پایکوبی نوادگان هرتسل در مجلس ختم صهیونیسم!

بصیر،

در سرزمین‌های اشغالی بلوای مهمی شکل گرفته است. اهمیتی ندارد فیلم پایکوبی با تصویر علی دوابشه نوزاد 18 ماهه‌ی سوزانده شده‌ی فلسطینی – که صهیونیست‌ها آن را به «افراطیون یهودی» منتسب می‌کنند – توسط خودِ برپاکنندگان جشن منتشر شده است یا – آن طور که دست راستی‌ها ادعا می‌کنند – شین بت (سازمان امنیت داخلی اسرائیل) عمداً این فیلم را منتشر کرده تا بر خانواده‌ی سه متهمِ آتش زدنِ خانه‌ی «دوابشه» و همچنین شرکت‌کنندگان در این جشن نژادپرستانه فشار بیاورد.

مهم این است که اولاً صدور بیانیه از سوی شین-بت در این موارد «بی‌سابقه» است و نشان واضحی از فشار فزاینده‌ی درونی بر رژیم صهیونیستی است، ثانیاً مشخص می‌کند جریانات اجتماعیِ خاصی در ذیل این نظام آپارتاید تربیت‌یافته و شکل‌گرفته‌اند که حتی به افتادنِ دولت اسرائیل به دست راست‌ترین و افراطی‌ترین جریان‌های سیاسیِ موجود (ائتلاف بنیامین نتانیاهو-نفتالی بنت) نیز رضایت نمی‌دهند و به تعبیر تاریخی و شگفت‌آور روبی ریولین (رئیس‌جمهور کنونی رژیم صهیونیستی) واقعاً قصد دارند با رفتارهایشان اسرائیل را از بین ببرند!

بیانیه بی‌سابقه‌ی سازمان امنیت داخلی رژیم صهیونیستی چیزی را «تکذیب» می‌کند که بی‌تردید در تاریخ ثبت خواهد شد. راست‌گرایان افراطی اسراییل با تشکیل کمپین‌های آنلاین بازجویان این سازمان را به شکنجه‌ی وحشیانه‌ی یهودیان افراطیِ مجرم در حادثه سوزاندن خانه‌ی دوابشه متهم کرده‌اند و شین-بت به عنوان سازمانی که این بازجویی‌ها را انجام داده، در مقام توضیح، بدین نکته اشاره می‌کند که این سازمان «هیچ تفاوتی میان این متهمان و فلسطینی‌هایی که دستگیر می‌شوند قائل نشده است!»[1] اشتباهی حیرت‌آور که به خوبی از وضعیت بازداشتگاه‌های غیرانسانی اسرائیل پرده برمی‌دارد. در حقیقت صهیونیست‌ها بدون اینکه بخواهند «خود را افشا کرده‌اند» و حالا دیگر این تنها جریان مقاومت نیست که نیروهای امنیتی و بازجویان اسرائیلی را به وحشیگری متهم می‌کند!

بنیامین نتانیاهو که خود در پرونده کشتار بیش از 700 کودک فلسطینی (در جریان چندین حمله به نوار غزه) جنایتکار جنگی محسوب می‌شود در واکنش به انتشار فیلم پایکوبی و پاره کردنِ تصویر نوزاد فلسطینیِ زنده سوزانده شده، به صراحت اعلام می‌کند که اسرائیل امروز با جریان‌هایی روبروست که «خیال بازگرداندن امپراتوری یهود!»[2] را در سر می‌پرورانند و برای قانون هیچ حرمتی قائل نیستند!

هنوز دیر زمانی از قتل فاجعه‌بارِ پناه‌جوی اریتره‌ای در یک ایستگاه اتوبوس در سرزمین‌های اشغالی نمی‌گذرد. دقیقاً دو ماه پیش بود که پلیس اسرائیل در جریان تیراندازی در یک ایستگاه اتوبوس در بئرشبع، به یک پناه‌جوی 29 ساله‌ی اریتره‌ای مشکوک شد و از دور به سمت او شلیک کرد، اما عده‌ای از صهیونیست‌های غیرنظامیِ حاضر در ایستگاه اتوبوس قبل از رسیدن پلیس، فرد تیرخورده را آن‌قدر کتک زدند که تا رسیدن به بیمارستان از دنیا رفت!! و به دنبال این حادثه و پس‌ازاینکه معلوم شد آن فرد هیچ نقشی در تیراندازی نداشته(!)، نتانیاهو جلوی دوربین‌ها آمد و تصریح کرد که «جمعیتی که در صحنۀ این حوادث هستند باید سریع از محل حادثه دور بشوند تا نیروهای امدادی و پلیس بتوانند وظیفۀ خود را درست انجام بدهند. در کشور ما قانون حاکم است و هیچ‌کس حق ندارد خودش قانون را اجرا کند…!»[3]

البته امواج انتفاضه‌ی جدید از پروپاگاندای صهیونیست‌ها و تلاش آن‌ها برای «مبرا دانستن دولت از این حوادث» اثری نپذیرفته و اسرائیل همان‌طور که پیش بینی شده بود «روزبه‌روز ناامن‌تر می‌شود»[4] اما رشد بیمارگونه‌ی افراط‌گرایی، عرب ستیزی و نژادپرستی – که مظاهر آن گاهی روی آلمان نازی را سپید می‌کند – علامت بسیار مهمی به تحلیلگران می‌دهد: نظام آموزشی-تربیتی صهیونیست‌ها «از درون» در حال فروپاشی است.

شاید کسی از یاد نبرده باشد که اسحاق رابین (نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی) را هم فلسطینی‌ها ترور نکردند بلکه جوانی 25 ساله این کار را کرد که به‌سادگی «یک یهودی افراط‌گرا» نامیده شد و انگیزه خود را «خیانتِ نخست‌وزیر به آرمان یهودیان و به قدر کافی ضد فلسطینی نبودنِ او» اعلام کرد! آن روزها شاید این مسئله که «صهیونیسم مشغول تبدیل شدن به ضد خود است» چندان قابل طرح نبود و کسی به این فکر نمی‌کرد که این «افراط‌گرای یهودی» احتمالاً از مریخ نیامده است(!) و یکجا در همین دنیا تربیت شده است؛ ولی امروز شواهد نشان می‌دهد نظام تبلیغاتیِ گوبلزیِ[5] صهیونیست‌ها که جوانان اسرائیل را به نفرتِ روزافزون از اعراب و مسلمانان معتاد می‌کند کار خود را به جایی رسانده که تصویر یک نوزادِ سوزانده شده بتواند به ابزاری برای رقص و پایکوبی نوجوانان صهیونیست تبدیل شود!

واقعیت این است که دولت نژادپرست صهیونیستی نمی‌تواند با وصل کردن این حوادث حیرت‌آور به «تندروها» تأثیر تخریب‌های شبانه‌روزیِ ذهن و ضمیر جوانان توسط رسانه‌های دولتی را مخفی کند. اگر گوبلز در آلمان نازی موفق شد با تبلیغات شبانه‌روزی کاری کند که یهودیان در آلمان و اروپا چنان موجوداتی به نظر برسند که «کشتن صدها هزار نفر از آن‌ها هیچ حس ناخوشایندی در کسی ایجاد نکند!» بلکه حتی بخشی از افکار عمومی از کشتار یهودیان استقبال هم بکند(!)، این مدل دقیقاً همان مدلی است که امروز در سرزمین‌های اشغالی و این بار علیه فلسطینیان و توسط دستگاه تبلیغاتیِ گوبلزیِ صهیونیست‌ها پیاده شده است و نتیجه آن چیزی نیست جز اینکه «مردم عادی اسرائیل» قادر شده‌اند به صرفِ مشکوک شدن به یک پناه‌جوی تیرخورده و مجروح، پیش از سر رسیدن پلیس او را به قدری کتک بزنند که بمیرد!! این وضعیت – دنیا خوشش بیاید یا نیاید – نوید این را می‌دهد که اسرائیلی‌ها دیر یا زود در آتشی خواهند سوخت که اتفاقاً فلسطینی‌ها برپا نکرده‌اند!

درست است که سه هفته پیش راینهولد میترلینر وزیر علوم اتریش (کشوری که تئودور هرتسل بنیان‌گذار صهیونیسم در آنجا متولد شد) در اعتراض به شهرک‌سازی‌های متجاوزانه اسرائیل از دیدار با وزیر علوم رژیم صهیونیستی در شهر اشغالی قدس خودداری کرد و خواستار دیدار در «مکانی دیگر» شد؛ و درست است که به فاصله اندکی بلژیکی‌ها نیز همین برخورد را با اسرائیل کردند، و درست است که اتحادیه اروپا اعلام کرده حاضر نیست محصولات تولیدشده در شهرک‌های جدید را «تولید اسرائیل» در نظر بگیرد؛ اما نباید این حوادث را «مهم‌ترین» نتیجه‌ی انزوای روزافزون دولت جعلی صهیونیستی در جهان فرض کرد. این‌ها گرچه واقعیت‌اند ولی مهم‌ترین نتیجه‌ی انزوای روزافزونِ اسرائیل را «تصویری» رقم خواهد زد که در عصر ارتباطات دیگر نمی‌توان آن را مخفی کرد و به‌طور روزمره مخابره می‌شود: مردمی به‌ظاهر غیرنظامی که می‌توانند افراد مشکوک را بدون محاکمه زیر مشت و لگد هلاک کنند!، خانه‌ها و مادران و نوزادانی که زنده‌زنده سوزانده می‌شوند!، و رقص و پایکوبی ای که با پاره کردنِ تصویر یک نوزادِ سوزانده شده همراه می‌شود!! این تصویر است که صهیونیسم را روزبه‌روز منزوی‌تر و اسرائیل را روزبه‌روز ناامن‌تر می‌کند.

واقعاً مهم نیست که شین-بت در بیانیه‌ی مطبوعاتی‌اش برای افکار عمومی دنیا چه می‌نویسد. مهم این است که امروز بخشی از صهیونیست‌ها به سازمان امینت داخلی خودشان اتهام «شکنجه‌ی وحشیانه» زده‌اند، و سازمانِ مربوطه نیز در واکنش به این اتهام می‌گوید «تفاوتی میان یهودی‌های افراطی و فلسطینی‌ها» قائل نشده است! و این دقیقاً همان تصویر وحشتناکِ صهیونیسمِ بی‌اخلاق و آینه‌ی تمام‌نمای رژیم عمیقاً فاسدی است که معاون نخست‌وزیرش در برابر چشم جهانیان به دلیل «شکایات متعدد تعرض و آزار جنسی» مجبور به کناره‌گیری می‌شود![6]

هیچ‌کس بهتر از کارشناسان امنیتیِ ارشد رژیم صهیونیستی نمی‌داند بر سر رژیم‌هایی که اعتبار داخلی و وجهه‌ی بین‌المللی را «همزمان» از دست می‌دهند چه خواهد آمد.

فرهنگ نیوز