انقلاب حضرت زهرا(س) بر مدار ولایت

بصیر، برای شناخت شخصیت حضرت فاطمه زهرا (س) ابتدا باید جامعه آن روز را مورد تحلیل و بررسی قرار داد یعنی اینکه باید دانست موقعیت هر فرد در جامعه ای که رهبری همچون پیامبر عظیم الشان اسلام را از دست داده چگونه است و چرا پس از این ضایعه عده ای دنبال رسیدن به حاکمیت بودند و در پی رسیدن به قدرت چنان از خود بیخود شدند که نه تنها هیچ یک از اصول اسلامی بلکه اصول انسانی را هم رعایت نکردند .

وضعیت جامعه چنان شده بود که شرکت در مراسم تدفین ختم المرسلین (ص) را فرموش کرده  که حتی خلیفه اول هم در مراسم شرکت داشت طبق سفارش سقیفه نشینان مراسم را ترک کرد.

حال در چنین جامعه ی پرتضادی از یک طرف حضرت زهرا(س) با استدلال های محکم عقلی و نقلی در برابر جعل احادیث و روایت؛عضو و مصداق آیه تطهیر و مباهله از یک سو و در سویی دیگر نزول آیات نفاق و درویی قرار میگیرد؛ می طلبد که یک حرکت آغاز گردد که تا حکومت نوپای اسلامی دچار رکود نشود و این حرکت جز آغاز قیام حضرت فاطمه(س) که همان روش و استراتژی سیاسی پیامبر اعظم (ص) هست ،بود.

انقلاب حضرت زهرا (س) از دور روش برای تحقق اهداف و نجات اسلام و گم نشدن راه و رسم ولایت انجام شد، یکی خطبه خواندن و دیگری گریه کردن.

مگر می شود اینهمه گریه کرد و کسی نپرسد این همه گریه برای چیست؟آیا جز اعتراض به وضع موجود است؟آیا بیانی گویا تر از اشک می تواند جاری شود؟

انقلاب حضرت زهرا (س)از زمانی آغاز شد که بعد از رحلت پیامبر(ص) شورایی معروف به سقیفه تشکیل و جانشین حضرت را تعیین و به عنوان خلیفه مسلمین معرفی می کنند.

شورای سقفیه می دانستند که تنها تهدید برای حکومت جدید و غاصبانه خلیفه اول وجود اهل بیت(ع) است که در راس آن حضرت علی(ع) و فاطمه(س) هستند و اگر کسی هم نیز مخالفت کنند و به تبع در دفاع از خلافت علی(ع) و اهل بیت رسول الله(ص) است که حرکتی از خود نشان میدهند.

فدک بهانه ای بود تا طلایه دار دفاع از ولایت وارد صحنه سیاسی شده و به دفاع از حریم ولایت بپردازد. نکته مهمی که دربحث خطبه خوانی حضرت باید مد نظر قرار بگیرد این است که حضرت زهرا(س) تنها به مسجد نرفت عده ای بانوان همراه ایشان بودند که این به نوع خود اولین راهپیمایی سیاسی بود.

سرتاسر خطبه های حضرت زهرا(س) شامل نکات مهمی که  تنها به چند نمونه بصورت مختصر اشاره می شود و آن اینکه حضرت بعد از معرفی خود و بعثت پیامبر (ص)و معرفی امام به حق یعنی امام علی(ع) به نکوهش ساکتین فتنه و فتنه انگیزان می پردازد و دست به افشاگری توطئه ها می زند . حضرت در جایی می فرمایند: “در حالی که هنوز ازعهد و قرارش چیزی نگذشته  بود و شکاف زخم عمیق بود و دهانه زخم هنوز بهم نیامده بهانه آوردیدکه از فتنه می ترسیم …“

و همچنین علل انحراف مردم بعد از پیامبر (ص) را اینگونه بیان می کنند”چرا بیراهه می روید؟در حالی که کتاب خدا در میان شماست،مطلبش روشن است…اما شما به قران پشت کردید…و به شیطان گمراه کننده پاسخ مثبت دادید و برای خاموش کردن نور اسلام،آشکارا بسیج گشتید…و حرکت های منافقانه آغاز کردید و برای نابودی اهل بیت(ع) در پشت تپه ها کمین کردید و ما در برابر مصیبت هایی که چونان خنجر،یا فرو رفتن سنان در شکم است چاره جز صبر نداریم …“

بعد از خطبه تاریخی و ماندگار حضرت زهرا(س) و آن اقدام وحشیانه و هجوم به خانه اهل بیت رسول الله (ص) ، حضرت دومین روش خود را برای برپایی انقلاب بکار گرفت و آن گریه های ممتد و مدام بود.قیامی با گریه و اشک که هر روز صبح با حسنین(ع) به بقیع روانه می شد و کنار قبور شهدا می گریست تا وقتی که حضرت قبل از روزهای آخر شهادتشان نیز دست از دفاع از ولایت بر نداشت و در یک اقدام عملی دیگر بلال را برای گفتن اذان فراخواند.

 آخرین حرکت انقلابی و بی سابقه حضرت وصیت نامه سیاسی و الهی بود که فقط و فقط در ادامه قیام و سیاست اعتراض آمیز آن حضرت قابل توجه وفهم می باشد.آخرین تیری بود که یادگار پیامبر اعظم اسلام(ص) بر قلب دشمنان روانه ساخت که تا ظهور فرزند و آخرین یادگار خویش در حرکت است.

این بانوی بی مزار که شبانه غسل و کفن و شبانه به دستان خاک سپرده شد و تا به امروز هم قبر مطهرش از دیده ها پنهان است با این حرکت و اقدام یک سوال همیشگی در ذهن حقیقت جویان و انسان های حق لب به وجود میاورد که قبر فرزند رسول خدا(ص) کجاست؟چرا حضرت چنین وصیت نامه ی عجیبی فرمودند؟ مگر چه کردند که قبر تنها یادگار پیامبر(ص) باید مخفی بماند؟ 

این همان راه روشنی است که  آيندگان و همه آزادانديش و طالبان حقيقت جو بتوانند اسلام ولايت را از اسلام خلافت ،تميز دهند  و به شهادت آيه ى اكمال كه در غدير نازل شد، بدانند كه دين خداپسند ، دين همراه ولايت است.

منبع: علی ابراهیمی