ژنو ۲ نمایش مضحک استکبار با بازی رئیس سازمان ملل
به گزارش بصیر به نقل از بلاغ، موضوع بحران سوریه ونیز آغاز کنفرانس ژنو ۲ که با بازیگردانی آمریکا و متحدانش و با حضور مخالفان سوریه وبرخی دولت ها در سوییس آغاز گردید ، در کنار اقدام دور از شأن بان کی مون در پس گرفتن دعوت نامه رسمی ایران برای حضور در نشست ژنو ۲،همگی نشان دهندۀ تنزل سازمان ملل و ادامۀ سیر قهقرائی این سازمان به اصطلاح مدافع حقوق ملت ها و مضحک بودن ادعاهای غرب و آمریکا برای حل بحران سوریه می باشد.لذا ضرورت واکاوی علل ممانعت آمریکا و غرب برای عدم حضور ایران در این نشست بیش از پیش احساس می گردد که به اهم آن اشاره می گردد:
نشست ژنو ۲ کلافی سردرگم
باید اذعان نمود با عدم حضور ایران در نشست ژنو ۲ عملاً بر ابهامات میان گروه های درگیر افزوده خواهد شد و با رویکرد مداخله آمیز آمریکا و کشورهای غربی و نیز رژیم سعودی باید منتظر نشست های متعدد ژنو۳ژنو۴… در طول سال های متمادی برای حل بحران سوریه بود،زیرا کلاف سردرگم این نشست با دیپلماسی معقول و منطقی راهبرد سوری امکان پذیر خواهد بود لیکن در عمل اتفاق دیگری در حال وقوع است و آن حضورکشورهای بیگانه و حامیان تروریسم به عنوان دشمنان ملت سوریه برای ایجاد صلح و آرامش و رفع بحران سوریه است که این مهم به نوبۀ خود نمایش مضحک استکبار با ابزار شخص رئیس سازمان ملل در نشست ژنو ۲ می باشد،لذا به هیچ عنوان نمی توان نشست ژنو۲ و نشست های آتی رامثمر ثمر دانست مگر اینکه راه حل سوری سوری و ممانعت از حضور عاملان کشتار مردم سوریه در نشست های آتی به صورت ملموس عملی گردد تا شاهد پایان درگیری ها و استقرار صلح و ارامش در سوریه باشیم و الّا با رویکرد موجود در کنفرانس ژنو ۲نمی توان هیچ گونه احتمالی مبنی بر رفع بحران در سوریه را انتظار کشید.
بان کی مون مجری سیاست های آمریکا
بدیهی است عدم حضور ایران در نشست ژنو۲ به عنوان عاملی مهم برای تقویت موضع مخالفان و نزدیکی بیش از پیش آنها به سیاست های آمریکا مورد ارزیابی می باشد، که حصول این امر می تواند برای حامیان اسرائیل و دشمنان مقاومت در منطقه به عنوان فرصتی مهم برای تداوم توطئه های تفرقه افکنانه میان امت اسلامی و سیطرۀ بر مسلمانان مد نظر قرار گیرد.
هم چنین نقش انفعالی سازمان ملل در سوریه و فشار جان کری بر بان کی مون خود نشان دهند ۀ حقایق موجود در اضمحلال سازمان ملل در عرصه های بین المللی است،به راستی از سازمانی که در عمل مجری سیاست های آمریکا و دولت های استکباری است آیا می توان ایفای نقش این سازمان را در رفع بحران های جهانی انتظار داشت؟در پاسخ باید گفت بان کی مون به عنوان فردی ضعیف و سست اراده که ریاست سازمان ملل به عنوان نهاد مضمحل شده را عهده دار می باشد برای تداوم کمک های مالی آمریکا و برخی دولت های غربی به مجموعۀ سازمان ملل، ناچار به عنوان واسط ۀ سیاست های استکباری برعلیه ملت ها تبدیل شده است که این امر ضرورت بازنگری در منشور و ساختار این سازمان ولزوم نقش آفرینی دولت های مستقل در آیند ۀ روند سازمان ملل را دو چندان می کند.
کنفرانسی برای ادامۀ جنگ
پس گرفتن دعوت از ایران در نشست ژنو ۲ خود پیامی آشکار مبنی بر طرح آمریکا و دولت های غربی و رژیم سعودی برای ادامۀ جنگ و بحران در سوریه است، زیرا قدرت گرفتن بیش از پیش گروه های ریشه گرفته از القاعده، موجبات نگرانی برای آمریکا و البته فرزند نامشروع صهیونیسم بین الملل در منطقه را پدید آورده است و از همین رو تصمیم بر آن شده است که درگیری ها در سوریه،توسط آمریکا مدیریت و کنترل شود، لذا عدم پایان جنگ در سوریه به عنوان راهبرد مهم دشمنان ملت سوریه مد نظر می باشد و برای این مهم باید حضور کشورهای مستقل و حامی برقراری صلح و آرامش در سوریه مانند ایران محدود گرددتا فرسایشی شدن نبرد در سوریه اهداف دولت های غربی مبنی بر عدم ورود تروریست های القاعده در کشورهای حامی تروریسم را عملی سازد و به نوعی استمرار جنگ، نابودی القاعده را به همراه داشته باشد ،زیرا کشورهای حامی القاعده خود به عنوان مقصد بعدی تکفیری ها مطرح گردیده است .
در خاتمه باید گفت :حضور یا عدم حضور ایران در کنفرانس ژنو ۲ خللی بر جایگاه کلیدی و ارزشمند نظام اسلامی در حل معادلات منطقه ای و بین المللی نخواهد داشت ،زیرا پیروزی های میدانی ارتش سوریه و بشار اسد ، دولت های غربی را در انفعال کامل قرار داده است و دولت بشار اسد در این کنفرانس از موضع بالا برخوردار می باشد.
در واقع اراده ای از سوی کشورهای غربی و حامیان تروریسم برای حل بحران سوریه وجود ندارد و تمامی اقدامات حامیان تروریسم برای براندازی خط مقاومت در منطقه با شکست مواجه شده است،از این رو گرچه ایران به عنوان کشوری مهم و موثر در نشست ژنو ۲ حضور ندارد لیکن پیروزی های ملت مقاوم سوریه توطئه های استکبار برای تغییر هژمونی خاورمیانه در حمایت از صهیونیسم را با شکست مواجه نموده است که این امر خود به عنوان عدم تمایل کشورهای غربی و حامیان تروریسم برای حل بحران سوریه و نیز شکست زود هنگام کنفرانس ژنو مطرح می باشد.
