فابیوس “کارت قرمز” می‌خواهد نه “فرش قرمز”
بصیر،جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای میان ایران و ۱+۵ و نیل آن ها به مفاهمه اولیه، گرچه خاطره‌ای بسیار شیرین را در رمضان سال ۱۳۹۴ هجری خورشیدی برای ایرانیان رقم زد، اما برخی جوانب این امر متأسفانه موجبات تلخ‌کامی و دلخوری بسیاری را فراهم کرده است.
یکی از این موضوعات جنبی، سفر “لوران فابیوس” وزیر خارجه فرانسه به ایران است.
اینکه انگیزه اصلی موسیو برای سفر به ایران چیست و یا اینکه آیا وی از حواشی مطرح پیرامون خود در ایران آگاه است یا خیر و نیز اینکه آیا وی ممکن است در این سفر، کرده‌های شوم خود علیه ایران و ایرانی را به نحوی جبران کند یا نه، جنبه‌های مجهول این سفر هستند.
در عین حال دو نکته مهم دیگر در ارتباط با این سفر که قطعاً در برهه حساس کنونی بسیار معنادار خواهد بود، قابل طرح و بررسی است؛
اول اینکه آیا نفس این سفر می‌تواند نشانه تنبّه فابیوس و یا احتمالاً عذرخواهی وی از عملکرد غیر قابل دفاعش نسبت به ایران در گذشته باشد یا خیر؟
اول اینکه آیا نفس این سفر می‌تواند نشانه تنبّه فابیوس و یا احتمالاً عذرخواهی وی از عملکرد غیر قابل دفاعش نسبت به ایران در گذشته باشد یا خیر؟
پاسخ مثبت به این پرسش بسیار سخت است و البته بسیار بعید است با عنایت به شخصیتی که از لوران سراغ داریم، بتوان به چنین نتیجه‌ای رسید.
چگونه است که می‌توان صِرف پای گذاشتن یک مقام سیاسی بلندمرتبه از کشور الف به کشور ب در حالیکه وی سابقه دیرینه در دشمنی با کشور ب دارد را دلیل و یا لااقل اندک قرینه‌ای بر اعتذار آن مقام سیاسی دانست؟
شأن ایران و ایرانی اقتضاء می‌کند که اگر هم قرار است عذرخواهی و جبران صورت گیرد، به صورت کاملاً رسمی تحقق یابد. چگونه است که ایالات متحده می‌تواند به بهانه‌ای واهی و بنابر اتهامی اثبات نشده از ورود نماینده کشورمان به سازمان ملل جلوگیری کند و حتی به تصویب قانونی در این مورد مبادرت ورزد و لاجرم شرایط به صورتی رقم بخورد که ایران شخص دیگری را به عنوان سفیر خود در این سازمان معرفی کند، اما فابیوس که حداقل پرونده سرشار از اتهامش در قضیه انتقال خونهای آلوده به ایران، گواه صادقی بر طینت ضد ایرانی اوست، بی‌هیچ مقدمه‌ای بتواند وارد ایران شود، گویی که هیچ اتفاقی نیفتاده و وی مقصر هیچ حادثه‌ای نیست.
نکته دوم اینکه قطعاً مسئولان محترم وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و شخص وزیر، مصلحتی را برای دعوت از فابیوس به ایران مدّنظر داشته‌اند، لیکن این مصلحت‌اندیشی، به نظر هیچ منافاتی با الزام مقام فرانسوی به عذرخواهی رسمی از اشتباهات گذشته به ویژه به صورت کارشکنی‌ها در سیر مذاکرات هسته‌ای و جبران خسارت و پرداخت غرامت به قربانیان قضیه خونهای آلوده و خانواده‌هایشان ندارد.
اتفاقاً به نظر می‌رسد زمینه مساعد برای این الزام در سفر آتی وزیر خارجه فرانسه به ایران کاملاً مهیاست.
به هرحال به یاد داریم که انگشت اتهام در برخی از حوادث مهمی که در سال‌های اخیر بر کشور ما تحمیل شده است به سوی فرانسه نشانه رفته و همچنان می‌رود و جالب آنکه شخص فابیوس در سه دهه گذشته، بارها معضلات عمده‌ای برای کشور ما فراهم ساخته است.
به گواهی تاریخ، علاوه بر کارشکنی‌های علنی فابیوس در جریان مذاکرات هسته‌ای، وی در جریان جنگ تحمیلی در پروژه تحویل تسلیحات به رژیم بعثی نقشی انکارناپذیر داشته است. علاوه بر این در مذاکرات هسته‌ای بیش از آنکه قصد به سرانجام رسیدن مطلوب پرونده هسته‌ای ایران را در سر بپروراند، نقش حافظ منافع رژیم صهیونیستی را بازی کرد و رسماً از تعهد به امنیت اسرائیل سخن می‌گفت.
نکته مسلم این است که قرار نیست کسی که شواهد فراوانی بر نیت سوء وی نسبت به ایران حکایت دارد، در ایران فقط به دنبال بازار برای کشور خودش باشد و هیچ مواخذه‌ای نیز وی را تهدید نکند و بدین ترتیب دیپلمات فرانسوی، بیش و پیش از آنکه شایسته “فرش قرمز” باشد، مستحق “کارت قرمز” است. باشد که وزارت خارجه ایران به عنوان میزبان وی بتواند بهترین تصمیم را در این مورد اخذ کرده و به اجرا گذارد.
باشگاه خبرنگاران
