسین بدرالدین همچنان به عنوان رهبر محبوب شیعیان زیدی شناخته شد.

 

 

 

اواخر بهار سال ۲۰۰۷ میلادیپيمان آتش‌بسي ميان ۲ طرف با ميانجي‌گري قطر بسته شد. اما این پیمان نقض شد. در آن پیمان دولت يمن متعهد شد تا مبارزان را آزاد كند، مناطق جنگي را بازسازي و با كمك كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل آوارگان را ساماندهي كند.

 

 

در پي حمله نيروهاي ارتش به يكي از پايگاه‌هاي مبارزان ۶ نفر كشته و ۲۰ نفر زخمي شدند و دور تازه‌اي از درگيري‌ها آغاز شد. ۳ روز پس از آن انفجار بمب در يک مسجد پس از نماز جمعه شمار زيادي كشته و زخمي برجاي گذاشت.

 دولت انگشت اتهام را به سوي مبارزان نشانه گرفت اما آنان اين اتهام را رد كرده و آن را فريب افكار عمومي به‌وسيله دولت براي سركوب و فشار بيشتر بر شيعيان دانستند.

در كشمكش‌هاي پس از اين بمب‌گذاري ۳ سرباز يمني و ۴ تن از مبارزان كشته شدند در ۱۲ ماه مه درگيري‌ها ميان ارتش يمن و مبارزان باعث كشته شدن ۱۳ سرباز و ۱۶ مبارز الحوثي شد. در ۱۷ ژوئيه عبدالله صالح رئیس جمهور سابق یمنپايان جنگ با مبارزان صعده را اعلام كرد.

 

 

 

در ماه آگوست سال ۲۰۰۹ پس از حدود يک سال آرامش، درگيري‌ها دوباره آغاز شد و با دخالت اردن، عربستان و آمريكا تا سال ۲۰۱۰ ادامه يافت. در ژانويه ۲۰۱۰ گروه الحوثي پيشنهاد مشروط آتش‌بس را ارائه داد كه دولت يمن آن را رد كرد.

 

 

حسين بدرالدين الحوثي همچون شهداي انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي در ايران و شهداي حزب‌الله در لبنان و همه آزادگان حق‌طلب در سراسر جهان به امام خميني (ره) اقتدا كرد و با تمسک به اصل برائت از دشمنان اسلام، حركت خود را پس از آن آغاز كرد كه آمريكا به بهانه مبارزه با تروريسم القاعده، نيروهاي نظامي و امنيتي خود را در خاک يمن مستقر كرده بود.

 

او با درک درست زمان خود، مسئوليت تاريخي‌اش را به خوبي انجام داد و به همراهي يارانش، شعار مرگ بر آمريكا و مرگ بر اسرائيل را به مدت يک‌سال در مساجد بزرگ يمن فرياد زد.

 

تلاش‌هاي دولت مزدور يمن در خاموش كردن اين صدا بي‌فايده بود، حسين در مقابل حمله نظامي ارتش يمن به دفاع پرداخت و پس از ۳ ماه جهاد در سال ۲۰۰۴ به همراه جمعي از يارانش به شهادت رسيد.

 

حسين بدرالدين، نوري بود در آسمان تاريك يمن و چون قيامش خدايي بود، هرگز فاني نخواهد شد و قيام حسين الگويي براي پيروان مكتب اهل بيت در يمن كه در برابر ظلم سكوت نكنند.

 

حسين بدرالدين تقريبا در تمامي سخنراني‌هايش از امام خميني (ره) نام برده و به سخنان ايشان اشاره كرده است. اين اشارات كافي بود تا دولت يمن، تصور كند ايران از حسين بدرالدين حمايت مالي و نظامي كرده يا دست حزب‌الله را در جريان صعده ببيند و علامه بدرالدين و يارانش را اثني‌عشري بداند، غافل از آنكه ارتباط حسين بدرالدين و يا شيعيان يمن با انقلاب اسلامي ايران، ارتباطي روحي، فكري، معنوي و عاطفي بوده است.

 آنان بر اساس اعتقادات و معيارهاي خود، از انديشه‌هاي امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامي الگو گرفتند.

 

الحوثي در كنار تأكيد به تهذيب اخلاقي، بر بيداري و بصيرت سياسي نيز تأكيد داشت.

 وي با تأكيد بر آموزه‎هاي قرآني در مقام محور اصلي حركت تربيتي و نهضت اخلاقي خود، بر بصيرت و بيداري سياسي، تأكيدي معنادار را دنبال مي‎كرد.

 هواداران خود را دايما به پي‎گيري اخبار و تحليل آنها تشويق مي‎كرد و تلاش داشت گروه جوانان مؤمن، به گرايش و موضع‎گيري متحد دست يابند و در مسيري مشخص حركت کنند.

 

 

زیدی‌ها مدت طولانی در یمن حاکم بودند وحکومت آنها به حکومت (امامان یمن) معروف بود. آنها در تاریخ یمن از قرن سوم نقش مهمی ایفا کردند.

 آنان حکومت مستقل خود را داشتند و بارها علیه دیگر حکومت‌های مسلط بر خود قیام کردند.

 

مبارزان حوثی که نام خود را از رهبر خود یعنی حسین بدرالدین حوثی گرفته‌اند از همان زمان در این درگیری با دولت یمن وارد جنگ شدند.

 

 

حسین بدرالدین الحوثی از سیره امام خمینی (ره) تاثیر پذیرفته و از جمهوری اسلامی برای برپایی یک کشور اسلامی در یمن الگوبرداری کرد و همچنین، وی اقدام به تدریس تجارب پیروزی انقلاب اسلامی ایران در فصول درسی جوانان زیدی کرد.

 

 

 

 

دولت یمن، حوثی‌ها را شورشیانی می‌دانست که می‌خواهند حکومت زیدیه که در سال ۱۹۶۴ ساقط شده است را مجدداً احیا کنند درحالی که به اعتقاد سازمان ملل، کشور یمن از جمله کشورهای فقیر در جهان است که با وجود گذشت ۲۰ سال از اتحاد ۲ بخش آن، هنوز نتوانسته است برنامه مدون اقتصادی از خود داشته باشد.

 

تحولات داخلی یمن نیز ادعاهای الحوثی‌ها را درمورد بی‌توجهی و ناتوانی دولت در مسائل کشور نشان می‏‌داد.