باز هم سرهنگ ها جور حقوق دان ها را کشیدند!
به گزارش بصیر به نقل از بلاغ، سرمای امسال در استان مازندران اگرچه کم سابقه بود اما نمی توان از کنار این نکته گذشت که با امکانات فعلی هواشناسی ، نتوان وضعیت آسمان چند وقت آتی را پیش بینی کرد. در اوایل هفته قبل بارش برف سنگینی در مازندران شروع شد که هرلحظه بر شدت آن می افزود این بارش در روزهای بعد کوهی از برف را در میادین و خیابانهای استان شکل داد که مردم این سامان ، شاید کمتر آن را دیده بودند.
شدت و استمرار بارش از یک سو و عدم تدبیردرست برخی از مسئولان موجب شده بود تا کوه های برفی در بیشتر نقاط استان مقتدرانه! خودنمائی کنند.
کمتر کوچه و خیابانی را شاید بتوان نام برد که از نشانه های برفی در آن خبری نبوده است. دیدن این صحنه ها برای مردم مازندران در هفته قبل تقریبا به موضوعی عادی تبدیل شده بود که متاسفانه تا امروز هم در برخی از نقاط قابل رویت هستند! بالاخره شرایط غیر عادی در همه جا قابل اتفاق است و کسی هم نمی تواند آن را به صفر برساند.
حادثه های طبیعی راه خود را طی می کنند و کسی هم تاکنون قادر به حذف آن نبوده است. حال که حوادث به هرطریقی که شده در نقاط مختلف رخ می نمایانند می بایست تدابیری برای این موضوع اندیشید و آن را به مرحله اجرا درآورد.
تدابیری که امید را به جامعه تزریق کرده و باعث شادابی و طراوت جامعه شود.انتظار اتخاذ تدابیرتوام با امید آفرینی از سوی متولیان اجرائی زمانی مضاعف می شود که بدانیم شعار تدبیر و امید بر سر در دستگاههای اجرائی قرار گرفته است.
با چنین شعاری قطعا باید به این نکته رسید که نگاه به همه امور نگاه مدبرانه و امید افزا وجود دارد حال وقتی چنین است قطعا نباید شاهد غافلگیری در برخورد با وقایع و حوادث باشیم.
متاسفانه آنچه که در غرب مازندران به وقوع پیوست اگرچه یک حادثه تلخ طبیعی و غیرقابل جلوگیری بود اما آیا نمی شد با تدبیری درست و دقیق میزان و اندازه تلخی را کاهش داد؟! نماینده گان مردم غرب مازندران در مجلس شورای اسلامی که از ابتدای ماجرا با حضور در منطقه پیگیر اوضاع بودند در جلسات مختلف و نیز در مصاحبه های گوناگون به این نکته اشاره چند باره داشتند که “مسئولان خوب عمل نکردند” اگرچه نمی توان به تلاش های انجام شده در ارتباط با حل مشکلات مردم آسیب دیده از مسئولان بخشی، شهرستانی ، استانی و نیز کشوری اشاره نکرد که البته در جای خود قابل تقدیر است و باید هم از آنان تقدیر کرد اما آیا واقعا امکان این موضوع وجود نداشت که با اتخاذ تدبیری درست و دقیق بهتر از این عمل می شد تا مصبیت وارده بر مردم قانع و صبور منطقه کم حجم تر بشود؟! درست است که بلایای طبیعی غیرقابل پیش بینی هستند اما آیا نمی شد با تدبیری درست و دقیق ، لااقل از قبل خود را برای چنین حادثه ای مهیا و آماده نمود؟!
از سوی دیگر گویا برخی از مسئولان در برابر بحران برفی! دچار نوعی سردرگمی شده بودند بطوری که تصور می کردند با امکانات استانی و حتی برخی افراد هم خیال داشتند با امکانات محدود شهرستانی به مقابله با آن برخیزند! و حال آنکه امکانات شهرستانی و استانی به جهت برف گیر نبودن این مناطق ، فاقد پاسخگوئی به آن است .
در اینجا باید به امکانات فراستانی و ملی توجه داشت. امکاناتی که با آن بتوان سریع تر و بهتر بر بحران غلبه کرد. به نظر می رسد در چنین شرایطی نقش مدیران ارشد شهرستانی و استانی در اعلام نیاز و پیگیری مصرانه دریافت امکانات از دیگران بسیار ویژه و پررنگ باشد. نباید مدیری در ذهن خود این گونه تصور کند که او در صورت فائق آمدن بر مشکلات با ابزار محدود در اختیار ، یک مدیر موفق نام خواهد گرفت!
نباید کسی تصور کند که اگر مدیری از دیگران برای حل مشکلاتی که حل آن در توان او نیست کمک خواست آنگاه او ضعیف نام خواهد گرفت. سخن نگارنده این نیست که در بحران برفی غرب استان چنین مواردی وجود داشت _ که البته در جای خود قابل بررسی و اعلام نظر ازسوی مراجع ذی صلاح است تا راه بر هرگونه شبهه در این زمینه بسته شود _اما سخن این است که چرا بعد از گذشت چند روز از ماجرای تاسف بار بحران برفی ، امدادهای فرا استانی از راه رسیدند؟! به عنوان مثال ماشین های برف روب شهرداری تهران سه چهار روز بعد از شروع بحران از تهران به طرف مازندران به راه افتادند.
واقعا امکان این نکته وجود نداشت که با بررسی دقیق ، پیش بینی استمرار بارش برف و ایجاد بحران در شهرها و روستاهای غرب استان در همان روزهای اول ماجرا می شد و در پی آن با اعلام موضوع به بالادست و درخواست مصرانه امکانات و ماشین آلات مورد نیاز از شدت حادثه جلوگیری کرد؟!
بازهم عرض می شود تلاش ها و تکاپوی دستگاه های مختلف اجرائی قابل تقدیرند و کسی هم آن را انکار نمی کند اما آیا نباید درباره این موضوع مهم آسیب شناسی جدی به عمل آورد و از زوایای گوناگون آن را به دقت مورد بررسی قرار داد؟
به نظر می رسد مدیر ارشد استان به عنوان نماینده عالی دولت در استان می تواند با همکاری نهادها و جمع های ذی صلاح بررسی دقیق ماجرای فوق را در دستور کار خود قرار داده ت با واکاوی موضوع از تکرار آن جلوگیری به عمل آورد.
بالاخره حوادث و اتفاقات طبیعی چه کسی خوشش بیاید و چه کسی هم بدش بیاید خواهند آمد و مصیبت ها به بار خواهند آورد.
بنابراین حوادث تلخ طبیعی همیشه هستند و خواهند بود اما آنچه که می تواند از حدت و شدت این مصیبت ها بکاهد قطعا تصمیمات درست و دقیق خواهد بود که البته در غیر این صورت باید به خساراتی فراتر از خسارت حادثه اخیر که ظاهرا ۸۰۰میلیارد تومانی اعلام گردید توجه داشت. خسارتی که بازسازی آن بسیار مشقت بار خواهد بود.
به جای آنکه تمامی تدابیر برای بعد از حوادث و در جهت احیا باشد _که در سر جای خودش نیکوست_ باید به ایمن سازی قبل از بروز حادثه اندیشید.
و اما جان سخن این مکتوب، در حادثه اخیر حضور موثر و مفید نیروهای نظامی اعم از ارتش و سپاه و نیز ناجا کاملا قابل لمس بوده است که در کنار این موضوع باید به حضور بسیار درخشان بسیج در جهت تقلیل آلام مردم مصیبت دید و غم دیده اشار نمود که همگان به آن اذعان دارند.
اگرچه حضور نیروهای مسلح و در کنار آنان بسیج قهرمان تنها به حادثه فوق اختصاص نداشته و در تمامی حوادث بدن استثنا می توان حضور موثر اینان را در خدمت رسانی به مردم شریف ایران اسلامی مشاهده نمود اما حضور کنونی آنان از این منظر می تواند قابل تامل باشد که برخی افراد با برجسته کردن جمله “من سرهنگ نیستم من یک حقوق دان هستم” رئیس جمهور در مناظره انتخاباتی ، سعی داشتند کنایه هائی را هراز چندگاهی نثار نیروهای مسلح کنند اما حالا همان به اصطلاح حقوق دانها باید به این نکته توجه کنند که همت و غیرت این سرهنگ ها که اتفاقا حقوق دان هم هستند برف های بحران زا را آب نموده است.
به نظر می رسد به جای تقسیم بندی قشری باید دربرابر دشمنان قاطع و نستوه ایستاد و به آنان اجازه گستاخی را نداد.
گستاخی که متاسفانه امروز کسانی چون کری و شرمن بر آن اصرار ورزیده و چون پاسخ رسمی و محکم درخورد دریافت نمی کنند پس گستخ تر هم شده اند! قطعا دفاع از کیان کشور حقوق دان و سرهنگ ندارد وظیفه همگانی است.
شکرالله رضازاده شرمه
