روحانی دقت کن!

به گزارش بصیر به نقل از گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، حجت الاسلام روحانی در جلسه ای با روسای دانشگاه ها، پارک های علم و فناوری و پژوهشگاه های کشور با اشاره به توافق نامه ژنو و در واکنش به منتقدین این توافقنامه گفت: «چرا یک عده بی‌سواد که از بخش‌هایی خاص پول می‌گیرند باید حرف بزنند اما بزرگان،‌ دانشگاهیان و اساتید ما سکوت می‌کنند؟ چرا وقتی یک اتفاق بین‌المللی رخ می‌دهد،‌ اساتید نامه خصوصی به رئیس‌جمهور می‌نویسند؟ چرا فریاد نمی‌زنید؟ چرا وارد میدان نمی‌شوید؟ ما روحیه سقراط ‌وار می‌خواهیم. کسانی که در مذاکرات ژنو،‌ مذاکره کردند نیز از دانشگاه‌ها هستند و از اساتید دانشگاه‌های ما به حساب می‌آیند.»

 
اما نگاهی به سوابق علمی برخی از منتقدان ژنو نشان میدهد بسیاری از آنها دارای مدارج علمی از دانشگاههای معتبر اروپایی و آمریکایی و همچنین دانشگاههای برجسته کشور همچون؛ دانشگاه تهران، دانشگاه صنعتی شریف ودانشگاه شهید بهشتی هستند که در ادامه به معرفی برخی از آنان می پردازیم:
 
دکتر سعید زیباکلام – عضو هیأت علمی گروه فلسفه دانشگاه تهران
 
 
توافقنامه ژنو صنعت هسته‌ای ایران را با خاک یکسان می‌کند ؛ متن توافقنامه که ترجمه‌اش به دست ما رسیده است تضادهایی با اصل آن دارد که ما این را به پای ترجمه نادرست آن می‌گذاریم. باید به طرف غربی و آمریکایی که توانسته‌اند چنین توافقنامه‌ای را تدوین نمایند تبریک گفت زیرا با این شرایط تا چند وقت دیگر صنعت هسته‌ای در کشور ما با خاک یکسان می‌شود.
 
علی زاکانی – عضو هیأت علمی علوم پزشکی دانشگاه تهران
  
این توافق نه فتح‌الفتوح است و نه زهر هلاهل و نه جام زهری است که حکایت از هزیمت اساسی باشد آنچه که مهم است این است که ما از چه منظری با این موضوع برخورد کنیم. ما باید بیشترین منافع موجود و زوایای بالقوه را در این قرارداد به فعلیت برسانیم چراکه این مرحله، آغاز یک مبارزه‌ای است که هر کسی باید نقش خود را ایفا کند.
 
ناصر نوبری – دیپلمات با سابقه و سفیر ایران در شوروی و استاد دانشگاه در گرایش روابط بین الملل
 
 
استراتژی طرف مقابل در موافقتنامه ژنو این‌بار بجای قطع درواقع خشکاندن درخت هسته ای ایران است که در سه بخش به اجرا درمیاید، بخش اول محدود سازی تولید محصول (غنی سازی)، بخش دوم محدودسازی تأسیسات و صنایع خط تولید و بخش سوم جمع آوری اطلاعات از کلیه بخشهای عملیاتی است.
 
آنها تلاش کرده اند متن ژنو را طوری نگارش کنند که ما نتوانیم حتی یک نقطه ی قرص و محکم پیدا کنیم که قلابمان را به آن بیاندازیم و طنابمان را از آن آویزان کنیم تا کمی بالا برویم. این درحالی است که طرفهای مقابل در تمام اطراف برنامه ی هسته ای ما غل و زنجیر و قلاب انداخته اند و امکان تکان خوردن را به ما نخواهند داد.
 
امیرحسین موسویان – عضو تیم مذاکره کننده هسته ای دولت اصلاحات و پژوهشگر دانشگاه پرینستون
 
این توافق نامه نقاط ضعف و قوت برای هر دو طرف دارد. چیزی که ما را با چالش مواجه کند ابعاد بازرسی‌هاست که قطعنامه‌های شوای امنیت و قطعنامه‌های آژانس دارد. تیم مذاکره کننده ما در این باره با چالش جدی مواجه خواهد شد. چون هم شورای حکام آژانس و هم شورای امنیت سازمان ملل ابعاد بازرسی‌های گسترده را خواسته‌اند. ایران هم عضو آژانس است و هم عضو سازمان ملل.. ایران باید یک محدودیت‌هایی را بپذیرد، مثل ۵ درصد، این محدودیت‌ها داوطلبانه است. و مغایر ان پی‌تی‌هم هست. چون ان‌پی‌تی به شما اجازه غنی‌سازی صد درصد می‌دهد. واقع بینانه این است که ایران به مطالبات حداکثری خود رسیده است .
 
دکتر الیاس نادران – عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران  
  
وی توافقات ژنو را بسیار حساس دانسته و معتقد است اگر زیرکی به خرج ندهیم این توافق نامه تماما به ضرر ما خواهد بود.
 
دکتر محمد جواد لاریجانی – مدرس علوم سیاسی دانشگاههای تهران و امام صادق(ع)  
  
برخی موارد این سند با قانون اساسی ما تضاد دارد. مثلا دوره‌ طولانی که ممکن است ۲۰ سال طول بکشد در این سند پیش‌بینی شده است و در این دوره‌ طولانی باید غنی‌سازی‌مان را به شکل استصوابی به تصویب ۱+۵ برسانیم. یعنی آن‌ها باید تشخیص دهند آیا ما نیاز به غنی سازی داریم یا خیر، کجا غنی‌سازی کنیم و چقدر غنی‌سازی کنیم. این در حالی است که بحث داخلی ما نمی‌تواند به نظر استصوابی دیگران منوط شود. هرچند که استطلاعی آن هم بد است.
 
دکتر نادر ساعد – استاد یار رشته حقوق بین الملل در دانشگاه شهید بهشتی  
  

اینکه چرا امریکا در شرایط بحرانی اخیر یعنی شوک مشکوک به سکته در مذاکرات، هنوز تب ناشی از افزایش لیست تحریم های ایران پائین نیامده، به سراغ اعلام بالاترین خواسته‌های خود در چشم انداز توافق ژنو شده است، قابل مطالعه و ارزیابی است ، شاید قضیه «به مرگ گرفتن و به تب راضی شدن» یعنی افزایش آستانه انتظارات غرب از دیپلماسی هسته‌ای ایران در امتیازدهی باشد. انتظار می‌رفت که با اطلاع مقامات دیپلماسی هسته‌ای کشور از این گونه انتظارات و چشم اندازهای خارج از بازی برد – برد که امریکا به راه انداخته تا همه امتیازها و دستاوردهای توافق ژنو را به نفع خود مصادره کند، با واکنش شدید و اعتراضی روبرو می‌شد اما تا کنون چنین نشده است. علاوه بر این، پرسشی اساسی همچنان باقیست که در مراحل بعدی مذاکرات هسته‌ای، دیپلماسی هسته‌ای کشور چه طرح و تدبیری در مقابل این مطالبات و افق‌های تعقیب شده توسط امریکا دارد؟

در هر حال، توافق ژنو با چند هفته ای که از حصول آن می گذرد و با مسیری پرپیچ و خمی که امریکا برای آن در سر دارد، به بار کجی می ماند که به این سادگی ها و بدون مرارت ساربان و رنجش جدی چشم به­راهان، به سرمنزل مقصود نخواهد رسید!

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا