درس بزرگ کربلا هیهات مناالذله

بصیر، فلسفه رفتن حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به کربلا و شهادت ایشان در واقعه عاشورا، ریشه در آنجا دارد که بنی امیه و در رأس آن، یزید بن معاویه در صدد گرفتن بیعت از امام حسین(ع) بودند که ایشان زیر بار این ننگ ابدی نرفتند و آن را نپذیرفتند و لذا بنی امیه ایشان را تهدید به مرگ کرد. حضرت سیدالشهدا(ع) در پاسخ به دشمن دین و قرآن فرمودند: «هیهات منا الذله»! در نتیجه امام حسین(ع) که از سلاله نبوت و امامت بودند، با یزید بیعت نکردند و شهادت را پذیرا شدند اما زیر بار تهدید و ذلت نرفتند و یکی از ناپاک ترین افراد را بر مردم تحمیل نکردند.

 
امام حسین(ع) در مقابل تهدید دشمن اسلام فرمودند: «من با یزید، نوه هند جگرخوار، فردی که در احد جگر پاک حضرت حمزه سید الشهدا را از بدن ایشان بیرون می کشد و در هنگام خوردن جگر آن شهید در دهان آن ملعون به سنگ تبدیل می شود، بیعت نمی کنم و هیچگاه من، فرزندان و امت من زیر بار چنین ننگی نخواهیم رفت و اف بر من اگر بخواهم از خوف شمشیرهای برنده دشمنان اسلام، زیر بار این ننگ بروم.»
 
لذا یزید بارها با تهدید خاندان نبوت در صدد آلوده کردن این خاندان در راستای اهداف شوم خود بود که همواره با شکست و دست رد خاندان عصمت و طهارت(ع) مواجه شد، چرا که آنان در پی حقیقت و شهادت طلب بودند و هیچ وقت تحت تأثیر ناجوانمردی اهل دنیا، شرارت و رذالت قرار نگرفتند.
 
آن هنگام که قبل از واقعه عاشورا حضرت علی اکبر(ع) از پدر پرسید: چرا سخن از مرگ بر زبان جاری می کنید، امام حسین(ع) در پاسخ فرمودند: بیعت نکردن با یزید شهادت را به دنبال دارد و ما با آن پلید، قطعا بیعت نخواهیم کرد.
 
حضرت علی اکبر(ع) در مقابل به پدر خویش عرض کرد: مگر ما بر حق نیستیم و حق با ما نیست؟ سیدالشهدا(ع) در پاسخ فرمودند: کار ما حق است و در نزد خداوند مقبول واقع می شود و منجر به شرافت و عزت عترت و اهل بیت خواهد شد. آنگاه علی اکبر(ع) همانند پدر فرمود: ما اهل حقیقت هستیم «هیهات منا الذله».
 
حضرت قاسم بن الحسن(ع) نیز آن هنگام که از عموی خویش حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام اذن میدان گرفت، عرض کرد: مادرم مرا امر کرده و وصیت پدرم نیز جان دادن در رکاب شماست. امام حسین(ع) از ایشان پرسیدند: سر دادن، زیر سم اسب ها قرار گرفتن و… برای تو چگونه است؟ قاسم(ع) در پاسخ عموی خویش عرض کرد: برای من از عسل شیرین تر است؛ «هیهات منا الذله».
 
در جایی دیگر از امام حسین(ع) پرسیدند چرا اهل بیت(ع) را به همراه خود به کربلا می برید؛ در حالی که شما از خطر مرگ، اسارت و… آگاه هستید؟ سیدالشهدا(ع) در پاسخ فرمودند: برای حفظ قرآن، عترت و عزت رسول خدا(ص)چنین می کنم، چرا که این اراده خداوند است تا با شهادت و اسارت اهل بیت(ع) پس از عزت یافتن در نزد پروردگار، عزت اسلام، پیغمبر(ص) و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) تا ابد باقی بماند و چهره فسق و فجور بر همگان آشکار شود و مردم نامردی بنی امیه، آل ابوسفیان و فرزندان هند جگر خوار را درک کنند و خونخواران و تابعین شیطان و مخالفان قرآن و عترت شناسایی شوند.
 
حضرت فرمودند: «من حسین فرزند علی و فاطمه از شهادت خود، فرزندان، نزدیکان و یارانم و اسارت اهل بیتم از دیاری به دیار دیگر و… مضایقه ندارم تا رسوایی دشمنان اسلام را در تاریخ به ثبت برسانم و این افتخار تا ابد برای آل پیغمبر(ص) به یادگار بماند».
 
امام حسین(ع) با هدف پاسداری از اسلام و قرآن و عترت پا در میدان نبرد می گذارد و اهل بیت(ع) را با خود همراه می کند و اگر اکنون در جامعه افرادی در پی شبهه سازی در فلسفه وجودی کربلا، حضور اهل بیت(ع) در این قیام و عاشورای حسینی هستند، به راستی طعم حقیقت و شهادت در راه خدا و «هیهات منا الذله» را درک نمی کنند، در حالی که این واقعه باعث شده است همگان از آن بهره گرفته و از ۱۴۰۰ سال پیش تاکنون و تا ابد، آل امیه را به عنوان بزرگ ترین و عنودترین دشمنان اسلام، پیامبر(ص) و اهل بیت علیهم السلام لعنت فرستند.
 
اکنون ما نیز باید از راه و حرکت حضرت سیدالشهدا(ع) متابعت و بر اساس حکم قرآن، به امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اقدام کرده و همگان را به اخلاق و اسلام دعوت و از منکرات ظالمان و گنهکاران پیشگیری کنیم.
 
 
 
صدخبر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا