به‌کجا چنین شتابان؟!/ از عادی شدن اخذ وجه تا سود دوجانبه از بردن دانش‌آموزان به اردوهای یک‌روزه
بصیر ،تحصیل در مدارس دولتی در گذشته صددرصد رایگان بود اما امروزه دیگر نه‌تنها رایگان نیست بلکه اخذ وجه به انحای مختلف قانونی به‌نظر میرسد.
مدارس پیشانی سیاست‌گذاری موفق فرهنگی یک ملت به‌حساب می‌آیند و اجرای آنچه که در قانون به آن انشا شده است و حتی آموزش راستگویی در قالب رعایت قانونی به کودکان در این بخش نمود پیدا می‌کند.
هر روز فاکتورها و برگه‌های جدیدی از سوی دانش‌آموزان مدارس دولتی مازندران حواله خانواده‌ها می‌شود که این فاکتورها و برگهها درباره کمک به مدرسه، تعیین مبلغ میزان کمک هر دانش‌آموز و حتی اجبار و ضرورت پرداخت این پول از سوی خانواده‌ها در قالب تهدید دانش‌آموزان امری عادی شده است.
مسئله‌ای که در دو سال گذشته در ابتدا مدیران مدارس در برابر اخذ وجه از دانش‌آموزان در مدارس دولتی با نُرمی مطرح می‌کردند، امروز انگشت تهدید و گفتن اما و اگرهای مختلف به دانش‌آموزان مبنی بر نیاوردن این پول، مدرسه چنان می‌کند و چنین خواهید دید و یا حتی مقصد بسیاری از صف بستن‌های صبحگاهی نیز به بیان توضیح، توجیه و تفصیل درباره ضرورت کمک به مدارس ختم می‌شود.
اما بخش جالب ماجرا اینجاست که دانش‌آموزان را حتی برای مجاب کردن کمک به مدرسه به اردوهای مختلفی در قالب اردوهای آموزشی یک‌روزه مانند سینما، موزه و یا دیدن یک نمایش‌نامه می‌بردند و تا این جای ماجرا کار بسیار پسندیده‌ایست اما بخش ناخوش این قضیه نیز این است که خانواده‌ها باید هزینه رفت و برگشت دانش‌آموز از مدرسه تا مکان تعیین‌شده و برعکس را از جیب مبارک پرداخت کنند که این میزان کرایه و هزینه چندبرابر بیشتر از هزینه‌ای است که صرف این مسئله می‌شود و بخش دیگر ماجرا نیز این است که با رایزنی با نهادها و اخذ انواع و اقسام سهمیه‌ها کل این مسئله برای مدرسه و مدیر و نهایتاً اداره آموزش و پرورش ۱۰۰ درصد رایگان محسوب می‌شود و اینجاست که خانواده‌ها باید دولاپهنا هزینه‌ها را تأمین کنند که مدرسه و آموزش و پرورش برای آنها دوخته و طرف حساب خانواده‌ها نیز افراد سه‌پیچی هستند که به هیچ صراطی برای پذیرش ماجرا هدایت نمی‌شوند، دانش‌آموزانی که مدرسه آنها را بین خودش و خانواده‌ها علم کرده تا تیغ آنها برای خانواده‌ها برای اخذ وجه رنگارنگ و مختلف برنده‌تر می‌شود.
رسیدگی به این مسائل شاید در نگاه نخست مسائله ناچیزی تلقی شود اما در درازمدت رسالت آموزش و پرورش را زیر بولدزر تدبیر له می‌کند؛ امید است که اندک مسئولان آموزش و پرورش مازندران به آن توجه کنند و هر دانش‌آموز را پاکت پول برای جبران آنچه که خودشان عنوان می‌کنند، کمبود بودجه است، قرار ندهند.
بلاغ
