چرا غربی‌ها با آزادسازی حلب ایرانی‌ها را تروریست خواندند؟!
بصیر، حلب بعد از مدت‌ها آزاد شد و خونِ آن‌هایی که در راهِ مبارزه با تروریست‌ها جاری شد، به ثمر نشست. کشورهایی که تروریست‌ها را به خوب و بد تقسیم نکرده و واقعاً به دنبال جهانِ عاری از خشونت بودند از شکست تروریست‌ها مسرور شدند لکن کشورهایی که واژه‌ی مبارزه با تروریسم را سرپوشی بر اقداماتِ تروریستی‌شان گذاشته‌اند، نتوانستند خشمِ خود را از آزادسازی حلب پنهان نمایند.
ابتدا در کمال وقاحت برخی از کانال‌های تلگرامی منتسب به گروه‌های سیاسی خاص، مدافعان حرم را مدافعان بشار اسد نامیدند و در ادامه نیز با انتشار تصاویری از حلب، نیروهای جبهه مقاومت را در جرگه‌ی تروریست‌ها قرار دادند و به خاطر آنکه آزادسازی حلب را ناچیز جلوه دهند، آن را در روی نقشه سوریه نشان دادند و گفتند هنوز بیشتر خاکِ سوریه در دست مخالفان بشار اسد است و حلب منطقه‌ی کوچکی می‌باشد.
غربی‌ها و مقامات ترکیه نیز آرام نبودند و با هجمه‌رسانی وصف‌ناپذیر، همگی علیه ایران و روسیه بسیج شده بودند و در ساعاتی که تروریست‌ها به مرور زمان از حلب بیرون رانده می‌شدند برای ایجاد آتش‌بس و در امان نگه داشتن تروریست‌ها مذاکره می‌کردند.
دستِ آخر هم بعد از آزادی حلب، اشک تمساح ریختند و طی اتهامات واهی، نیروهای جبهه مقاومت را جنایتکار معرفی کردند تا بلکه اینگونه بتوانند از شیرینی پیروزی رزمندگان حریم‌آل الله بکاهند.
از اول هم انتظار نداشتیم اردوغان از آزادسازی حلب ابراز خشنودی نماید و مقامات فرانسوی، انگلیسی و آمریکایی، پیروزی نیروهای جبهه مقاومت را به ایران و روسیه تبریک بگویند، آن‌ها میلیاردها هزینه کردند و آبروی نداشته‌شان را به حراج گذاشتند تا منطقه‌ی استراتژیکی چون حلب در دستِ تروریست‌ها باقی بماند و توسط نیروهای مردمی و رزمندگان تسخیر نشود.
در بحبوحه‌ی جنگ و خونریزی مقامات غرب سکوت کرده بودند و آن هنگامی که تصاویر جنایت‌های تروریست‌ها در حلب منتشر می‌گردید، اَحدی خواستار تشکیل جلسه شورای امنیت نمی‌شد، آمریکایی‌ها مقابل دوربین‌ها نمی‌گفتند مسئول چنین اتفاقاتی ما هستیم و به خاطر دست‌یابی به منافع سیاسی، گروهک‌هایی چون داعش را ایجاد کردیم تا آتش نفاق را در منطقه شعله‌ور کنیم اما حالا که نیروهای جبهه مقاومت دارند تروریست‌ها را به سزایِ اعمال‌شان می‌رسانند این سیاست‌مدارها از حقوق‌بشر دم می‌زنند.
اگر واقعاً حلب منطقه‌ی مهمی نیست چرا حامیان تروریسم اینگونه دست‌پاچه شده‌اند و برایِ خالی کردن خشم خود، عده‌ای را اجیر می‌کنند تا در برابر سفارت ایران تجمع نمایند و آنچه را که زیبنده‌ی خود و حکومت‌شان است، به جمهوری اسلامی ایران نسبت دهند؟
چنانچه کشورهای غرب و برخی از سردمداران خودفروخته‌ی اسلامی به دنبال سرکوب تروریست‌ها هستند و می‌خواهند مانع اقدامات گروهک‌هایی چون داعش و النصره شوند، چرا با شکست آن‌ها زانوی غم در بغل می‌گیرند و در آن سوی میدان برای تطهیر چهره‌ی خود شعار می‌دهند و عملیات نمایشی برگزار می‌کنند؟
کسانی که فریبِ تبلیغات غربی‌ها را خورده‌اند تنها به اعترافاتِ پیشین مقامات آمریکایی مبنی بر ایجاد داعش توجه نمایند، آن زمان خواهند فهمید که کدام کشور جنگ را آغاز کرد و به دنبال آن کدام کشورها از تروریست‌ها حمایت کردند؛ اگر جنگ بد است و تا این حد غربی‌ها از آن ابراز بیزاری می‌کنند، خود به جنگ پایان دهند و تروریست‌هایی را که ایجاد و امکانات در اختیارشان قرار داده‌اند را در عمل نابود کنند.
حالا که بعد از مدت‌ها ایستادگی و مقاومت، نوبت پیروزی‌های پی‌درپی نیروهای جبهه مقاومت فرا رسیده است، چه لزومی دارد بر سرِ منافع‌مان مذاکره کنیم و اجازه دهیم تروریست‌های ضدشیعه که نام اسلام را نیز لکه‌دار کرده‌اند، جولان دهند و حیاتِ پوچ‌شان ادامه یابد.
دانا
