خودت را نباز دختر؛ خبری نیست!

به گزارش بصیر به نثل از «خبرگزاری دانشجو»؛ یکی از بزرگترین و پررنگ ترین مشکلاتی که این روزها دانشگاه ها را از نظر فرهنگی تهدید می کند، روابط دختر و پسر در دانشگاه است. این روابط که با گذشت زمان و در سال های اخیر بیشتر و عمیق تر شده، برای فعالان فرهنگی دانشگاه ها، زنگ خطر جدی را به صدا درآورده است. این مسائل حاشیه ای، گاه آن قدر پررنگ و با اهمیت می شود که اصل حضور دانشجو در دانشگاه که همانا علم آموزیست را تحت تاثیر قرار می دهد.

این مسئله که خاص محیط های دانشگاهی نیست و از بستر جامعه به محیط مقدس دانشگاه کشیده شده است، نیازمند بررسی دقیق و همه جانبه می باشد، از این رو برنامه ریزان فرهنگی در دانشگاه ها در سال های اخیر به ارائه راه حل های متعددی پرداخته اند که اولین و بزرگترین راه حلی که برای برون رفت از این مشکل به نظر می رسید، جداسازی دخترها و پسرها بود.

 

تفکیک جنسیتی، اولین راه حل

بحث تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها در دولت قبل آغاز، و در تعدادی از دانشگاه های کشور اجرا شد؛ این اتفاق، با این که منتقدان سفت و سختی داشت، نتایج قابل تاملی از قبیل بهتر شدن وضع درسی دانشجویان و پاک شدن فضای کلاس ها از برخی حواشی داشت که انکارناپذیرند.

در دولت جدید نیز این روند در حال پیگیری است تا جایی که معاون فرهنگی- اجتماعی وزارت علوم در خصوص سیاست این معاونت بر تفکیک جنسیتی دانشگاه‌ها این طور اظهارنظر می کند: دانشگاه تک‌جنسیتی در همه دنیا وجود دارد و ایجاد و تحصیل در آن داوطلبانه است. در آموزش عالی ما نیز در این زمینه قانون وجود دارد و در حوزه‌های مختلف طبق قانون عمل می‌کنیم.

 

 

وی می گوید: تفکیک جنسیتی می‌تواند به صورت داوطلبانه در دانشگاه‌ها انجام شود و حتی مورد استقبال هم قرار می‌گیرد.

هاشمی همچنین تاکید می کند: ما گمان می‌کنیم فضاهای دانشگاه‌های ما از اخلاقی‌ترین فضاها در کشور به شمار می‌آیند و حفظ آداب و موازین شرعی در فضاهای آموزشی یک اصل است، بنابراین نگاه‌های بسته و مبتنی بر بدبینی خارج از چارچوب‌های نظارتی مورد تأیید ما نیست؛ زیرا حساسیت غیرضرور ایجاد می‌کند.

 

اما برخی کارشناسان معتقدند که این جداسازی راه حلی جدی تلقی نمی شود؛ چرا که این معضل، از سطح جامعه به دانشگاه ها کشیده شده و تنها مسکنی برای این درد عمیق و ریشه ای است. آنها بر این باورند که برای این که این راه حل کارامد باشد، باید کوچه و خیابان را هم جداسازی کرد که این امر، ممکن و شدنی نیست.

دختر و پسر پس از گذراندن دوران مدرسه، در سن ۱۸ سالگی به دانشگاه راه پیدا می کنند. در دوران دبیرستان و قبل از آن، کمتر پیش آمده که تعامل و برخوردی با جنس مخالف داشته باشند و همین حضور در کنار هم، جذابیت هایی ایجاد می کند.

در این شرایط، چنانچه دختر و پسر از نظر تربیتی مشکل داشته و دارای برخوردهای احساسی و هیجانی باشند، هر برخورد با جنس مخالفی را نشانه عشق می دانند و جذب محبت کلامی و یا نگاهی جنس مخالف می شوند. به همین خاطر، تربیت خانوادگی در موفق بودن دختر یا پسری که تازه به دانشگاه وارد شده، اهمیت بسیاری دارد.

 

 

وقتی که دختر یا پسر جوان در خانواده کلمات محبت آمیز نشنیده یا توجه های ویژه و خاص ندیده باشد، با هر محبت ساده و پیش پا افتاده ای جذب محبت کننده می شود و همین جرقه، شروع یک ارتباط نادرست است.

وقتی که ارتباط دوستی برای فرد تعریف نشده باشد، این جرقه کوچک باعث می شود که ارتباط از حد دوستی ساده و همکلامی معمولی فراتر رفته و موجبات وقوع فاجعه های بزرگ تری را فراهم آورد.

 

چه باید کرد؟

در پژوهش های انجام شده، عوامل تاثیرگذار در ایجاد وضعیت مطلوب در روابط دختر و پسر مواردی چون شناخت واقعیت های جنس مخالف، اجتناب از خیال پردازی، زدودن هیجانات و احساس خصومت و خشونت نسبت به جنس مخالف، کنترل خونسردی و صلابت شخصیت به هنگام برخورد با جنس مخالف، برخورد مبتنی بر احترام با رعایت حدود شرعی، فقدان روابط پنهانی با جنس مخالف و مشورت با والدین، اجتناب از برقراری روابط صمیمانه با جنس مخالف قبل از عقد شرعی، نداشتن رفتار سبک و جلب توجه جنس مخالف در مجامع مختلف است.

با دانستن این عوامل، می توان برنامه ریزی هایی برای این امر انجام داد. گذاشتن کلاس های مشاوره برای دخترها و پسرهای ورودی جدید به دانشگاه برای آموزش برخورد صحیح با جنس مخالف، یکی از این راهکارهاست؛ این که به دختر و پسر جوان آموزش داده شود که به محض دیدن یکدیگر خودشان را نبازند و هیجان زده نشوند و به رویاپردازی نپردازند، اولین و مهمترین آموزشی است که دانشجوی جوان باید ببیند.

همچنین تربیت خانوادگی نقش موثری در این گونه روابط ایفا می کند. وقتی جوان تازه وارد به دانشگاه، در تربیت خانوادگی برایش جا افتاده باشد که روابط پنهانی با جنس مخالف بی معنی و زشت است، تن به این طور روابط نداده و از آن دوری می کند.

با بی توجهی و سرمایه گذاری روی روابط باز دختر و پسر در دانشگاه ها، شاهد نابهنجاری های عمیقی در آینده خواهیم بود که این ناهنجاری ها بعد از اتمام دوره دانشجویی به جامعه و حتی به خانواده ها کشیده می شود و همین امر، نشان دهنده اهمیت موضوع و لزوم برنامه ریزی بر روی این روابط است.