از ضرب آهنگ بانوان در نوسفر تا اهدای شیردال تقلبی
بصیر، مهدی آباد/ بخشی از عملکرد دولت در ۱۰۰ روز ابتدایی همچون معرفی وزرا بعد از مراسم تحلیف، کم کردن التهاب سیاسی با توجه به آرامش روحانی در رفتارشان، ارائه لایحه بودجه در زمان مشخص، نقد پذیری آقای روحانی، صحه صدر ایشان در معرفی وزرای پیشنهادی مخصوصا وزیر ورزش و جوانان و ارتباط خوبی کا با قوای کشور داشت جای تحسین و ستایش دارد اما بخشی از عملکرد دولت در این ۱۰۰ روز با نقد فراوان و چرایی زیادی همراه بوده است.
کلیپی از آقای حسین ده پاشی کارگردان فیلم تبلیغاتی آقای روحانی در فضای مجازی تحت عنوان نوسفرمنتشر شد که در این کلیپ از هنرمندان مطرحی چون آقای امیر حسین مدرس استفاده و سخنان آقای روحانی در مراسم تحلیف را به صورت هم خوانی کار کرده است. کار از لحاظ هنری زیباست و شکی در آن نیست اما چند نکته در این کلیپ جای تامل دارد، نکته اول اینکه این کلیپ کپی برداری صرف از کلیپ اوباما بوده است. این کلیپ گذشته از کپی برداری صرف، چند نکته منفی نیز دارد. خواندن یک خانم به عنوان هم صدا و به دست گرفتن ساز به همراه ضرب آهنگ زدن ازنکات منفی این کار بوده است.نکته جالب اینجاست که این اثر را خودجوش معرفی کرده اند، در حالیکه این کارگردان در مناطق آزاد تجاری پست گرفته است.
جمله ای که وزیر ارشاد در مورد ممیزی مطرح کرد قابل بحث است، وزیر ارشاد گفت که باید ممیزی از کتاب برداشته شود اما بلافاصله این اظهارات را رد کرد و گفت باید ممیزی بعد از چاپ کتاب باشد، این مورد امکان پذیر نیست چرا که زمانی یک کتاب با تیراژ بالا چاپ می شود هزینه ی بالایی دارد و اگر نتواند آنرا انتشار کند چه کار باید انجام دهد.
وی کسانیکه ممنوع القلم شده بودن را به سریع القلم تبدیل کرد و این جای سوال دارد که آیا آنهایی که ممنوع شدند مشکلی داشتند یا خیر، قطعا برای ممنوع شدن دولت گذشته دلایلی داشت که به این افراد اجازه فعالیت نمی داد.
در بحث فیلم گذشته را به عنوان نماینده ایران به اسکار معرفی کردند. یک فیلم نشان دهنده نوع نگاه یک کشور در همان سال است، یعنی همه قبول می کنند که آن فیلم به عنوان نماینده آن کشور در اسکار شرکت نماید. گذشته بنا بر چه دلایلی به عنوان نماینده ایران در اسکار شرکت دادند در حالیکه هیچ قرابتی بین بازیکنان، نوع فیلم و محتوای آن با فرهنگ ایرانی دیده نمی شود.
وی در اظهار نظری دیگر ممنوعیت فیس بوک را بی مبنا و اساس خواند، عوارض فیس بوک در آن کشورهایی که به مسائل اخلاقی پای بند نیستند نیز زیان بار است و ایشان در حالی به این اظهارات دامن زده است که ایران جزء کشور های اخلاق مدار و اسلامی است و عوارض بدی در ایران داشته است، نکته دیگر اینجاست که در ایران فیس بوک ممنوع است، اگر این طور است چرا تعدادی از افرادی که در دولت هستند در این فضا عضو هستند و فعالیت آنلاین دارند، اگر فیس بوک ممنوع است چرا یک مسئول دولتی در آن فضا به روز می شود و برای رسیدن و دستیابی به صفحات فیس بوک باید از یک فیلتر شکن استفاده شود که فروش آن نیز ممنوع است، بنابراین با فروش فیلترشکن چگونه برخورد خواهد شد.
موضوع بعدی تعطیلی جشنواره افق نو است که در نوع خود جالب می باشد. اگر بحث تنش زدایی منطقه بود چرا جشنواره کار خود را آغاز کرد و چرا از بزرگان مبارزه با استعمار و استکبار برای شرکت در این جشنواره تعطیل شد.
وی به اظهارات عجیبی در مورد تک خوانی خانم ها در کشور اشاره کرد و دو موضوع را مطرح کرد، نداشتن اجماع علماء و اینکه اگر تک خوانی موجب مفسده نشود اشکالی ندارد و حرام نیست، اینکه تعیین مفسده با چه کسی است بحث فراوانی دارد و نداشتن اجماع در بین علما هم به فرد عادی مربوط نمی شود نباید با این اظهارات فضای جامعه را ملتهب کرد، البته این خبر بعد ها تکذیب شد اما هنوز هم بر خروجی برخی از سایت های حامی دولت قرار دارد.
آقای نجفی در بحث فرهنگی مسائلی را مطرح کردند که جای تامل دارد، وی کشیدن قلیان توسط خانم ها در جامعه را امری عادی دانست، در اینجا نیز ۲ بحث مطرح است، یک بحث ملاحظات خانوادگی است و به خود فرد بستگی دارد اما مورد دیگر نجفی به عنوان مسئولی در جمهوری اسلامی ایران مشغول به فعالیت است و در یک برنامه تلویزیونی از این نظر خود دفاع می کند، در حالیکه هم از لحاظ پزشکی و هم از لحاظ فرهنگی این امر ناخوشایند می باشد.
بحث دیگر در حوزه مربوط به کار آقای نجفی درمیراث فرهنگی و گردشگری مربوط به مجسمه شیردال است، وی گفت که حتی اگر این مجسمه تقلبی هم باشد ارزش دارد، نکته اینجاست که آیا تقلبی بودن شیردال و اهدای آن از سوی آمریکا به ایران نوعی تمسخر به کشور ما و مردم ما نیست؟ وی در واقع به جای حل مسئله به پاک کردن صورت مسئله بسنده کرد.
