چه کسی به بهشت نمی رود؟

به گزارش بصیر به نقل از  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ در دین مبین اسلام به آداب همسایه داری و همسایه اشاره شده  و در احادیث نیز آورده شده است که برخی از آن ها را در زیر می خوانید:

1- رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

 

لايَدخُلُ الجَنَّةَ عَبدٌ لا يَأَمَنُ جارُهُ بَوائِقَهُ؛

 

كسى كه همسايه از شرش در امان نباشد به بهشت نمى رود.

 

نهج الفصاحه ص681 ، ح 2532

 

2- امام صادق عليه السلام :

 

مَن لَهُ جارٌ و َيَعمَلُ بِالمَعاصى فَلَم يَنهَهُ فَهُوَ شَريكُهُ؛

 

هر كس همسايه اى را داشته باشد كه گناه مى كند ولى او را نهى نكند، شريك در گناه اوست.

 

ارشادالقلوب(دیلمی) ج1، ص183

 

3- امام على عليه السلام :

 

اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَةُ الواسِعَةُ وَ الخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّ لَها بَرَكَةً وَ بَرَكَتُها جَودَةُ مَوضِعِها وَسَعَةُ ساحَتِها وَ حُسنُ جِوارِ جيرانِها؛

خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حياط (قسمت جلوى خانه) و هم نشينان خوب است. و خانه را بركتى است، بركت خانه جايگاه خوب آن، وسعت محوطه آن و همسايگان خوب آن است.

 

مكارم الاخلاق، ص 125

 

4- امام على عليه السلام :

 

زَكوةُ اليَسارِ بِرُّ الجيرانِ وَ صِلَةُ الارحامِ؛

 

زكاتِ رفاه، نيكى با همسايگان و صله رحم است.

شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحكم و درر الكلم ج‏4، ص 106 ، ح 5453

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا