فراموشی کرونا با اجرای بازی‌های بومی مازندرانی

این روزها که به واسطه توصیه‌های متخصصان و باتوجه به شیوع ویروس کرونا خانواده‌ها باید در خانه‌ها بمانند فرصت خوبی است تا بازی‌های بومی محلی را دوباره در بین خانواده‌ها زنده شود. بازی‌های بومی و محلی، عاملی برای نشاط و شادی در خانواده‌ها
شعبانعلی بخشی کارشناس امور فرهنگی و بازی‌های بومی و محلی مازندران در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: بازی‌های بومی و محلی از آداب و سنت‌های هر منطقه است که می‌تواند عاملی برای تفریح و سرگرمی باشد و استان مازندران ازجمله مناطقی است که به دلیل فرهنگ غنی سنتی از بازی‌های زیاد بومی و محلی برخوردار است.

وی خاطرنشان کرد: در سال‌های اخیر به دلیل رشد چشمگیر شبکه‌های اجتماعی و آپارتمان‌نشینی سهم بازی‌های بومی و محلی در بین خانواده‌ها کاهش پیدا کرده است.

کارشناس امور فرهنگی و بازی‌های بومی و محلی مازندران تصریح کرد: باتوجه به شیوع بیماری کرونا و قرنطینه شدن مردم، خانواده‌ها می‌توانند برای اینکه اوقات فراغت آن‌ها تامین شود و نشاط و شادی را در بین هم به وجود آورند بازی‌های بومی و محلی را در خانه‌های خود اجرا کنند.

بخشی با اشاره به مزیت‌های بازی های بومی و محلی یادآور شد: نداشتن هزینه، دورهم بودن و نشاط‌آفرینی از جمله مزیت‌های بازی‌های بومی و محلی است.

بازی چشم بسته (چِش دَوِسه کا)
وی به نام و روش چند بازی بومی و محلی که قابلیت اجرا در منازل دارد اشاره کرد و گفت: بازی چشم بسته (چِش دَوِسه‌ کا) یکی از بازی‌های بومی محلی و مهیج مازندران است.

کارشناس امور فرهنگی و بازی‌های بومی و محلی مازندران افزود: در این نوع بازی چشم یکی از اعضای خانواده را بسته و یک شی را داخل اتاق روبروی شخص قرار داده و از او خواسته با دو دور، دور خود چرخیدن مسیر را پیدا کند و آن شی را به جای اول خود بیاورد.

بخشی ادامه داد: هرگاه این کار انجام شد نفر بعدی آن را انجام داده و موقع انجام دادن این بازی یک نفر هم زمان بازی را در اختیار دارد که هر نفری در زمان  کمتری این شی را به جای اول بیاورد، برنده محسوب می‌شود.

بازی قایم‌کردن شی
وی در خصوص (بازی قایم‌کردن شی) اظهار کرد: این بازی به نحوی بوده که یک نفر از اتاق بیرون می‌رود و اعضایی که داخل اتاق هستند شی‌ای را مخفی می‌کنند و شخصی که بیرون از اتاق حضور دارد وارد اتاق می‌شود.

کارشناس امور فرهنگی و بازی‌های بومی و محلی مازندران خاطرنشان کرد: یکی از اعضای خانواده با یک قاشق به روی یک بشقاب می‌زند که آن  شخص وارد شده به اتاق به شی مخفی شده نزدیک‌تر شود، هر چه به شی نزدیک‌تر صدای قاشق بر روی بشقاب محکم‌تر و هر چه از شی مخفی شده فاصله بگیرد صدای قاشق بر روی بشقاب ضعیف‌تر می‌شود.

بخشی تصریح کرد: این بازی به همین نحو ادامه پیدا می‌کند و در صورت پیدا کردن شی توسط شخص وارد شده به اتاق، نفر بعدی از اتاق بیرون خواهد رفت و همین کار را مجددا انجام می‌دهند.

قاشق‌بازی
وی با اشاره به اینکه قاشق‌بازی هم یک نوع بازی بومی محلی مازندران است، افزود: در این نوع بازی، اعضای خانواده دور هم نشسته و همه بازیکنان این بازی یک قاشق به دهن گرفته به نحوی که دسته قاشق داخل دهان و سر قاشق بیرون است.

کارشناس امور فرهنگی و بازی‌های بومی و محلی مازندران ادامه داد: داخل یکی از قاشق‌ها یک دانه لوبیا قرار داده و بدون اینکه به قاشق دستی زده شود باید با حرکت سر و دهان لوبیا را به داخل قاشق نفر بعدی گذاشت و اگر اعضایی از خانواده در حین انجام بازی به هر نحوی نتوانست لوبیا را داخل قاشق نفر بعدی قرار بدهد یا به پایین بیاندازد، جریمه می‌شود که جریمه این بازی به گونه‌ای است که فرد جریمه شده باید یک موسیقی شاد بخواند و همه دست بزنند.

بازی پَر پَر
بخشی با بیان اینکه در بازی (پر پر)  یک نفر به عنوان سرگروه انتخاب می‌شود و بازی را آغاز می‌کند، گفت: در این نوع بازی سرگروه نام اشیا یا حیواناتی را برده که پر داشته باشد و همه بازیکنان این بازی باید انگشتشان را به عنوان پر بالا ببرند و پر بگویند و اگر سرگروه نامی را برده که پر نداشته باشد و کسی هم به اشتباه بگوید (پر)، جریمه می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: جریمه اینگونه بازی به این نحو بوده که باید صدای یک حیوان و یا هر گونه جریمه‌ای که سرگروه انتخاب کرده را انجام دهد بنابراین انجام جریمه‌ها موجب شادی اعضای خانواده می‌شود.

به گزارش بصیرنیوز، حالا که فرصت در خانه ماندن را پیدا کردیم دیگر نباید به همین راحتی آن را از دست دهیم و با مشغول شدن در شبکه‌های اجتماعی بین خود و خانواده فاصله بیاندازیم بلکه تلاش کنیم با بازی‌های بومی و محلی هم نشاط را وارد منازل خود کرده و هم این آداب را به فرزندان و نسل های جدید معرفی کنیم.