دولتی که نکوست از 100 روز اول آن پیداست

مشرق به نقل از کیهان، در 100 روزه اول دولت دوازدهم، وعده رونق اقتصادی به سرانجام خاصی نرسیده است.
سایت نواندیش از سایت‌های حامی دولت درباره 100 روز اول دولت دوازدهم نوشت: صد روز اول دور اول روحانی خاص و امیدبخش بود. صد روزی که بازگشایی خانه سینما در داخل را داشت و توافق موقت ژنو را در ژنو سوئیس به ارمغان آورد. سرتاسر صد روز اول دور اول روحانی امید برای رسیدن به روزهای بهتر در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بود. شاید صد روز اول روحانی تبدیل به بهترین آغاز یک رئیس جمهور از اول انقلاب تاکنون باشد. صد روزی که بزرگترین تابو پس از انقلاب در سیاست خارجی را شکست و رؤسای‌جمهور ایران و آمریکا در نیویورک به مدت پانزده دقیقه تلفنی صحبت کردند.
حالا صد روز اول دور دوم روحانی فرا رسیده است به‌واقع چه تفاوتی میان این دو صد روز است آیا بهتر است یا بدتر؟
روحانی دور دوم را با شعارهای تندتری آغاز کرد شعارهایی که از همان رقابت انتخاباتی حتی حامیان روحانی را شگفت‌زده کرد. دز تند شعارها و سخنان پسا پیروزی روحانی چنان بالا و امیدبخش بود که سبب شد او به‌طور مستقیم مورد حمله جریانات تندرو در راه‌پیمایی روز قدس قرار گیرد.
در حوزه سیاسی باز سخن از گشایش سیاسی و رفع حصر بود اما ارائه لیست کابینه خبرهای خوشی را با خود همراه نداشت.
در حوزه سیاست خارجی اگرچه برجام مهم‌ترین دستاورد دولت روحانی برای همیشه خواهد بود لیکن در دور دوم تحول جدی در روابط شکل گرفت.
در حوزه اقتصادی اگرچه اصل برنامه دولت مبتنی بر کنترل تورم در دور اول تحقق یافت لیکن مرحله رسیدن به رونق اقتصادی و عبور کامل از رکود هنوز به سرانجام خاصی نرسیده است و تلخ‌تر اینکه خبرهای امیدبخشی هم در جهت تحول اقتصادی حداقل در کوتاه‌مدت شنیده نمی‌شود.
در حوزه بهداشت، طرح تحول سلامت از دستاوردهای دولت اول روحانی به‌شمار می‌آمد لیکن در دور دوم خبرهای خوشی در مورد آینده این طرح به گوش نمی‌رسد. در نهایت اگرچه از دیدگاه نگارنده وجود دولت روحانی در مقایسه با رقیبانش، در شرایط فعلی کشور به مصلحت و ارجح است لیکن باید اذعان کرد که صد روز اول دور دوم روحانی بسیار متفاوت‌تر و ضعیف‌تر از صد روز اول دور اول او به نظر می‌رسد.
صد روزی که می‌توان آن را مصداق این مثل معروف دانست که؛ سالی که نکوست از بهارش پیداست.دولتی که نکوست از 100 روز اول آن پیداست
در 100 روزه اول دولت دوازدهم، وعده رونق اقتصادی به سرانجام خاصی نرسیده است.
سایت نواندیش از سایت‌های حامی دولت درباره 100 روز اول دولت دوازدهم نوشت: صد روز اول دور اول روحانی خاص و امیدبخش بود. صد روزی که بازگشایی خانه سینما در داخل را داشت و توافق موقت ژنو را در ژنو سوئیس به ارمغان آورد. سرتاسر صد روز اول دور اول روحانی امید برای رسیدن به روزهای بهتر در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بود. شاید صد روز اول روحانی تبدیل به بهترین آغاز یک رئیس جمهور از اول انقلاب تاکنون باشد. صد روزی که بزرگترین تابو پس از انقلاب در سیاست خارجی را شکست و رؤسای‌جمهور ایران و آمریکا در نیویورک به مدت پانزده دقیقه تلفنی صحبت کردند.
حالا صد روز اول دور دوم روحانی فرا رسیده است به‌واقع چه تفاوتی میان این دو صد روز است آیا بهتر است یا بدتر؟
روحانی دور دوم را با شعارهای تندتری آغاز کرد شعارهایی که از همان رقابت انتخاباتی حتی حامیان روحانی را شگفت‌زده کرد. دز تند شعارها و سخنان پسا پیروزی روحانی چنان بالا و امیدبخش بود که سبب شد او به‌طور مستقیم مورد حمله جریانات تندرو در راه‌پیمایی روز قدس قرار گیرد.
در حوزه سیاسی باز سخن از گشایش سیاسی و رفع حصر بود اما ارائه لیست کابینه خبرهای خوشی را با خود همراه نداشت.
در حوزه سیاست خارجی اگرچه برجام مهم‌ترین دستاورد دولت روحانی برای همیشه خواهد بود لیکن در دور دوم تحول جدی در روابط شکل گرفت.
در حوزه اقتصادی اگرچه اصل برنامه دولت مبتنی بر کنترل تورم در دور اول تحقق یافت لیکن مرحله رسیدن به رونق اقتصادی و عبور کامل از رکود هنوز به سرانجام خاصی نرسیده است و تلخ‌تر اینکه خبرهای امیدبخشی هم در جهت تحول اقتصادی حداقل در کوتاه‌مدت شنیده نمی‌شود.
در حوزه بهداشت، طرح تحول سلامت از دستاوردهای دولت اول روحانی به‌شمار می‌آمد لیکن در دور دوم خبرهای خوشی در مورد آینده این طرح به گوش نمی‌رسد. در نهایت اگرچه از دیدگاه نگارنده وجود دولت روحانی در مقایسه با رقیبانش، در شرایط فعلی کشور به مصلحت و ارجح است لیکن باید اذعان کرد که صد روز اول دور دوم روحانی بسیار متفاوت‌تر و ضعیف‌تر از صد روز اول دور اول او به نظر می‌رسد.
صد روزی که می‌توان آن را مصداق این مثل معروف دانست که؛ سالی که نکوست از بهارش پیداست.