از «چله نشینی» پیامبر در اعتکاف تا زیارت تمامی پیامبران از فاطمه(س)

بصیر، سخن از فاطمه زهرا(س) یادگار بی‌بدیل رسول الله (ص) است، کسی که خداوند با غضب او غضبناک و با خشنودی او خشنود می‌شود، سرور تمامی بانوان اهل بهشت که پس از پیامبر و امیرالمومنین از تمام آفریدگان خدا بالاتر است.

پیامبر (ص) فرمودند«امر ازدواج فاطمه فقط به دست خدا است»، فرشته‌ای از جانب خدا نزد پیامبر آمد و گفت«خداوند مرا خدمت شما فرستاده تا نور را به ازدواج نور درآورم» یعنی فاطمه را به علی.

در نخستین شب زندگی، پیامبر خطاب به آنان فرمود«خداوند نسل شما پاک و مطهر قرار دهد، من با هر کس که با شما سر دوستی داشته باشد، دوست و با هر که سر ستیز داشه باشد در ستیزم…»

عبادت و مناجات او با خدا به گونه‌ای بود که وقتی در عبادتگاهشان به نماز می‌ایستاد، نور او برای اهل آسمان می‌درخشید همان‌طور که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد.

بخشش و کرم و عطای او تا بدان حد بود که همراه همسر و دو فرزند معصومش، تا سه شب افطار خویش را که چند تکه نان بوده به مسکین یتیم و اسیر بخشید.

در عفت و حیای حضرتش همین بس، که در آخریم روزهای عمر کوتاهش، در آن زمان که هنوز برای تشییع جنازه تابوت مرسوم نشده بود، از اسما که یکی از زنان پرهزکار بود درخواست کرد تا برایش تابوتی بسازد تا بدن مطهرش حتی پس از شهادت و در شب تشیع نیز پوشیده و در حجاب کامل باقی بماند.

مهربانی و عطوفتش به مردم به حدی بود که فرزندش امام مجتبی(ع) شب جمعه‌ای مادر را در محراب عبادت دید که از شب تا صبح برای دیگران دعا می‌کرد و برای خویش دعایی نکرد و فرمود(پسرم اول هماسیه بعد اهل خانه!)

برای نزول کتاب وحی خداوند به رسول خدا گفت( سی روز اعتکاف بگیر و هر چه خدیجه و علی آوردند میل کن) و در شب قدر خداوند به رسول گفت«ماموریت‌تان تمام شد، اعتکاف را بشکن، ما نعمتی را که می‌خواستیم به تو عطا کنیم، می‌دهیم»

اما برای نعمت دوم که خداوند خواست به رسول خدا عطا کند، فرمود یک چله اعتکاف کن و از غدای دنیایی چیزی نخور و ما از بهشت برایت غذا می‌آوریم، و پس از 40 روز خداوند نور فاطمه را به پیغمبر عطا کرد.

امام صادق(ع) فرمود«کسی مادرمان فاطمه را می‌شناسد که اول قدر را درک کرده باشد» قصد تشبیه ندارم اما فاطمه از قدر هم بالاتر است، قدر بی‌فاطمه معنا ندارد.

وفاداری او نسبت به امیرالمومنین(ع) به حدی بود که رسول خدا(ص) درباره ایشان فرمود«خداوند، قلب و اعضا و جوارح دخترم فاطمه را از ایمان و یقین پر کرده است».

شوق او به طاعت از خداوند به گونه‌ای بود که در اولین ساعت آغاز زندگی مشترکش با امیر مومنان، زمانی که پیامبر از علی(ع) پرسید(همسرت را چگونه یافتی؟) علی عرض کرد(برای طاعت و بندگی خدا، خوب یاوری است.)

خطابه تاریخی او در مسجد رسول خدا(ص) چراغ هدایتی است که تا ابد حق‌جویان را به صراط مستقیم رهنمون است، مقام و منزلت بسیار بالای او در پیشگاه خداوند عقل را حیران می‌کند، تا آنجا که وقتی در جایگاه خویش در بهشت مستقر می‌شود، تمام پیامبران خدا به زیارتش می‌روند، فاطمه زهرا(س) تنها به خداوند عشق می‌ورزید و به هیچ‌کس جز خدای مهربان دل نبسته بود.

در نهایت باید چنین گفت با وجود آنکه فضائل و مکرمات این حضرت همچون دریایی خروشان است، این اندک معنویات تنها گوشه‌ای از آنها است، اما باید چنین گفت فرمانبرداری از فاطمه(س)اطاعت از خدا و رسول خدا(ص) است و نافرمانی از او معیصت خدا و پیامبر، خدا به خشم فاطمه (س) غضب می‌کند و به خشنودی او راضی می‌شود، فاطمه (س) همتای علی(ع) و پشتیبان وی است.