به ولاسکو تابعيت ايراني بدهيد!

به گزارش بصیر به نقل از بلاغ، ايتاليايي هاي بي شمار، يک صدا تيم خود را تشويق مي کردند. تيمي قوي، تيمي پر از ستاره، تيمي که کل ايران آن روز آرزوي داشتن يکي مثل آن را داشت. ايتاليا بود با زايتسف و ساواني و پارودي… و ايرانِ جوان، با غفور و معروف و موسوي…. و البته ولاسکوي افسانه اي…

زياد دوست نداشتيم بازي را ببينيم چرا که فکر مي کرديم به احتمال زياد ايران بازنده خواهد شد اما لبخند اطمينان بخش ولاسکو به بازيکنان جوانش مانع خاموش شدن کورسوي اميد در قلبمان شد، شايد…شايد برنده باشيم و برنده شديم. در کمال ناباوري، در مقابل چشمان حيرت زده دنياي واليبال. آن روز ايتالياي بزرگ را در خانه اش شکست داديم، با ضربه قدرتمند و پايان دهنده شماره ده تيم ملي. خوشحالي مان وصف ناپذير بود. بدون شک هر ايراني آن روز لرزه اي خوشايند را بر اندامش حس کرد…حس غرور و افتخار…

ايتاليا را شکست داديم و خاطره بد راه نيافتن به المپيک با ولاسکو را فراموش کرديم و به روزهاي خوب آينده اميدوار شديم. اميدوار شديم چون ولاسکو مربي ما بود، چون به او اعتماد پيدا کرديم. چون جادو مي کرد با لبخندش، همان لبخندي که قائمي، غفور و ميرزاجانپور را براي اولين بار تا زمين بازي هاي جهاني بدرقه کرد، با چهره مصمم و مطمئنش و با قلب مهربانش… در اولين حضورمان در ليگ جهاني به مرحله بعد صعود نکرديم اما اهميتي نداشت پيشاپيش جام قهرماني آسيا را در دستان کاپيتان معروف مي ديديم و بي صبرانه منتظر دوره بعد ليگ جهاني بوديم که با ولاسکو قطعا بهتر از قبل مي شد.

با ولاسکو ما ديگر از هيچ تيمي نمي ترسيديم. به اين خودباوري رسيديم که توانايي برد تيم هاي بزرگ را هم داريم. با ولاسکو غيرممکن ها ممکن شد، دلهره ها شد اطمينان و ترس بازيکنان ما شد شجاعت و شهامت…

و حالا مردم ايران از فرارسيدن ليگ جهاني و جام جهاني در کنار ولاسکو هيجان زده اند. ولاسکو چند روز پيش گفته بود که با ايران بهترين نتايج تاريخ واليبال ايران را کسب خواهد کرد اما خبر رفتن ولاسکو آمد و مهر خاموشي زد به همه حرفها و اميدها و هيجان هاي مردم ايران و واليبال دوستان تا جائيکه بلافاصله کمپين حمايت از ماندگاري ولاسکو به عنوان سرمربي تيم ملي ايران راه افتاد که با گذشت ۴۸ ساعت حدود ۲۰۴۷۱ نفر عضو آن شده اند و خواستار ماندن ولاسکو در ايران هستند. حمله بعضي ايراني ها به صفحه برخي آدم هاي مشهور در چند وقت اخير باعث ناراحتي خيلي ها شده بود اما اين بار طور ديگري رقم خورد. اين بار مردم ايران هنوز ولاسکو نرفته دلشان براي او تنگ شده است و پيغام هاي سرشار از مهر و محبت براي او مي گذارند. پيغام هايي که خواندن آنها بسيار جالب است يکي از پيام هايي که از سوي بسياري از ايراني ها داده شده اين است که به ولاسکو تابعيت ايراني بدهند تا او متوجه شود که چقدر مردم خواستار حضور او در ايران هستند.

روزي ولاسکو از ايراني ها و فرهنگ ايراني ها براي جهانيان سخن گفت و از همه خواست که ايراني ها را از اعراب جدا کنند چراکه نه مردم و نه فرهنگ آنها قابل قياس با هم نيست و حالا ايراني ها مي خواهند ولاسکو در ايران بماند و اين کشور را کشور خود و خانه خود بداند.

خيلي ها اين روزها اين جمله را با خود تکرار مي کنند (نرو مربي، نرو و آقاي خاص واليبال ايران باقي بمان…)

بمان که مردم ايران ليگ جهاني را با اميد به بودن تو انتظار مي کشند. بمان و در کنارمان باش براي جشن هاي پيروزي که با بودن تو دور از دسترس نيست.

اما ولاسکو که ۳۵ سال پيش از آرژانتين به ايتاليا کوچ کرد، هيچ وقت فرصت کار براي وطن خودش را نداشته. به همين دليل هم هست که حالا نمي‌خواهد اين فرصت را از دست بدهد تا شايد دلتنگي، نفس کشيدن در وطن و به قول خودش دوري ۳۵‌اش جبران شود. پيرمرد ۶۲ ساله مي خواهد پرونده مربيگري‌اش را در آرژانتين ببندد. حالا هم بهترين فرصت است تا رويايش رنگ واقعيت بگيرد. فدراسيون واليبال هم تصميمش را گرفته و مي خواهد با ولاسکو خداحافظي کند چرا که اعتقاد دارد دل مربي هم بايد در ايران باشد.

کنفرانس خبري براي خداحافظي ولاسکو

محمدرضا داورزني رئيس فدراسيون واليبال با اشاره به اينکه ولاسکو قطعا خواهد رفت مي گويد:«حتي احساس ما هم اين است که او ديگر در پيش ما نيست. البته ما اگر مي خواستيم مي توانستيم ولاسکو را نگه داريم و حتي پول بيشتري هم به او بدهيم اما مشکل او مالي نبود. مسئله اينجاست که مردم کشورش از او خواسته اند و او را در معذوريت قرارداده اند. ما مربي مان را انتخاب کرده ايم اما او آناستازي نيست.يک مربي ايتاليايي است که فعلا نمي توانم اسمش را بياورم. هفته آينده ولاسکو مي آيد و در کنفرانسي با همه حرف خواهد زد. ما به دنبال اين هستيم که همان روز مربي جديدمان را هم معرفي کنيم.مربي اي که با مشاوره خود ولاسکو انتخاب شده است.»

تعيين سرمربي جديد با مشورت ولاسکو

خيلي ها آناستازي مربي ايتاليايي را جايگزين ولاسکو مي دانند اما مشکلي سر راه است. علي‌رغم اين که “آناستازي” ديگر در خانه‌اش نشسته و به عنوان سرمربي هدايت تيم ملي واليبال لهستان را برعهده ندارد، اما گويا يک سال قرارداد او با فدراسيون لهستان باقي مانده است. طبق قراردادي که او با فدراسيون لهستان دارد نمي‌تواند هدايت تيم ديگري را بپذيرد. داورزني مي گويد« سرمربي آينده واليبال کشورمان را با نظر ولاسکو انتخاب مي‌کنيم و همچنين مطرح شدن نام آناستازي و بانيولي در حد گمانه‌زني است و هنوز هيچ چيز قطعي نشده است.»

ولاسکو نگران است در روز خداحافظي بغضش بترکد

امير خوش خبر سرپرست تيم ملي هم مي گويد«ولاسکو نگران يک چيز است. نگران اينکه نکند در روز خداحافظي اش بغضي که دارد بترکد و نتواند جلوي اشک هايش را بگيرد. او از رفتن ناراحت است اما شرايط اين طور است که بايد برود. يعني چون پاي کشورش مطرح شده اين تصميم را گرفته است. خودش بارها به من گفت که اگر کشور ديگري بود به راحتي پيشنهاد آنها را رد مي کرد اما آرژانتين فرق مي کند. او مي گويد همه چيزش را از آرژانتين دارد و بايد يک روز تمام چيزهايي را که به دست آورده به کشورش پس بدهد.»

بدين ترتيب خوليو ولاسکو که در واليبال جهان لقب پرفسور واليبال را دارد، کشورمان را ترک خواهد کرد. او خواهد رفت اما هنوز ايراني و حتي بچه هاي تيم ملي هم اين را باور نکرده اند و هنوز هم از ولاسکو مي خواهند که در تصميمش تجديدنظر کند و با ايران تا المپيک ۲۰۱۶ بماند.