مباهله روشی برای نشان دادن حق علیه باطل بدون هرگونه نفرین و بدگویی

بصیرنیوز، مباهله از «بَهل» به معنی رها کردن و برداشتن قید و بند از چیزی اما مباهله به معنای لعنت کردن یکدیگر و نفرین کردن است.
مباهله به این گونه است که افرادی دربارهٔ مسئله مذهبی مهمی گفتگو دارند در یک مکانی جمع شوند و به درگاه خدا زاری کنند و از او بخواهند که دروغ گو را رسوا سازد و مجازات کند.
رویداد مباهله از رویدادهای صدر اسلام هنگامی که پیامبر اسلام و اهل بیتش در و مسیحیان نجران آماده مباهله یا نفرین طرف دروغگو شدند.
مسیحیان نجران که به مدینه آمده بودند تا در مورد درستی دعوت پیامبر پژوهش کنند با او به محاجه و دلیل آوردن پرداخته، سرانجام بحثشان به جایی کشید که محمد خواست تا با آن ها مباهله کند.
هر یک از دو طرف با افراد خود به محل مباهله رفتند و مسیحیان وقتی دیدند که حضرت محمد (ص) با عزیزترین کسانش یعنی حضرت علی (ع)، حضرت فاطمه (ع)، حضرت حسن (ع) و حضرت حسین (ع) می‌خواهد آنها را به چالش بکشد مطمئن شدند که حضرت محمد(ص) اگر به خودش مطمئن نبود جان خانواده‌اش را به خطر نمی‌انداخت پس از مباهله کناره گرفتند.
احمد عالمی کارشناس علوم دینی در گفت و گو با خبرنگار ما، با بیان اینکه این رویداد از سوی مسلمانان به عنوان یکی از برجستگی‌های اهل بیت محسوب شده و به عنوان دلیلی برای اثبات این امر که اصحاب کسا منظور کسانی که در روز مباهله همراه پیامبر بودند یعنی حضرت محمد (ص)، حضرت علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) استفاده می‌شود، گفت: بیست و چهارم ذی‌الحجه روز مباهله نام دارد که چون موضوع مباهله مطرح شد، نمایندگان مسیحی نجران از پیامبر(ص) مهلت خواستند تا در این کار بیندیشند و با بزرگان خود به شور بپردازند.
عالمی افزود: مسیحیان نجران با مشاوره به مدینه آمده بودند و به افراد خود دستور دادند اگر مشاهده کردید محمد (ص) با سر و صدا و جمعیت و جار و جنجال به مباهله آمد با او مباهله کنید و نترسید زیرا در آن صورت حقیقتی در کار او نیست که متوسل به جاروجنجال شده و اگر با نفرات بسیار محدودی از نزدیکان و فرزندان خردسالش به میعادگاه آمد، بدانید که او پیامبر است و از مباهله با ایشان بپرهیزید که خطرناک است.
وی با اشاره به اینکه مجادله و بحث بین مسیحیان نجران و پیامبر اکرم (ص) ادامه یافت، تصریح کرد: پیامبر اکرم (ص) با ادله‌ای روشن و براهینی قاطع گفتارهای باطل آنان را رد می‌کرد و به سؤالات آنها جواب می‌داد اما مسیحیان هم‌چنان حق را انکار می‌کردند و بر عقاید باطل خویش اصرار می‌ورزیدند که در این هنگام آیه 61 سوره آل عمران نازل شد و مسیحیان نجران به مباهله دعوت شدند.
این کارشناس یادآور شد: با توجه به آیه61 سوره آل عمران، مباهله به معناى نفرین کردن دو نفر نسبت به یکدیگر است بدین ترتیب که افرادى که درباره یک مسئله مهم مذهبى با هم نزاع دارند در یک جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرع کنند و از او بخواهند که دروغ گو را رسوا ساخته و مجازات کند.
احمد عبادی کارشناس علوم سیاسی در گفت و گو با خبرنگار ما، با اشاره به اینکه در مورد تشریع مباهله، مخصوص اختلافات و منازعات دینی و مذهبى است تا جایى که با گفت و گو حل نشود و کار به انکار و مکابره بکشد، گفت: مباهله یعنى نفرین کردن یکدیگر تا هر کس بر باطل بوده مورد غضب الاهى قرار گیرد و آن کس که بر حق شناخته شود و بدین گونه حق از باطل تشخیص داده می‌شود.
عبادی افزود: طرفین مباهله، باید معتقد به پروردگار باشند تا بتوانند اقدام به چنین کاری نمایند، چون فردی که خداپرست نیست، نمی‌تواند از خداوند درخواستی داشته باشد.
وی تصریح کرد: در سال‌های پایانی حیات رسول اکرم (ص) آوازه اسلام به تمامی نقاط دنیای آن روز رسیده بود رسول گرامی اسلام با ارسال نامه به سران کشورها و مناطق مختلف، سعی داشت دین اسلام را گسترش دهد.
این کارشناس یادآور شد: همان گونه که از تعریف مباهله بر می‌آید، مباهله یک نحوه از دعا است که از این رو شرایطی که برای دعا ذکر شده، برای مباهله نیز لازم است اما با توجه به اینکه مباهله دعای خاصی است.
وی گفت: مباهله دارای ویژگی‌ها و شرایط ویژه‌ای نیز است و کسی که می‌خواهد مباهله کند باید خود را سه روز اصلاح اخلاقى کند، روزه بگیرد، غسل کند، با کسى که مى‌خواهد مباهله کند به صحرا برود، ساعتى که در آن مباهله می‌شود.
به گزارش بصیرنیوز، مباهله روشی برای نشان دادن حق علیه باطل بدون هر گونه نفرین و بدگویی است و با مباهله می‌توان از نفرین کردن یکدیگر پرهیز کرد تا هر کس باطل بوده مورد غضب خداوند قرار گیرد و بدین گونه حق از باطل تشخیص داده ‌شود.