نامهربانی شدید دولت تدبیر و امید به هزاران کارگر ساختمانی/30 هزار دستان پینه‌بسته در انتظار بیمه
بصیر،صبح که از خواب بلند می‌شود، مکانی مشخصی برای کار ندارد، اصلاً شاید فرصتی برای کار پیدا نکند، نخستین جایی که به‌نظرش می‌رسد، مکانی است که سایر افراد مانند او برای اعلام حضورشان هر روز صبح علی‌الطلوعی برای کار به آنجا مراجعه می‌کنند.
صبح را به امید خدا از خانه خارج می‌شود، فرزند مدرسه‌ای دارد، مستأجر هم هست، فرزندش برای رفتن به مدرسه باید از سرویس استفاده کند، ممکن است در مدرسه بیمار هم شود، برخی‌ها شاید پدر و مادر پیر هم داشته باشند که باید از آنها مواظبت کنند، ممکن است بیمار هم باشند، بعدازظهر که برمی‌گردد، احتمال دارد نتواند به‌دلیل ازدحام تعداد کارگران موفق به پیدا کردن کار شود.
زمانی که از چهارراه به‌سمت خانه برمی‌گردد، خانمش سفارش خرید هم دارد، پول ناچیزی به‌همراه دارد حتی مسیر را پیاده طی کرده تا پول تاکسی ندهد، حال چه باید بکند این مرد؟!!!
اگر او یک روز کاری داشته باشد…
در محل کار هرگونه بیاحترامی را تحمل می‌کند، از وجود وسایل ایمنی خبری نیست، مجبور است از نرده‌های داربست بالا برود، در شرایط سخت کار کند، هر لحظه امکان سقوط وجود دارد، دو بار پایش سر خورده و تا مرحله سقوط پیش رفته است، بار سوم به‌دلیل نداشتن ایمنی از داربست سقوط کرد، کارگر ساختمانی در اثر سقوط از ارتفاع جان باخت!!! این کارگر نه‌تنها نتوانست نان خانواده‌اش را تأمین کند، بلکه جانش را در محل کار به‌دلیل نبود ایمنی از دست داد.
نداشتن پدر و از دست دادن مرد خانواده مشکل جدی برای خانواده است، در مراسم ختم از خانواده متوفی می‌پرسند که مرحوم بیمه هم بود؟ مشکلات برای خانواده متوفی کارگر غیر از نداشتن سرپناهی بالای سر، دوچندان می‌شود، خانواده متوفی مانده است درد بی‌پدری را تحمل کند یا سختی آتیه فرزندان؟!نظیر این موارد در استان مازندران برای 30 هزار کارگر ساختمانی خدای ناکرده ممکن است اتفاق بیافتد.
رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی در مازندران از نداشتن بیمه برای 30 هزار کارگر ساختمانی مازندران خبر داد و گفت: این افراد دارای کارت مهارت فنی‌وحرفه‌ای هستند که منتظر ابلاغ دولت برای بیمه هستند که در حال حاضر دولت اقدامی برای بیمه این افراد ندارد.
سیدهادی ساداتی با اشاره به اینکه در سال 93 چندین نفر از کارگران ساختمانی مازندران در اثر حوادث ناشی از کار جانشان را از دست دادند و یا دچار معلولیت شدند که فاقد بیمه بودند، می‌گوید: حمایت نکردن بیمه‌ای از کارگران ساختمانی در دولت یازدهم بسیار شدت گرفت، در صورتی که در سال 93 برای بیمه کارگران ساختمانی سهیمه اختصاص داده نشد.
نکته اینجاست که واقعاً چند کارگر ساختمانی در کشور باید جانشان را از دست بدهند که دولت به فکر ساماندهی کارگران ساختمانی بیافتد، بارقه‌ای امید برای بیمه شدنش را همیشه از روزنامه، تلویزیون و سایر اخبار پیگیری می‌کند اما عملی شدن این وعدها را نیز فقط در رویا می‌بیند..
بلاغ
