آیا آنچه که جوانان آرمانگرا از رهبرانقلاب در برخورد با حوادث انتظار دارند واقع‌گرایانه است؟
بصیر، شما مدیر یک کاروان بزرگ مسافرتی هستید که قرار هست جمع زیادی را با پای پیاده به مقصد برسانید. افرادی توانمندتر از سایر این جمع را به مسئولیت های گوناگون می‌گمارید که بعضی را با مشورت افراد کاروان و برخی دیگر را با شناخت خود انتخاب می‌کنید.
در این کاروان بزرگ، از کودک و مریض و زن و پیر گرفته تا جوان و قوی و ورزشکار و چابک همگی حضور دارند. مسیری را که باید طی کنید تا به مقصد برسید بسیار طولانی است، اگر بخواهید بدون ملاحظه‌ی افراد سالخورده و مریض و ناتوان به حرکت خود سرعت دهید قطعا تعداد کثیری از جمع را باید در نیمه راه جا بگذارید و نتوانید آنها را به مقصد برسانید و این سرعت بخشی به حرکت کاروان با هدفی که رساندن همه ی کاروان به مقصد است منافات دارد.
اینجا رئیس کاروان که شما باشید، بنابر ملاحظه همه ی افراد، سرعت حرکت کاروان را بگونه ای تنظیم می‌کنید تا خللی در حرکت کلی کاروان ایجاد نشود. در طی مسیر رهبر کاروان با مشورت از افراد راه بلد مسیر مشخصی که همگان بتوانند همراهی کنند را معین میکند البته در این مسیر ممکن است دچار مشکلاتی هم بشوند و این سیاست برای برخی که توانمندتر و چابکتر و جوانترند خوش نیاید و با انتقاد از سیاست شما،سر ناسازگاری بگیرند چون مطلوبشان خواسته های آرمانی است و از شما سرعت بیشتر را طلب می‌کنند.
اشخاص دیگری خسته از حرکت، مسیر خود را جدا می‌کنند و به راه دیگری میروند که چه بسا ممکن است هرگز به مقصد نرسند، اما کاروان بنابر ملاحظات گوناگون به حرکتش ادامه می‌دهد. در بین راه اتفاقات دیگری هم می‌افتد، تعدادی از مسئولان مانند مسئول تدارکات، در توزیع آذوقه دچار لغزش‌هایی میشوند و برای خود و نزدیکانشان سهم ویژه ای در نظر می‌گیرند و افراد کاروان به رئیس اعتراض می‌کنند.
رئیس آنها را توبیخ و افراد دیگری را جایگزین میکند فرد برکنار شده شروع میکند به فتنه گری افرادی را علیه رئیس می‌شوراند. برخی فریب شخص فتنه گر را میخورند و برخی هم در جهت توجیه اعمال ناصواب و کوتاهی های منصوبین جایگزین شده برمی آیند که این رفتار باعث اخلال در حرکت کاروان میشود اما رهبر کاروان همچنان نگاهش به مسیر حرکت است تا در زمان مورد نظر و با ملاحظه حال همه افراد،کاروان را به مقصد برساند،در این اوضاع و احوال برخی در اثر اتفاقات رخ داده جان خود را از دست میدهند،در تمام طول حرکت کاروان،آنچه که دغدغه ی رییس کاروان هست رسیدن به مقصد با کمترین حادثه و هزینه و تلفات برای اهل کاروان است و بس.
هیچ فردی از افراد این جمع دلسوزتر و مسئولیت پذیرتر از رییس کاروان نیست،از همه کمتر میخوابد،از همه کمتر میخورد،کمتر از همه استراحت میکند،بیشتر از همه تلاش میکند ، بیشتر از دیگران نگران است تا گزندی از سوی راهزنان و مهاجمان به کاروان نرسد.
خلاصه آنکه مدیر و رهبر کاروان با تلاش و استقامت و صبر و شکیبایی و تحمل سختیها و ناملایمات کاروان را به مقصد نهایی رهنمون میسازد.
حال این وضعیت را درمقیاس بزرگی چون مدیریت و رهبری یک جامعه در نظر بگیرید،افراد مختلف یک جامعه با سلایق و افکار گوناگون و با درجه بندی از میزان دانایی و پای بندی شان در اهداف مورد پذیرش آن جامعه میخواهند به مقصد مورد نظر رهنمون شوند،بخصوص جامعه ای که راهزنان و بیگانگان مترصدند تا در اثر غفلت افراد آن جامعه،به آنجا هجوم آورند و برمنابع آنها مسلط شده و به غارت برند ، رهبری و مدیریت این جامعه چقدر میتواند سخت و پیچیده باشد.
او با در نظرگرفتن همه ی ملاحظاتی که فوقا” اشاره شد،در سطحی بسیار بزرگ و با حوادث و مشکلاتی بسیار پردامنه تر باید کاروان را به ساحل مقصود برساند،هم مراقب خدعه و نیرنگ فریبکاران باشد،هم باید به آحاد جامعه آگاهی بخشد،هم سرعت حرکت را متناسب با حال همه افراد خود تنظیم نماید تا او را همراهی کنند،بفکر تربیت مدیرانی جایگزین مدیران خسته و آلوده باشد،مراقب هجوم بیگانگان باشد،مراقب مسیر حرکت کاروان باشد تا از مسیر انحرافی صورت نپذیرد،وحدت و انسجام را حفظ نماید و این همه با ایمانی قوی و درایتی فوق العاده و هوشی سرشار و شجاعتی کم نظیر و صبری خدا گونه و گذشتی کریمانه و قلبی سرشار از مهر و محبت نسبت به همه افراد جامعه با معرفتی الهی امکان پذیر است که در شخصیت بی نظیری همچون امام خمینی و امام خامنه‌ای تبلور یافت.
این دو رهبر بزرگ و الهی توانستند این انقلاب مردمی و اسلامی ما را در طول مدت حدود چهل سال از همه مخاطرات حفظ نمایند و همچنان منادی عدالت و حمایت از مستضعفان باشند تا انقلاب اسلامی به انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) متصل و حاکمیت مطلق مستضعفان بر جهان بنابر وعده حتمی خداوند متعال محقق گردد.
محمد علی آزادی کناری
