آغاز نزول تدریجی قیمت برخی اقلام در فریدونکنار

بصیر، با فرارسیدن نوروز و روزهای تعطیل سفر گردشگران به استانهای توریستپذیر نیز آغاز شد و در این بین استانهای متفاوتی مقصد گردشگران مختلف قرار گرفت.
خراسان رضوی و قم با هدف زیارتی، اصفهان، یزد، کرمان، شیراز با اهداف دیدن مناطق تاریخی و شمال کشور با هدف گردش در طبیعت بکر خداوند و استفاده از نعمتهای طبیعی چون دریا، ساحل، کوه، جنگل و آب و هوای متبوع میزبان مسافران از تمامی نقاط کشور است.
استان مازندران در روزهای عید بنابر آمار مسئولان میزبان اقامت بیشترین گردشگران و مسافران بوده است و فریدونکنار نیز بیش از 350 هزار نفرشب از مسافران را پذیرایی کرده است، شهرستانی که با داشتن 8 کیلومتر ساحل بکر و مناطق تاریخی مذهبی شهرستانی مناسب برای سفر بوده است.
همواره مسافر با ورود به نقطه مقصد برکاتی را با خود به همراه دارد که در برابر آسیبهایی که به آن محیط وارد میکند همواره بیشتر است، البته این امر نسبت به شهرستان فریدونکنار باید مورد کارشناسی قرار بگیرد اما برخی از حرکات میزبانان موجب میشود که آن مسافر دیگر آن نقطه را برای سفر انتخاب نکند و مسیر سفر بعدیاش مکانی دیگر باشد.
یکی از این موارد افزایش قیمت کالا در تعطیلات نوروز و همراه ورود مسافر به فریدونکنار بود، در حالیکه دبیر ستاد تسهیلات سفر نوروزی شهرستان فریدونکنار از بازدیدهای مختلف از اصناف و مکانهای خدماترسان سخن میگفت اما در عمل شاهد آن بودیم که برخی کالاها با قیمتهای بسیار گران به مشتریان داده میشد.
پرتقال در مهد تولید آن یعنی مازندران با قیمتی 10 هزارتومانی به فروش میرسید، لیمو برای هر کیلوگرم به 12 هزار تومان رسیده بود و در این بین حتی آب معدنی نیز از افزایش موقتی قیمت در امان نبود.
حتی در این بین افراد بومی که در فریدونکنار زندگی میکنند نیز از این ناملایمتی و بیانصافی در مورد ضرر واقع شدند و با قیمتهای بالای موادغذایی و میوهها روبهرو بودند.
اما هرچه به روزهای پایانی فروردین نزدیک و از تعطیلات نوروزی فاصله میگیریم شاهد نزول تدریجی قیمت برخی کالاها هستیم، این امر شاید در بازار برای افراد بومی خوشایند به نظر برسد اما در نکتهای که در اینجا قابل بیان است بیانصافی برخی فروشندگان و مغزاهداران نسبت به ورود مسافر به فریدونکنار است.
به هر حال به نظر میرسد نظارت مسئولان، آن حلقه گمشده و یا ضعیفی است که در فریدونکنار نتوانست خود را نمایان کند و شهر را در نزیدک به 15 روز گران جلوه داد، گرانی که در ابتدا دامان افراد بومی و سپس مسافران را گرفت.