حسین طیبی: آرزویم بازی در بارسلوناست/ از فوتسال متنفر بودم!

به گزارش بصیر به نقل از ایسنا،بازیکن ریز نقش تیم ملی همچنین در بازی های داخل سالن آسیایی کره جنوبی بهترین بازیکن جام شد اما با این همه معتقد است نباید با وحید شمسایی مقایسه شود. آمدن طیبی به فوتسال نیز خود ماجرای عجیبی است. یکی از بزرگترین کشف های حسین شمس ابتدا بازیکن فوتبال بود و از فوتسال هم تنفر داشت ولی عاقبت وارد این رشته شد تا به یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی تبدیل شود.

 

بازیکن نوریل روسیه با حضور در ایسنا از آرزوی بزرگش در فوتسال گفت. طیبی که برای ماندگار شدن در لیگ های اروپایی برنامه دارد، می خواهد روزی هم در بارسلونا بهترین تیم فوتسال جهان بازی کند. طیبی همچنین در مقایسه لیگ روسیه با ایران به نکات جالبی اشاره کرد و گفت که امکانات تیم دوم نوریل هم در تیم ملی ایران دیده نمی شود!

 

گفتگوی ایسنا با طیبی را در ادامه می خوانید:

 

 

* آقای طیبی! ابتدا می خواستم درباره چگونگی ورودت به فوتسال بگویید…

 

– در این باره باید بگویم خدا من را به فوتسال آورد! هیچ علاقه‌ای به این رشته نداشتم و از آن متنفر بودم چون در یکی از تیم‌های استانی مشهد بازی می‌کردم و عاشق فوتبال بودم. یک روز برای بازی با تیم فوتسال جوانان علم و ادب به سالن فوتسال رفتیم. از شانس ما حسین شمس هم که سرمربی بزرگسالان علم و ادب بود به اشتباه دو ساعت زودتر به سالن آمده بود و بازی ما را دید. او بعد از بازی من را صدا زد. ابتدا پرسید من را می‌شناسی که من گفتم نه! سپس پرسید دوست داری فوتسال بازی کنی؟ من جوابی به او دادم که هر وقت یادم می‌افتد کلی می‌خندم. به شمس گفتم “فوتسال چیست؟! من فوتبال دوست دارم. آدم در فوتسال به جایی نمی‌رسد!” به هر حال من فقط 17 سال داشتم و فوتسال هم آن زمان رونق پیدا نکرده بود. شمس به من گفت اگر به فوتسال بیایی قطعا پیشرفت می‌کنی چون پتانسیل داری. سپس با برادرم صحبت کرد و من سه جلسه در تمرین تیم امید علم و ادب شرکت کردم. اما بعد از یک هفته به تمرین تیم بزرگسالان دعوت شدم. از آن موقع بود که به فوتسال کمی علاقه پیدا کردم. در ادامه نیز به تیم ملی جوانان، امید و سپس بزرگسالان هم رسیدم.

 

* اولین بار چه کسی شما را به تیم ملی دعوت کرد؟

 

– اولین بار برای جام جهانی کوچک 2008 در برزیل توسط حسین شمس دعوت شدم. بعد از آمدن علی صانعی هم در تیم ملی بودم. البته قبل از شمس، من را ژوراندیرو به تیم ملی امید دعوت کرده بود. ولی حسین شمس مربی بود که من را به فوتسال معرفی کرد و خودم را مدیون او می‌دانم. خدا را شکر توانستم در چند سال اخیر هم جایگاه خودم را در تیم ملی پیدا کنم. چون فوتسال ایران طوری است که همه بازیکنان به هم نزدیکند و برای ماندن در تیم ملی باید فوق‌العاده تلاش کرد. من هم زمانی که در تیم امید بودم رباط صلیبی پاره کردم و خیلی‌ها می‌گفتند فوتسال برای حسین طیبی تمام شد. روزهای بسیار سختی داشتم اما خدا را شکر دوباره به تیم ملی بازگشتم و ماندگار شدم.

 

* چطور شد که لژیونر شدید و سومین بازیکن ایرانی شاغل در لیگ روسیه بعد از مصطفی نظری و اصغر حسن‌زاده نام گرفتید؟

 

– من از دو سال پیش پیشنهاد از اوکراین داشتم ولی بعد از مشورت با بزرگان تصمیم گرفتم در سال جام جهانی در ایران بمانم. اما بعد از قهرمانی پارسال با گیتی‌پسند دو پیشنهاد خوب از اسپانیا و روسیه دریافت کردم. ابتدا اسپانیا را به روسیه ترجیح می‌دادم و حتی موافقت گیتی‌پسند را هم گرفتم اما شرایطم در روسیه بهتر بود. روس‌ها هم بعد از دیدن بازی‌ام مقابل تیم ملی روسیه همان شب بازی در هتل با من صحبت کردند. خدا را شکر الان هم از شرایطم راضی‌ام.

 

* از جو حاکم بر لیگ روسیه بگویید. آن طور که مطلع شدیم حرفه‌ای‌ترین لیگ دنیاست.

 

– در لیگ حرفه‌ای روسیه بهترین‌های دنیا حضور دارند. “نتو” بهترین بازیکن جام جهانی در کنار “فرناندینیو”، “لیما” و “روبینیو” از بازیکنان تاپ جهان محسوب می‌شوند که عضو تیم‌های خوب روسیه‌اند. “مارکو” مربی که برزیل را قهرمان جام جهانی کرد نیز در روسیه مربی‌گری می‌کند. لیگ بسیار قوی و فشرده‌ای است. اما با این وجود تیم ما یعنی “نوریل نیکل” هیچ بازیکن مطرحی ندارد. اغلب بازیکنان شاخص در پنج تیم اول هستند. نوریل هم تیم جوانی است و هدفش قرار گرفتن بین هشت تیم برتر است تا به پلی‌آف صعود کند. ما لیگ را خوب شروع کرده بودیم اما چند باخت بد آوردیم و الان تیم هفتم جدول هستیم.

 

* لیگ روسیه مثل اینکه قوانین عجیبی هم دارد!

 

– این قوانین برای ما هم عجیب بود. هر بازی در لیگ روسیه به جای 40 – 50 دقیقه است. در دور رفت هم دو تیم با هم دو بار بازی می‌کنند! واقعا سخت است که دو روز پیشت سر هم 50 دقیقه مفید بازی کنیم. اما فدراسیون روسیه این قوانین را مصوب کرده و ما هم باید خودمان را با آن هماهنگ کنیم. روزهای اول واقعا سخت بود چون ما از لیگی رفته بودیم که آسان‌تر است. لیگ ایران ظرف پنج ماه تمام می‌شود اما لیگ روسیه هشت ماهه است. اما الان کم کم عادت کرده‌ایم و خدا را شکر نیم فصل اول تمام شد و در نیم فصل دوم فقط یک بازی با هر تیم داریم.

 

* این طور که از صحبت‌هایتان برداشت کردم، سطح فوتسال هم‌تیمی‌هایتان بسیار پایین‌تر از ایرانی‌هاست.

 

– فکر می‌کنم بازیکن ایرانی از فاکتوری بهره‌مند است که شاید در دنیا فقط برزیلی‌ها آن را داشته باشند و آن همه خلاقیت است. ما در نوریل بازیکن ملی و سطح بالا نداریم. من، مصطفی نظری و اصغر حسن‌زاده هم از جان و دل کمک‌شان می‌کنیم ولی فوتسال، بازی نیست که با دو نفر بتوان کاری کرد. اگر سه بازیکن باکیفیت دیگر هم داشتیم، وضعیت تیم بهتر می‌شد.

 

 

* آمار گلزنی‌تان در نوریل چطور است؟

 

– من در سه بازی اول نوریل نبودم و به دلیل همراهی گیتی‌پسند در جام باشگاه‌های آسیا، دیر به روسیه رفتم. در دو بازی هم با بدشانسی اخراج شدم. با این وجود در 15 بازی که حضور داشتم، 10 گل زدم. اما آمار پاس گل‌هایم بیشتر از گل‌هایم است. فکر می‌کنم اگر در همه 22 بازی بودم، در جمع بازیکنان مدعی آقای گلی قرار می‌گرفتم.

 

* رابطه‌تان با مربی و هم‌تیمی‌ها چطور است؟

 

– در ین اعضای تیم احترام متقابل وجود دارد. رابطه‌ها، صددرصد حرفه‌ای است. واقعا در روسیه شرایطی را می‌بینم که برایم کاملا تازگی دارد. مربی کار خودش را می‌کند و بازیکن هم کار خودش را.

* لژیونرهای قدیمی ایرانی مثل مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان، جواد نکونام و وحید شمسایی بعد از بازگشت به ایران زبان آنجا را یاد گرفته بودند. الان زبان روسی را می‌توانید صحبت کنید؟

 

– زبان روسی جزو زبان‌های سخت دنیاست اما ما هم کمی از آن را یاد گرفته‌ایم و کلمات ابتدایی را می‌دانیم. البته در روسیه یک مترجم افغانی داریم که اتفاقا خیلی هم با نمک است. با این حال ما چون در هتل زندگی می‌کنیم و به دلیل سردی هوا بیرون نمی‌رویم، چندان نیازی به زبان روسی نداریم. هر وقت هم نیاز شود مترجم کمک‌مان می‌کند. ما در طبقه چهارم هتل هستیم که طبقه پنجمش ورزشگاه است و تیم هم همان جا تمرین می‌کند! در کل همه چیز خوب است. فقط تنها مشکلی که داریم سرماست. چند وقت پیش به شهری رفتیم که دمایش 50 درجه زیر صفر بود. طوری که آب را زمین می‌ریختیم همان جا یخ می‌زد. با این حال برای رسیدن به هدف باید سختی‌های زیادی را تحمل کرد. یکی از این سختی‌ها هم سرماست. در کل زندگی خارج از کشور برای من راحت نمی‌گذرد. دوری از خانواده و غربت آدم را کلافه می‌کند. اما همان طور که گفتم برای خودم اهدافی تعیین کرده‌ام و باید سختی‌هایش را هم به جان بخرم. من برای بازی در اروپا زحمت‌های زیادی کشیدم.

 

* قرار است در اروپا بمانید؟

 

– قراردادم با نوریل دو ساله است. می‌خواهم کارم تداوم داشته باشد و فعلا به برگشتن فکر نمی‌کنم. به هر حال برای رسیدن به جایگاه فعلی زحمت زیادی کشیده‌ام و دوست دارم در اروپا بمانم. دوست دارم تجربه‌هایی به دست بیاورم که در هفت، هشت سال گذشته در ایران کسب نکردم. در همین پنج ماه حضورم خیلی چیزها یاد گرفتم. قطعا سال بعد هم در روسیه می‌مانم و باشگاه هم تمایل به ادامه همکاری دارد.

 

* و مقصد بعدی؟!

 

– خیلی علاقه دارم بعد از روسیه یک بار هم لیگ اسپانیا را تجربه کنم. آرزویم بازی در بارسلوناست. رئالی‌ام اما چون رئال فوتسال ندارد دوست دارم در بارسلونا بازی کنم. بارسلونا چندین سال است به عنوان بهترین باشگاه جهان معرفی می‌شود و آرزویم است در این تیم بازی کنم. فکر می‌کنم یک بار هم به وحید شمسایی پیشنهاد داده بودند اما به دلیل خانواده‌اش نرفت.

 

* اسم وحید شمسایی را آوردید، این سوال یادم افتاد. چند بار در مصاحبه‌هایتان دیدم گفته‌اید که دوست ندارید با شمسایی مقایسه شوید! دلیلش چیست؟

 

– چند سال است که بعد از خداحافظی وحید شمسایی می‌گویند حسین طیبی می‌خواهد جای خالی او را پر کند. اگر این را بگویم شاید فکر کنید تواضع به خرج می‌دهم. همچنین نمی‌خواهم بی‌جا وحید شمسایی را بزرگ کنم اما جایگاه او واقعا دست نیافتنی است. فوتسال ایران را با وحید شمسایی می‌شناسند. او آقای گل جهان بوده و هنوز هم بازیکن توانایی است. معتقدم هیچ کس نمی‌تواند جای او را پر کند. البته من هم زحمتم را می‌کشم ولی برای اینکه “حسین طیبی” بسازم. وحید شمسایی بازیکن بزرگی است اما من دوست ندارم با او مقایسه شوم. افتخارات شمسایی به قدری زیاد است که هیچ کس نمی تواند آن را بدست بیاورد. امثال وحید شمسایی و رضا حیدریان 100 سال یک بار تکرار می شوند.

 

*لیگ ایران را هم پیگیری می کنید؟

 

-بله! به صورت کامل نتایج و اتفاقات را دنبال می کنم. امسال دبیری و گیتی پسند خودشان را از بقیه رقبا جدا کرده اند. فکر می کنم شرایط دبیری روی کاغذ بهتر باشد اما جذابیت فوتسال به این است که قهرمان تا آخرین لحظه مشخص نیست. سال قبل که ما با گیتی پسند قهرمان شدیم تا ثانیه آخر قطعی نبود.

 

* امسال هم دوست دارید گیتی پسند قهرمان شود؟

 

– به هر حال من در گیتی پسند بازی کرده ام و سابقه حضور در جام باشگاه های آسیا و قهرمانی ایران را با این تیم دارم. امسال هم دوست دارم گیتی پسند موفق باشد. البته من پیگیر تیم فرش آرای مشهد هم هستم چون تیم شهرم است.

 

 

*روسیه سرمایه گذاری گسترده ای در فوتسال کرد و ثمرش را هم با نائب قهرمانی اروپا دید. دوست دارم سرمایه گذاری که آن ها در فوتسال می کنند را با ایران مقایسه کنید!

 

-چیزهایی در لیگ روسیه می بینم که در عمرم نه دیده و شنیده بودم! سرمایه گذاری آن ها با ایران به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. فقط 30 اسپانسر از لیگ حمایت مالی می کنند. هر تیم نیز اسپانسرهای جداگانه های با این 30 اسپانسر دارد. نظم و برنامه ریزی مسابقات فوق العاده بالاست. ما قرار است اردویی در پرتغال داشته باشیم. از یک ماه قبل تمام اطلاعات و برنامه ریزی های مربوط به این اردو مثل ساعت های تمرین، مکان اردو، شماره پرواز و حتی شماره اتقاق هتل را به ما گفته اند. تمام اتفاقات نیز بر اساس همین برنامه ریزی پیش می رود و ذره ای جابجا نمی شود. امکانات بسیار حرفه ای است و واقعا به فوتسال احترام می گذارند. برای همین است که روسیه جزو سه تیم برتر دنیاست و نائب قهرمان یورو 2014 هم شد. لیگ روسیه را زمانی کسی نمی شناخت. فقط اسپانیا و ایتالیا لیگ های مطرحی داشتند اما الان لیگ روسیه از همه لیگ های دنیا جلو زده است. تمام بازی های لیگ بدون استثنا پخش مستقیم می شود و سایت های مختلفی تنها به صورت تخصصی به فوتسال می پردازند. اما در ایران کمیته فوتسال ما هم جدا نیست و از تحت حمایت فدراسیون فوتبال است. تیم های دوم باشگاهی روسیه امکاناتی دارند که تیم ملی ما هم ندارد!

 

*جمله آخرتان بسیار سنگین بود. اگر این طوری باشد، پس فوتسال ملی ما با معجزه در رده ششم جهان قرار داد.

 

-بله معجزه است ولی معجزه خلاقیت و هوش بازیکن ایرانی. اتفاقاتی در تیم ملی فوتسال می بینم که نا امید می شوم. هیچ اهمیتی به تیم ملی ما داده نمی شود. در جایگاهی نیستم که دنبال دلیلش بگردم. شاید به خاطر اینکه تیم ملی فوتسال همیشه برای ایران مقام آورده، می گویند رهایش کنیم! ما در همین جام ملت هایی که پیش روست، کارمان به شدت سخت خواهد بود. ژاپن و تایلند خودشان را به ما نزدیک کرده اند. با این حال ایران پتانسیلی دارد که در دنیا فقط برزیل از آن برخوردار است. به خاطر همین هم بوده که تا امروز بدون داشتن امکانات جایگاه فوتسال ایران را در دنیا نگه داشته ایم.

 

* فکر می کنید در جام ملت های آسیا که قرار است تا سه ماه دیگر در ویتنام برگزار شود چه وضعیتی داشته باشیم؟

 

– مطمئن باشید اگر همین روند ادامه پیدا کند، نتیجه دو سال پیش و حذف در مرحله نیمه نهایی تکرار خواهد شد. الآن ترس تایلند و ژاپن از ایران ریخته است چون ما را شکست داده اند و اعتماد به نفس بیشتری دارند. فکر می کنم در بازی های ویتنام دیگر بحث انتقام مطرح نیست بلکه فراتر از آن است و ما باید برای اعاده حیثیت بازی کنیم. باید به تیم های آسیایی بگوییم که هنوز ایران حرف اول را در قاره می زند. تنها امیدوارم با یک برنامه خوب و اردوهای مناسب دوباره جام را به ایران بیاوریم. بعد از جام جهانی 2008 توقع از فوتسال ایران بالا رفت. مسئولان ورزش گفتند فوتسالی ها که همیشه قهرمانند؛ برویم در رشته دیگری سرمایه گذاری کنیم. همین تفکر غلط باعث شد در جام ملت های 2012 به تایلند ببیازیم و قهرمانی را از دست دهیم. باید خواهش و التماس کنیم تا از فوتسال حمایت کنند؟ با احترام به همه رشته ها، فکر می کنم فوتسال تنها رشته ای است که می تواند با کمترین سرمایه گذاری در مسابقات جهانی مدال بیاورد. تنها به کمی حمایت نه بیشتر! قرار است تا هشت سال آینده فوتسال هم جزو رشته های المپیکی باشد. مطمئن باشید با کمی حمایت می توانند یک مدال برای ایران کنار بگذارند.

 

انتهای پیام